جلسه مشاورين شوراي امنيت ملي كشورهاي همسايه و كشور هاي موثر در قضاياي افغانستان در دهلي نو مركز هندوستان داير گرديد؛ هند با احتياط گام بر مي دارد و در اين مورد گام هاي تازه بر مي دارد، رقابت منطقوي در اوج تنش ها مي رود برسد، همسايه شرقي و چين در اين جلسه اشتراك نكردند.

صف بندي جديد در مساله كشور ما پديد آمده است.
اين صف بندي ها:
١- چين و همسايه شرقي
٢- روسيه، هند و همسايه غربي
٣- همسايه هاي شمالي
٤- امريكا با هم پيمانان غربي اش
٥- پان عربيزم جديد برهبري سعودي ها
٦- پان تركيزم كه با ناتو هست و دست با روسيه و چين داده است.

حالا:
١- تلاش صورت گيرد تا بازهم در آتش رقابت هاي منطقوي فرو نرويم.

٢- در ميدان خود حد اقل يكي از بازيگر ها شويم.

٣- با اجراي تعاملات سياسي با كشور هاي ديگر وارد بازي گرديم.

٤- جمهوريت وقتي شكست كرد كه اپوزبسيون مسلح آنوقت از همان دروازه كه جمهوريت داخل مي شد؛ داخل گرديد و امتياز (امريكا داشتن) را از نزد دولت ربود.

٥- براي نجات مردم نبايد دروازه ورودي غرب را بست؛ با وجوديكه مي دانم دشوار است.

٦- قدرت هاي بزرگ همه يكسان اند تنها لباس هاي ديگر گونه دارند.

٧- افغانستان براي خارج شدن از بحران ضرورت به حمايه يك قدرت منطقوي با جهاني ندارد بلكه ضرورت به حمايه قدرت ها دارد؛
حمايه يك قدرت از چهل سال به اين سو شكل گرفته است، نتايج خونين تصادم قدرت ها تابوت هاي فراوان را براي ما هديه داده است، مردم از عطر مرده و تابوت خسته اند.

٨- ما قادر به تامين ثبات اقتصادي، سياسي و اقتصادي كشور به تنهايي نيستيم، اين حقيقت را مانند زهر بايد نوشيد؛

چه بايد كرد؟
١- به منظور ايجاد چنين قدرت ملي كه تامين كننده ثبات نسبي اقتصادي، سياسي و اجتماعي باشد؛ تعريف منافع همه قدرت هاي منطقه و جهان بر اساس منافع ملي خودمان در افغانستان ضرور است.

٢- در يك قطب رفتن، آغاز ديگر يك سمفوني خون است يك تياتر خونين ، كه چهل سال است قدرت ها آنرا در تياتر افغانستان به نمايش گذاشته اند.

٣- به پاي يك قدرت نرويد؛ بوي خون مي دهد، همه را بايد در يك كاسه آب داد.
سياست كنيد!

٤- به سمفوني خون و تياتر خونين افغانستان بايد نقطه پايان گذاشت.

٥- اين وظيفه من، شما و ما است.
خاموش نشستن گناه است.

عشق آباد
سید مسعود

>>>   افرین بر نویسنده. تنها راه حل همین هست. بیست سال پیش همین بوده. امروز همین است. بیست سال دیگر هم همین می ماند. پرسش این استت که چگونه میتواند پیاده شود؟ دست کم همبن که گفتمانی شکل بگیرد مایه امید است. بهترین جمله شما این است که منافع افغانستان را ترازو و خط کش بکیریم بعد منافع دیگر کشورها را طبق ان بسنجیم.

>>>   با سطر ۸کاملا موافقم عین زهر تلخ است اما افغانستان هیچ منبع درامد مستقلی فعلا ندارد و باید با همه از در مدارا سازش کند نامش همان سیاست است البته همیشگی نیست کمی که پیشرفت حاصل شود چرخ صنعت به چرخش اید معادن استخراجش شروع شود بزودی میتوان کاملا مستقل بود اما از ابتدا غیر ممکن است با شعار های قشنگ نمیتوان کشور گردانی کرد باید واقع بین بود

>>>   تکیه به خارج و لو که هرکشوری باشد،چه همسایه ها و چه کشور های عربی و چه قدرت های بین المللی و دیگر کشور ها،باعث امتیاز دادن میشود.
امتیاز دادن به یک کشور،باعث خشم کشور های دیگر و در نتیجه زمینه مداخله میشود.
نگاه کردن تعادل بین تمام کشور ها چه در سیاست داخلی باشد،منجمله تقسیم قدرت با اقوام دیگر که هرکدام شان یک و یا چند کشور همسایه و غیر همسایه ،در قسمت هم زبانی و هم دینی و هم مذهبی دارند و چه هم در سیاست خارجی و ردابط سیاسی و اقتصادی و غیره،کار بسیار مشکل است.
بنأ کا نمیتوانیم در کشور یک رقابت مثبت را میان کشور های همسایه و قدرت های بین المللی،در جهت آبادی این کشور فراهم کنیم.
از اضافه تر از چهل سال بدینسو در افغانستان،رقابت های کشور های خارجی در قسمت تخریب این کشور بوده است و هنوز هم ادامه دارد.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است