١- مواضع ديپلماتيك در درون حكومت با هم سازگارى ندارند و هزينه هاى جنگ و تلفات را بالا مى برد.

٢- دستگاه ديپلماسى كه بايستى بيشتر از دستگاه جنگ فعال باشد و روى شتاب روند صلح و ميز دوحه كار كند، صرفا در جلسات آنلاين آقاى اتمر و دفتر آقاى عبدالله محدود شده است. يك ديپلماسى موثر منطقه اى و بين المللى مى تواند فشار را از ميدان هاى جنگ بردارد و ميز مذاكره را پويا سازد. اندك تحرك ديپلماتيك هم كه وجود دارد، از جانب خليلزاد است كه نشان داده، قابل اعتماد نيست و هر خشتى براى بناى صلح بگذارد، كج خواهد بود.

٣- حكومت هنوز دچار اختلاف و خودزنى است. تصور مى شود بخشى از حكومت درگير انتقام جويى ها است. حوادث بهسود، فارياب و اخيرا بدخشان نشان مى دهند كه عده اى يا عمدا و يا از سر ندانم كارى و عقده مندى، مامور به تخريب روند اعتماد سازى و ريزش ساختار ها هستند.

٤- كار جدى روى شوراى عالى دولت يا هر ساختار دفاعى فراگير حامى نيروهاى امنيتى نمى شود و اين تشكل در ميان اعلاميه ها و مواضع سرشار از اختلاف ميان ارگ و سرآمدان قومى و سياسى، گير افتاده است.

٥- استراتژى دفاعى دولت مخصوصا پس از سقوط پيهم ولسوالى ها مبهم است. حتى اگر اين رويه، تاكتيكى باشد، تصميم گيران جنگ دلايل خوبى براى اقناع افكار عامه و حفظ روحيه سربازان تاكنون نداشته اند.

٦- روى آوردن به مليشه سازى در برخى مناطق مخصوصا شمال و در ميان اقوام مختلف با توجه به تضادهاى محلى فرماندهان و اقوام ممكن است فضا را عليه حكومت تغيير داده و سبب افزايش رعب و وحشت ميان مردم گردد و زمينه را براى استقبال از مخالفان توسط مردم فراهم سازد. اين روند اگر كنترل شده نباشد، زيانش بيشتر از سودش خواهد بود و تبديل به يك جريان باجگيرى مسلسل و تضعيف نقش نيروهاى امنيتى در اين مناطق خواهد شد. نمونه كوچك آن را در تخريب پايه هاى برق از همين حالا مى بينيم.

شجاع محسنی

>>>   نجابت کابلی :
دولت سه نفره غنی فقط اهداف خودشان را تعقیب می کند ، وآن سپردن قدرت به طالبان واز راه برادشتن مخالفین است ؛

ترورهای هدفمند وتسلیمی ولسوالیها وحمایت نکردن از نیروهای رزمی در مقابل طالب و... همه حکایت ازین دارد که غنی باطالب هماهنگ است ، چنانچه نشست سه جانبه غنی ،کرزی ، حکمتیار ازین موضوع حکایت دارد ؛
ولی به نظر من اینها آن ضرب المثل را می ماند که:
شتر درخواب بیند پنبه دانه گهی لُب لُب خورد گه دانه دانه ،

مردم افغانستان بخوبی می داند که ، که باید دست بکار شود وهمانند مارشال دوستم ، دست به قیام بزند ، ودیگر اعتمادی به امریکا وانگلیس ومزدوران
آنها چه طالب ریشدار وچه طالب نیکتای پوش نخواهد کرد

مردم ما باید هوشیار باشد ، ومتحد ، واگر متحد نباشد تجزیه کشور حتمی هست
نجابت کابلی .

>>>   حرف حسابی

>>>   "روى آوردن به مليشه سازى در برخى مناطق مخصوصا شمال و در ميان اقوام مختلف با توجه به تضادهاى محلى فرماندهان ... سبب افزايش رعب و وحشت ميان مردم گردد" آیا رعب و وحشت ملیشه هایی چرکستان از آن بهتر خواهد بود؟؟؟
آتش خاوری

>>>   رعب و وحشت از پاکستان و ارگ کابل در افغانستان رهبری میشود و هدف کشتار مردم و بقدرت رساندن طالب و داعش است

>>>   در رسم اوغان و اوغانتوب چه غنی باشد چه کرزی یا خلیلزی یا هر زی دیگر حاضر هستند قدرت هزار مرتبه به همان طالب وحشی تسلیم کنند ولی غیر اوغان یا غیر پشتون را نمی‌گذارند قدرت را بگیرد. اوغانتوب همین بوده و همین است.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است