نماینده‌ی دایمی افغانستان در سازمان ملل متحد حق ندارد که تربیون یک ملت را در مجمع عمومی سازمان ملل متحد خموش سازد. بر بنیاد منشور سازمان ملل متحد سفیران دولت‌ها در سازمان ملل متحد، نمایندگان ملت‌های این بزرگ‌ترین سازمان بین‌المللی هستند. در این وضعیت حساس مردم ما به حمایت‌های جهانی نیاز دارد. بحران سیاسی، فقر و بی‌اعتمادی بی‌داد می‌کند. شما نماینده‌ی یک ملت هستید و باید از نام آن‌ها فریاد بکشید. دیپلومات خوب و تخصصی نماینده ملت در جهان است.

دیپلومات‌ها با استفاده از امتیازات زیاد روز های بی‌شمار و خوشی را می‌گذرانند. اما روز های بد باید جبران همه امتیازات را فراهم کنند.
نماینده‌ی دایمی افغانستان در سازمان ملل باید بیانیه‌ی رسمی را از نام ملت افغانستان تهیه کرده و به این مسایل به صورت جدی و عاجل بپردازد:

۱. بحران دولت؛
افغانستان به بحران دولت مواجه است. دولتی در افغانستان وجود ندارد و این مسوولیت جهان است تا بر بنیاد منشور سازمان ملل زمینه‌ی احیای دولت فراگیر ملی را فراهم کند. سپس مشروعیت داخلی و بین‌المللی قابل دست‌رسی است.

۲. بحران اجتماعی؛
افغانستان به بحران عمیق اجتماعی فرو رفته است. استکبار، تک‌محوری و تک‌فکری همه‌ی افغانستان را فرا گرفته است. جامعه‌ی جهانی بر بنیاد قوانین بین‌الملل باید مداخله (مثبت) کرده و سازکارهای حمایتی را برای بهبود وضعیت فراهم کند.

۳. بحران اقتصادی؛
فقر، بی‌کاری و بی‌سرنوشتی حیات یک ملت را تهدید می‌کند. این مسوولیت جامعه‌ی جهانی به ویژه شورای اقتصادی و اجتماعی است تا با طرح برنامه‌های عاجل جلو این فاجعه‌ی عظیم را بگیرد.

۴. بحران حقوق بشری؛
حقوق بشر در افغانستان در تهدید و تحدید جدی قرار دارد. جامعه‌ی جهانی بر بنیاد اعلامیه‌ی جهانی حقوق بشر و کنوانسیون‌های هفت‌گانه‌ی حقوق بشر که ۲۰۰ کشور جهان را مکلف به تطبیق آن دانسته وظیفه دارد تا جلو فاجعه‌ی حقوق بشری را بگیرد. این بحران بصورت گسترده دامن‌گیر زنان افغانستان است. در قرن ۲۱ زنان افغانستان از حق حیات، کار، تحصیل و تحرک بی‌بهره می‌شوند این تصویر، ننگ جامعه‌ی جهانی است. سازمان ملل متحد باید به زودترین فرصت گزارش‌گر ویژه‌ی حقوق بشری در مورد افغانستان را تعیین کند. هم‌چنان کمیته‌ی زنان سازمان ملل باید ماموریت خاصی را برای بررسی وضعیت زنان به افغانستان تعیین کند.

۵. ژینوساید و تصفیه‌ی قومی؛
طالبان عملا دست به ژینوساید می‌زنند. هزاره‌جات و پنجشیر به صورت خاص قربانی این جنایت علیه بشریت هستند. جامعه‌ی جهانی مکلف است تا جلو ژینوساید را بگیرد تا به سان رواندا شرم‌سار بشریت و تاریخ نشود.

۶. حمایت‌های بشردوستانه؛
جامعه‌ی جهانی باید کنوانسیون‌های چهارگانه‌ی ژینوا را در افغانستان فعال سازد. ما به دهلیزهای حمایت‌های بشرخواهانه نیاز داریم. سیاست را از حمایت‌های بشرخواهانه جدا سازید. دولت‌های منطقه بر بنیاد قوانین بین‌الملل مکلف هستند تا این دهلیز را فراهم کنند.

اگر نماینده‌ی دایمی افغانستان در سازمان ملل متحد به این نکات عمده و حیاتی نپردازد، در برابر یک ملت شرم‌سار خواهد بود. دیپلوماسی امتیاز نه، بلکه یک ماموریت خطیر است.
مردم بی‌گناه افغانستان سزاوار حمایت عاجل بین‌المللی هستند. این مردم قربانی جنگ‌های بین‌المللی به‌نام «جنگ علیه‌ی هراس‌افگنی جهانی» هستند. حالا زمان آن رسیده که جامعه‌ی جهانی مسوولیت پیامد های این جنگ را به عهده گیرد.

ملک ستیز

>>>   اینقدر سخت نگیرید او نماینده‌ی دایمی مردم در سازمان ملل متحد نه بلکه نماینده فاشیسم قبیله بود که از طرف 'فراری بابای دزد مشر' روان شده بود تا از درآمد های دالری پس نماند.
آتش خاوری

>>>   این نکاتی را که باید نماینده افغانستان در ملل متحد بیان میکرد،هم ملل متحد خودش میداند و هم نماینده کشور های مختلف در بیانات شان در مورد افغانستان بیان داشتند.
حالا پاکستان و قطر خواهان به رسمیت شناختن دولت طالبان از جامعه جهانی هستند و یک تعداد کشور های دیگر عربی خلیج فارس،بشمول عربستان طرفدار به رسمیت شناختن دولت طالبان هستند،اما آنها نیز بخاطر سوابق حادثه یازدهم سپتامبر که اکثریت حمله کنندگان تابعیت عربستان را داشتند،اظهار نمی نمایند.
امریکا خودش دولت طالبان را برسمیت نمی شناسد،بنأ دیگر کشور های دنیا نیز برسمیت نمی شناسند.
یگانه راه و چاره این است که طالبان مثل دولت مؤقت،بعضی پیشنهاد های جامعه ملل را بطور مؤقت قبول کنند و روابط دیپلوماتیک را با جامعه ملل احیا کنند،بعداً میشود راه های حل برای آنچه که مورد پسند آنها در دولت شان نیست،سنجیده شود و قوانین وضع شود.
شاید درینصورت بعضی کشور ها اعتراض کنند و دوباره روابط شان را با دولت طالبان قطع کنند و یک تعداد کشور های دیگر بگویند که ما باید با طالبان روابط دیپلوماتیک داشته باشیم تا بخاطر جلوگیری ازین قانون جدید مبارزه کنیم و یک تعداد کشور های دیگر نیز بگویند که همین قوانین طالبان در بعضی کشور های دیگر اسلامی نیز وجود دارد،پس در صورتی که ما با این کشور ها روابط دیپلوماتیک داریم،چرا با دولت طالبان نداشته باشیم؟
ملل متحد خودش نیز مجبور میشود روابط دیپلومانیک خود را با طالبان حفظ کند،بخاطر جلوگیری از فروپاشی دولت طالبان و بحران انسانی در افغانستان.

>>>   زی ها همه از یک تبار اند
اسحق زی و احمد زی هردو در نهایت عراری اند.
یکی از ارگ و دیگری از مسند نمایندگی ملت

>>>   یک کشور در همسایه افغانستان است که نامش را
نمی‌گوییم
ولی مردمش همیشه در صف روغن وگوشت منجمد
وواکسن کرونا وانواع اقسام مواد غذایی ایستاده انند
زباله گرد دارد کول بر دارد دزد دارد اختلاس گر دارد
تورم دارد بیشترین آمار فقیر را دارد ادعایی پزشکی
منطقه را دارد ولی بیشترین آمار کرونا در منطقه را
دارد ولگرد دارد به نظر شما کدام کشور است

>>>   نماینده دایمی افغانستان در سازمان ملل چه حقی داشت تا از گفتن حقایق سرباز زند؟ آخر کی میخواییم به خودبیاییم؟ این یگانه تریبون مردم تنها ومظلوم است.
به چه حقی ما را ازداشتن آن محروم ساختید؟؟
حتی کشورای متخاصم با جهان هم هیچ وقت این تریبون را نادیده نمی گیرند؟ چون میدانند این تریبون مخاطب چند صد ملیونی دارد.
شاید دلتلن خوش است به تربیون های اینترتی مانند یوتیوب با مخاطبین کم وبی تاثیر؟ دیوانگی دیگر بس است. به خود آیید وکمی هم درباره کشور منطقی تر باشید. برای بیاب ساختن مزدوران پاکستان اعراب کدام جایگه بهتر از سازمان ملل جهانی بود؟

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است