در نتیجه تجاوز جنایتکارانه آمریکا و اشغال افغانستان، مصیبت های بزرگی بر سرزمین مان چیره شده و پس از تسلیمی افغانستان برای پاکستان کنون سیاهچاله های بزرگی در عرصه های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی در کشور پدید آمده است و دامنه آن در مسیر تباهی کامل جامعه افغانستان رو به گسترش است.

افغانستان در پرتگاه بحران عمیق اقتصادی قرارگرفته وشیرازه های اجتماعی و اقتصادی به شدت در حال شکسته شدن است ومردم بطرز هجومی وکتلوی به علت وحشت طالبان ونجات از فقر،قحطی وگرسنگی در اوج ناامیدی از میهن فرار مینمایند. با تمام زندگی فرسایشی اقتصادی که مردم افغانستان به آن مواجه اند،طالبان به باج خواهی خود در سراسر قلمرو افغانستان ادامه داده و غذای دسته جات نظامی شانرا بالای بینواترین مردم کشور حواله میدارند.

گزارش وبگاه آسیاتایمز مشعر است: از اثر تجاوز آمریکا به افغانستان ده ها هزار غیرنظامی افغانستان در دو دههٔ گذشته کشته شدند و افغانستان در حال حاضر یکی از فقیرترین کشورهای جهان است. ۹۵ درصد از خانواده های کشور فاقد مواد غذایی کافی هستند و تقریبا نیمی از جمعیت ۳۳ میلیونی این کشور نیازمند کمک های بشردوستانه هستند. در حالی که ۲ میلیون کودک افغانستان دچار سوءتغذیه گردیده و یک میلیون نفر دیگر در خطر گرسنگی و غیره هستند.

بنابراین گزارش، برنامه توسعه سازمان ملل متحد تخمین می زند که سال آینده ۹۷ درصد ازشهروندان افغانستان در بستر فقر فرو خواهند رفت.
گزارش می افزاید: "این نتیجه نهایی تجاوز ایالات متحده و ناتو در افغانستان است. این حمله به دلایل امپراتوری و اهداف ژیواستراتژیک، مانند ایمن سازی خطوط لوله از طریق افغانستان و افزایش حضور ایالات متحده در مرکز اوراسیا که مدتها برای سلطه جهانی مهم تلقی می شد، آغاز شد"[۱]

استقرار حکومت تک تباری استبدادی و انحصاری طالبان، حضور چشمگیر تروریست های شناخته شده در ارکان رهبری دولت امارتی، دور زدن حقوق بشر توسط این گروه، به زنجیر کشیدن و تعصب در برابر زنان و پامال ساختن حقوق حقهٔ انها، کوچ های اجباری، تشدید تضاد های مذهبی و کشتار بیرحمانه برادران تشیع و حمایت گروه های تروریستی دیگر توسط طالبان در افغانستان باعث شده است، تا جامعه جهانی و حتی حامیان تاریخی و سنتی طالبان به دلیل فشار های نیرومند جوامع مربوط و فوران خشم شان از طالبان، از شناخت رسمی حکومت آنها اجتناب نمایند که بازتاب آن تبعات جبران ناپذیری بر امارت طالبان بجا گذاشته است.
در نتیجه، کانال های مالی و اقتصادی افغانستان با جامعه جهانی قسمأ انسداد یافته است.

برطبق گزارشات، با صدور حکم وزارت خزانه داری ایالات متحده در حدود ۹.۵ میلیارد دالراز ذخایر بانک مرکزی افغانستان در موسسات مالی ایالات متحده بلاک گردید.
در عین حال، صندوق بین المللی پول، دسترسی افغانستان به صندوق های حقوق ویژه به ارزش ۴۶۰ میلیون دلار را مسدود نمود. از جمله حدود ۷۰۰ میلیون دالر مربوط ذخایر بانک مرکزی افغانستان در بانک سویس مسدود گردیده است.
به گفته بانک جهانی، قبل از تسلط طالبان، حدود ۷۵ درصد از هزینه های مالی و اقتصادی افغانستان از طریق کمک های بین المللی تأمین می گردید.[2]

دولت پاکستان با تلاش های گسترده دیپلماتیک میخواهد تا پول های بلاک شده افغانستان را آزاد نموده و به آن دسترسی یابد.
نقش سبوتاژگرانهٔ اقتصادی و مالی رییس جمهور سابق اشرف غنی هنگام تدارک سناریوی فرار و تسلیمی کشور برای پاکستان و حیف و میل منابع و ذخایر مالی افغانستان، به شدت شیرازه های اقتصادی افغانستان را صدمه زده است.

تداوم بیکاری و بی برنامگی اقتصادی طالبان و فلج بودن کامل ماشین دولتی بویژه عرصه های اقتصادی و خروج زنان و بخشی عظیم از مامورین سابق دولتی از کار، فاکتور های است، که چرخه های دولت امارتی طالبان را با زنجیر های ناامیدی گره زده است.
جریان قاچاق دالر از افغانستان توسط شبکه های معین پاکستان و انسداد عمدی بنادر بازرگانی افغانستان-پاکستان توسط رهبران پاکستان، به شدت بر صادرات اقلام زراعتی افغانستان و میوه بار کشور صدمات زیانباری به جاگذاشته است.

بحران مالی به سرعت سبب کاهش ارزش پول افغانی گردیده که به نوبه خود به سرعت تورم پولی از جمله افزایش چشمگیر قیمت مواد غذایی و مواد استحلاکی شده است، بنابر آن توان خرید لشکر گدایان و گرسنگان کشور را به چالش کشیده است.
به گزارش وبگاه آسیا تایمز، برنامه توسعه سازمان ملل متحد پیش بینی می کند که در صورت عدم رسیدگی به موقع به مسایل بشردوستانه، ۹۷ تا ۹۸ درصد از جمعیت افغانستان به احتمال زیاد تا اواسط سال ۲۰۲۲ با "فقر فراگیر و همگانی" روبرو خواهند شد.[۳]

این گزارش می افزاید: بر اساس برنامه جهانی غذا، از هر سه افغان یک نفر گرسنه شدیداند، در حالی که ۹۳ درصد مردم در ماه سپتامبر از مصرف ناکافی غذا خبر داده اند.
مبتنی براین گزارش، حتی قبل از سقوط دولت سابق افغانستان در ۱۵ آگوست، افغانستان با چالش های دلهره آور اقتصادی روبرو بود.
به گفته بانک جهانی، "کاهش سریع کمک های بین المللی، از دست دادن دسترسی به دارایی های فرامرزی و اختلال در ارتباطات مالی منجر به انقباض عمده در اقتصادشده است" که فقر و گرسنگی را در سراسر کشور افزایش داده است.
در همین حال، برنامه توسعه ملل متحد هشدار داد که اگر مشکلات اقتصادی این کشور به سرعت حل نشود، ۹۷ درصد از مردم افغانستان تا سال آینده به زیر خط فقر خواهند رفت.
به گفته بانک جهانی"کاهش سریع کمک های بین المللی، از دست دادن دسترسی به دارایی های انسداد یافته فرامرزی و اختلال در ارتباطات مالی منجر به رکود عمده در اقتصاد می شود" که فقر و گرسنگی را در سراسر کشور افزایش می دهد."

به گفته آگاهان اموراقتصادی به دلیل بسته شدن چندین گذرگاه مرزی و سرکوب موسسات مالی اصلی، قیمت مواد اولیه افزایش می یابد که به طور مستقیم بر قیمت ها تأثیر می گذارد."
به باور آگاهان محدودیت های سیستم بانکی در افغانستان صنایع را مجبور به توقف تولید کرد. این امر منجر به واردات منابع بیشتر از خارج از کشور شد که به طور خودکار قیمت ها را افزایش می دهد.[۳]

تصویر آرایی مناظر حزن انگیز و فقر زده افغانستان نهایت مایوس کننده است. چنین وضعیت در راستای مرگ تدریجی همگانی جامعه افغانستان توسط آی اس آی پاکستان و در خط آرمانی جنرال ضیاءالحق که گفته بود، کابل را آهسته آهسته بسوزانید طراحی شده است.
تداوم این وضع، افغانستان را به شکار گاه آدمیان مبدل خواهدکرد. دور نیست که آدم های گرسنه، آدمیان را بخاطر خوراک شان شکار نمایند.
مقدمات این سناریو در فروش فرزندان و جگر گوشه های مردم توسط پدران و مادران بخاطر زنده ماندن سایر اعضای خانواده ها آغاز شده است و لحظه های فرا رسیده است که" غزل چوچه اش را برای پلنگ می فروشد".
لاجرم، طغیان خشماگین گدایان و گرسنگان در راه است؛

با احترام
عارف عرفان
لندن،اکتوبر۲۰۲۱
منابع:
[1]Asiatime,Bread and water: the starvation diet of Afghan kids,14 October 2021.
[2] Asiatime,The Taliban has a fatal cash flow, problem,30 September 2021
[3]Bread and water: the starvation diet of Afghan kids,14 October 2021

>>>   مگر از اخوانی گری، جهودی گرایی و مولی کراسی انتظار دیگری داشتید؟؟ من خو از اول همین انتظار را داشتم ولی "به آذان ملای غریب کسی نماز نمی خواند".
آتش خاوری

>>>   حالا باید چیکار کرد واقعا؟

>>>   Mohsin Zardadi
در بلاروس ، کودکان تحت حمایت دولت اند . از تولد تا 18 سالگی مدد معاش می گیرند و زمانی که به مکتب میروند همه ساله پولی برای شان ، برای تهیه کتابچه وقلم و سایر لوازم مکتب تخصیص داده می شود.
هر کودک در بلاروس سرمایه ابتدایی دارد که، دولت برایش در یکی از بانک های دولتی حساب باز می کند و از روز تولد طفل ، یک مقدار پول را به حساب او واریز می کند . بعد از تولد شدن اطفال دوم و سوم وچهارم در فامیل ، این حساب همچنان برای هر طفل باز می شود. والدین ، تا رسیدن به سن 18 سالگی کودکان ، حق ندارند که از این پول استفاده کنند.
کودکانی که والدین خود را از دست میدهند ، یعنی یتیم می شوند ، دولت ، آنها را در" خانه های کودکان" ، تحت تربیه می گیرد. به مجرد رسیدن به 18 سالگی ، برای آنها خانه مفت و مجانی میدهد. همچنان کودکانی که ، پدران و مادران شان ، قادر به تربیه آنها نباشند و نتوانند که، انهارا از لحاظ مادی تامین کنند ، مثلا معتاد هستند، دولت این اطفال را تحت تربیه قرار میدهند و والدین شان را از حق طفل داشتن، محروم می کند. در بلاروس ، هیچ طفل یتیمی ، در کوچه گدایی و یا خواب نمی کند و همگی در پرورشگاه ها تحت مراقبت دولت قرار دارند. در پرورشگاه ها ، انواع مختلف وسایل رشد استعداد کودک ، از وسایل سپورتی تا موسیقی و درس های آکادمیک وجود دارد. هیچ طفلی تا سن 18 سالگی بدون سر پرست نمی تواند باشد. یا اقارب و در نبودن اقارب ، دولت از آنها حمایت و مراقبت می کند.
تمام این ها در کشوری است که در اصطلاح مسلمان ها یک کشور کافر و کمونیست به حساب می آید.

>>>   میثم صحرا
گرسنگی
با قطع نظر از صدق و کذبِ مرگ ۸ کودک به علتِ گرسنگی در شهرک اتفاق، در برخوردِ زشت حاجی جواد، فرزندِ آیت الله صالحی مدرس با متقاضیان کمک، هیچ تردیدی وجود ندارد. من بارها در مدرسه‌ی رسالت شاهد بودم که حاجی جواد با مردم بیچاره به زشتی برخورد می کرد. به زنان گدا فحش می داد و به بیچارگان اهانت می ورزید. بر اساسِ روایت حاجی محمدعلی رحیمی، این شیخ دفاترِ مراجع تقلید را در جریان گذاشته بوده است و اما هیچ توجهی صورت نگرفته است. این مورد واقعیت است که دفاتر مراجع تقلید، پدیده ای جدا از محرومان است. آنان فقط پول جمع می کنند و هیچ گاه پول توزیع نمی کنند. عصرِ آخر الزمان و هر گونه فساد در آدرس های دینی وجود دارد. روزی اگر پرده ها بالا رود، مدعیان تقدس بیشتر از هر کسی نا مقدس خواهند بود و قصه های پر غصه‌ی به بیرون درز خواهد کرد. افزون بر این گرسنگی امر تازه ای نیست، غرب کابل بیشتر از هر جایی، در معرض تهدید است و آمار گرسنگان بالاست.

>>>   Benafsha Bahaar
دامنه‌ی فقر را در افغانستان انسان‌های بی انصاف مسلمان‌نما همه روزه هموار کردند و ما دیده رفتیم.
به همان اندازه‌ی که غنی و دار و دسته‌اش مقصر این حالت بد اقتصادی استند که طفل از گرسنگی می‌میرد، کلان از گرسنگی می‌میرد، دختران خرد سال در بدل پول به اجبار فروخته می‌شوند، به همان اندازه مسلمان نماهای کشور مقصر استند.
در طول بیست سال پروژه‌های تمویلی شکم‌های همان‌هایی را پر کرد که بعد از سقوط کشور در اولین فرصت در کشورهای خارجی جا به جا شدند.
فعال حقوق زن، فعال جامعه، وکیل خوردند و بردند ولی مردم فقیر هیچوقت روز شان به نشد.
باقی مانده‌هایی که در انتحاری نمردند از فقر خواهند مرد.
اما اگر دست روی دست بنشینیم همدیگر را خواهیم خورد.
وقتش رسیده تا تاجران و مالکان بلند منزلهایی که با ده هزار دالر یک اپارتمان ۳ اطاقه ساختند و با ۵۰ هزار دالر به فروش رساندند پول‌های ذخیره شده خود را به فقرا تقسیم کنند.
کرزی، عبدلله، سیاف و دیگر عالی رتبه‌های دوره قبل و وکیلانی که خرچ دسترخوان شان به اندازه نان به چهار ولایت بود نباید به تنهایی قرت بدهند. امروز روز امتحان است و باید خود را از این شرم نجات دهید.
مسلمانی خو با خواندن کلمه شهادت، روزه گرفتن، نماز خواندن، حج رفتن‌های نمایشی نیست، مسلمان بودن هر شخص با مقدار انفاقی که می‌کند معلوم می‌شود.
برای نجات نام دین تان باید کاری کنید کفار میخندند سر تان وقتی میبینند مسلمانان به تنهایی می‌خورند و کفار لقمه نان خود را با ما شریک می‌کنند.🙏

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است