بخش آسیایی دادگاه بین‌المللی کیفری از نشست گروه ۲۰ خواسته است که برای گروه‌های در معرض خطر در افغانستان از جمله روزنامه‌نگاران، ‌اعضای جامعه مدنی، مدافعان حقوق بشر به ویژه زنانی که دربخشی‌های حقوق بشری، امنیتی و قضایی کار کرده‌اند، ویزای بشردوستانه صادر کنند.

بخش آسیای دادگاه بین‌المللی کیفری با نشر رشته توییت‌هایی روز سه‌شنبه، بیستم میزان گفته است، که این دادگاه از نشست گروه بیست که قرار است امروز با محوریت افغانستان برگزار شود، می‌خواهد تا به وضعیت وخیم افغانستان توجه کنند و جلوی فاجعه انسانی در این کشور را بگیرند. نشست گروه بیست با محوریت افغانستان قرار است امروز سه شنبه، بیستم میزان برگزار شود.

به گزارش هشت صبح، در همین حال، دادگاه بین‌المللی کیفری از این نشست خواسته است که اخراج اجباری پناهجویان افغانستان را متوقف کنند و از شهروندان افغانستان با اعطای پناهنده‌گی یا به دیگر شیوه ها حمایت کنند. از سویی هم، این دادگاه خاطرنشان کرده است که روند اعطای ویزه به اقلیت‌های قومی و مذهبی باید به گونه شفاف و موثر انجام شود.

افزون بر این، دادگاه بین المللی کیفری گفته است که دولت‌ها باید تمام زنان و دختران افغان را به دلیل خطر بالای آزار و اذیت جنسیتی به عنوان پناهجویان اولیه در نظر بگیرند و با توجه به وضعیت خاص زنان مکان‌های متناسب با بحران برای آنان در نظر بگیرد. این دادگاه تصریح کرده است که کشورها عضو اساس‌نامه رم باید در روند تحقیقات این دادگاه در مورد افغانستان همکاری کنند.

قرار است در نشست گروه ۲۰ به میزبانی ایتالیا شماری از کشورهای جهان، کمک‌های مالی خود به افغانستان را اعلام کنند و روی موضوعات مهم این کشور بحث کنند.

کد (9)

>>>   طالبان شریر ترین موجودات روی زمین هستند که از دامان شان حشرات موذی چون القاعده و داعش و ده ها گروه تروریستی زاده شده و مولدین تریاک و هیرویین در جهان هستند.

>>>   یکی از سلمانی ها می گفت:
گاروبار ما خراب شده وحالا مسلک ما درخطر است امریکا باید همه سلمانی هارا انتقال دهد

>>>   اول اینها همه شعار است کدام کاری نمی کنند
دوم مگر روزنامه نگاران و فعالان مدنی در اینگونه شرایط باید در وطن خود و بازتاب جنایات طالب در دنیا نباید فعال باشند؟
الان مردم افغانستان به شما عزیزان احتیاج دارند تا صدایشان را به جهان برسانید

>>>   ژورنالستان افغانستان در طول تاریخ در تمام پادشاه گردشی های افغانستان،کوشش کردند که خود را با رژیم های جدید،تطابق بدهند.
چه رژیم شاهی بوده است و چه جمهوری قلابی داود خان و چه رژیم خلق و پرچم و چه رژیم مجاهدین .البته دوره اول طالبان نه ژورنالیزم وجود داشت و نه مکتب و نه پوهنتون و غیره.
چه در رژیم جمهوری اسلامی کرزی و اشرف غنی و چه حالا در رژیم طالبان بار دوم.
شاید تعداد آنها کمتر شود.زیرا تعداد زیاد روزنامه ها و تلویزیون ها و رادیو ها که از طرف موسسات خارجی تمویل میشدند و یا از طرف بعضی تنظیم ها و اراکین بلند پایه دولتی تمویل میشدند،حالا تمویل نشوند و آنها بیکار شوند.
اما این بدان معنی نیست که آنها حیات شان در خطر باشد.
زیرا هیچ طالبی کرزی و داکتر عبدالله را که در دم پوز شان است،مانده به ژورنالستات حمله نمی کنند.بلکه آنها عفو عمومی اعلان کردند.
میماند موضوع بیکاری و این یک معضله یی است که تنها بالای ژورنالستان نیست،بلکه بسیار اقشار دیگر جامعه نیز به پروبلم بیکاری هم در دوران اشرف غنی مواجه بودند و هم در دوران فعلی و در دوران فعلی شاید پروبلم بیکاری زیادتر باشد،چون از یک طرف منابع مالی دولت طالبان از طرف امریکا بلوک شده است و از طرف دیگر خود طالبان کدر های خود را در ارگان های مهم دولتی جابجا کردند و از طرف دیگر بازسازی نظام تحصیلی و کاری و ژورنالستی نیز صورت میگیرد که سبب کمتر شدن جای کاری هم برای ژورنالستان و هم برای اقشار دیگر جامعه میشود.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است