جو بايدن، رییس جمهور آمریكا می خواهد توافقنامه آمریكا با طالبان در مورد آینده افغانستان را اصلاح نماید. بایدن می خواهد توافقنامه آمریكا با طالبان در مورد آینده افغانستان را بررسی کند.
شمیل شمس سردبیر دویچه وله میگوید، این چیز خوبی است. زیرا این فقط امتیازاتی برای اسلام گرایان دارد.

هیچ معامله ای بهتر از یک معامله بد نیست و توافق بین ایالات متحده و طالبان در مورد خروج سر بازان آمریکایی در افغانستان که در فوریه سال گذشته در دوحه منعقد شد، یک توافق بد است.
در مورد این تصمیم شتابزده تصمیم گیری شد، زیرا ایالات متحده خواهان پایان دادن به جنگ 19 ساله در افغانستان بود. اما درحال حاضر، این توافق بیشتر به ایالات متحده و کشور هندوکش آسیب می زند.

اعلام بایدن مبنی بر اینکه وی می خواهد پیمان دوحه را بررسی کند، مورد استقبال قرار می گیرد. اما هنوز مشخص نیست که این بررسی باید به کدام سمت برود. اگر فقط به آن نزدیک شود، کمکی نخواهد کرد.

نشانه هایی وجود دارد دولت جدید ایالات متحده فقط زیر لب زمزه هایی می کنند.
وزیر خارجه جدید بایدن، آنتونی بلینکن، در جلسه استماع نامزدی سنا گفت که ایالات متحده می خواهد به این "جنگ به اصطلاح بی پایان" را پایان دهد.
آقای بلینکن ، شما هم باید بدانید که بعید است این جنگ به این زودی پایان یابد.

بن بست فعلی؛
اگر فقط بحث خروج سربازان آمریکایی از افغانستان باشد، توافقنامه دوحه کار خود را انجام می دهد. اما اگر بخواهیم به درگیری پایان دهیم و امنیت را در افغانستان تأمین کنیم، این معامله کاملاً ناکافی است.

از زمان امضای معاهده، تعداد حملات در افغانستان همچنان زیاد است. طالبان، درحالی که ادعا می کنند که هیچ ارتباطی با این حملات ندارند، اما وقتی از پذیرش درخواست های مکرر واشنگتن و کابل برای آتش بس خودداری می کنند، چگونه به آنها اعتماد کنند؟

گفتگوهای صلح در افغانستان عملاً به بن بست رسیده است و از زمان آغاز سپتامبر گذشته در این مذاکرات حیاتی پیشرفت کمی صورت گرفته است. اگرچه در مورد حقوق بشر و چگونگی کاهش خشونت صحبت می شود، بزرگترین بخش و بنا بر این بزرگترین مانع توافق در مورد سیستم سیاسی آینده است.
اما این باید چه شکلی باشد؟

به نظر می رسد ایالات متحده فرض می کند که این باید توسط طالبان و دولت اشرف غنی مذاکره شود. در حالیکه نباید اینطور کار کند. مسوولیت آن نیز به عهده واشنگتن است.

طالبان و کابل دیدگاه های کاملاً متفاوتی در مورد نوع دولت مورد نیاز کشور دارند. طالبان خواهان نظام شرعی هستند، درحالی که غنی خواهان دموکراسی پارلمانی است. حتی اگر اسلام گرایان با یک شکل پارلمانی دولت موافقت کنند، آنها می خواهند نقشی اساسی درآن بازی کنند.
به هرحال، آنها قسمتهای زیادی ازکشور را کنترل می کنند و از لحاظ نظامی نیز برتر هستند بنا براین آنها معتقدند که می توانند شرایط خود را به دولت افغانستان که از نظر مالی و نظامی وابسته به ایالات متحده آمریکا و سایر ایالات غربی است تحمیل کنند.

بازیگران منطقه هم نقشی دارند (خصوصا پاکستان)؛
جیک سالیوان، مشاور امنیتی جدید رییس جمهور بایدن، اخیراً تأکید کرد که "ایالات متحده با تلاش های دیپلماتیک قوی و منطقه ای از روند صلح پشتیبانی خواهد کرد" و این دقیقاً همان جایی است که مشکل نهفته است: نیروهای منطقه ای فقط به منافع خود علاقمند هستند.
اگرشاه محمود قریشی وزیر خارجه پاکستان صریحاً امیدوار باشد که دولت بایدن روند صلح را پیش ببرد، بیش از هرچیز او امیدوار است که ایالات متحده توافق دوحه را تغییر ندهد.

درست است که این توافق بدون حمایت اسلام آباد به وجود نمی آمد. پاکستان نفوذ قابل توجهی بر طالبان دارد و نقش مهمی در رساندن آنها به میز مذاکره دارد. اما پاکستان می خواهد طالبان نقش تعیین کننده ای در دولت آینده افغانستان داشته باشد، زیرا این امر به نفع خود آنها است و این صلح را در افغانستان به همراه نخواهد داشت.

محمود منجم زاده
(ترجمه از بخش المانی دویچه وله)

>>>   طرح جدید پیشنهادی امریکا در مورد مذاکرات صلح افغانستان چنین است.
اولاً ما به دولت افغانستان اطمینان میدهیم که از بودجه یی که کشور های عضو ناتو در اختیار ما قرار میدهد،ما نیرو های امنیتی افغان را در آینده نیز اکمال خواهیم کرد.
همچنان به کشور های عربی نیز اطمینان میدهیم که در مقابل پولی که ار عواید نفت دارند،هرچقدر سلاح و مهماتی که خواسته باشند،در اختیار شان قرار میدهیم تا در اختیار طالبان بگذارند.
هر زمانی که ما نتوانستیم به تعهدات خویش در زمینه تسلیم دهی سلاح به هردوجانب موفق شویم و یا در تولید سلاح های ما نظر به دلایل مختلف سکتگی رخ دهد که این امر دور از احتمالات است،آنوقت یا آتش بس صورت میگیرد و یا هم مذاکرات صلح پیشنهاد میشود.
بنأ ما به مردم غیور افغانستان وعده میسپاریم که شما را از نشان دادن غیرت تان در میدان جنگ بدور نگاه نخواهیم کرد و به کشور های عضو ناتو و کشور های عربی نیز وعده میدهیم که پول شما بیجا مصرف نمیشود و یک کمک است بخاطر نشان دادن و غیرت و مردانگی جنگجویان افغان در میدان جنگ.
در مبارزات گلادیاتور ها در روم باستان نیر مردم تکت میخریدند و داخل ستدیوم میشدند،اما شما تکت نمیخرید و تنها پول سلاح من را میدهید و مسابقه گلادیاتور های افغانی را مفت و رایگان سیل میکنید.

>>>   ایالات متحد امریکا گفته ، توافقنامه ای که با طالبان در دوحه امظا شده به دقت مورد بررسی قرار می گیرد تاطالبان ارتباط خود را با القاعده و داعش و دیگر تروریسان قطع نکند ، توافقنامه ما مجددا بررسی می گردد و اکر حملات طالبان ادامه پیدا کند نیروهای امریکا در کشور های همسایه بی تفوت نخواهد ماند .

>>>   طی بیست سال اصلاحی نبود و هدف نابودی اقوام غیرپشتون توسط کرزی و غنی و طالبان در دستور بود.
از غنی و کرزی مدیریت بعید است چون آنان از روز اول حامی طالبان بودند و تا آخر حامی طالبان استند هدف کرزی و غنی قتل عام مردم غیرپشتون است و استقرار طالبان در شمال است طالبان در زمان اوج قدرت در افغانستان با پشتبانی تمام اردوی پاکستان نتوانستند شمال را اشغال کنند لیکن کرزی و غنی طی بیست سال اخیر با طرح و پرژه امریکایی پاکستان طالب را در شمال جا به جا کرده اند و هدف شان تصرف شمال و قتل عام مردم و قصب تمام زمین، خانه، دارایی و تمام زندگی شان است مردم شمال یا باید مقاومت کنند و یا همه چیز شان را باید از دست بدهند و در اسارت کامل زندگی کنند و یا افغانستان را ترک کنند هدف غنی، کرزی و طالب همین است
کرزی مهره اصلی سی آی ای امریکاست و از روز اول حامی اصلی طالبان بود. کرزی به دستور امریکا و پاکستان پلان تخریب تمام شمال افغانستان را از اردوی پاکستان و امریکا گرفت و طالبان را در شمال جابه جا کرد. کرزی تا به امروز بهمکاری مستقیم غنی از طالبان حمایت میکنند و قصد غنی و کرزی تخریب شمال و تصرف شمال توسط طالبان است. حملات اخیر طالبان به ولسوالی قیصار و جوزجان و غیره جزء این پروژه است. آنها با این پلان بامیان و غور و بادعیس را محاصره کرده اند و از آن طریق شمال را زیر حمله گرفته اند از طریق بدخشان به چین و آسیای میانه نفوذ میکنند. هدف نابودی مراکز مقاومت در شمال است. راه اصلی نجات مردم شمال اتحاد تاجیک، ازبک و هزاره در شمال است.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است