حاکمان جدید در کابل با فشار پاکستان و کشور های دیگر بر سر تشکیل حکومت همه شمول بر مبنای دیدگاه و سیاست خود از چنین حکومتی به توافق رسیده اند. گفته شده است که نام آن به جای نام موجود حاکمیت، حکومت اسلامی افغانستان خواهد بود.

این حکومت همه شمول اسلامی دارای دو شورا است:
۱- شورای علما که از لحاظ قومی نیز علمای مختلف عضو آن می باشد و در میان آنها پانزده نفر عالمان شیعه نیز عضویت خواهد داشت.
۲- شورای تصمیم گیری که اکثر وزیران فعلی و بعضی از اعضای بلند پایۀ حاکمیت جدید در آن عضویت خواهد داشت. گفته شده که ریاست این شورای تصمیم گیری را سرپرست فعلی وزارت خارجه به دوش خواهد گرفت و به جای وی معاون استانکزی عهده دار وزارت خارجه می شود.

در حکومت همه شمول اسلامی افغانستان ریییس هیات مذاکرات آنها در قطر که با زلمی خلیلزاد موافقت نامۀ دوحه را امضا کرد، ریاست این حکومت را به عهده خواهد داشت.
رییس دارای سه معاون اول، دوم و سوم خواهد بود که معاونین بالترتیب از لحاظ قومی به تاجیک ها، هزاره ها و ازبیک ها تعلق می گیرد. معاون اول ریاست حکومت اسلامی را لوی درستیز فعلی که از ولایت بدخشان است بدوش خواهد داشت، معاونیت دوم را یکی از افراد متعلق شیعیان هزاره و معاونیت سوم در دست فردی که حالا نیز معاونیت صدراعظم را بدوش دارد و از لحاظ قومی ازبیک است باقی می ماند.
همینگونه در وزارت های دفاع و داخله و سایر وزارت ها نیز معاونت های این وزارت ها به لحاظ قومی نیز افرادی از این قومیت ها گماشته می شود. در بعضی از وزارت های دیگر که به وزیران متخصص و مسلکی نیاز دارند، افراد بر مبنای تخصص شان تقرر می یابند. در ولایات نیز تغییراتی می آید که تا این همه شمول بودن از لحاظ قومی با تعیین والی ها و معاونین شان تمثیل شود.

منابع آگاه می گویند که در تشکیل حکومت همه شمول اسلامی به هیچ یک از چهره های پیشین حکومت غنی و کرزی و رهبران گروه ها و تنظیم های سیاسی و جهادی و قومی سهم داده نمی شود و هیچ فردی از آنها عضو این حکومت نخواهند بود. این منابع می گویند که حکومت همه شمول فیصله کرده که آنها می توانند بدون مزاحمت در خانه های خود در داخل افغانستان به زندگی عادی شان ادامه دهند.

گفته شده است که این تغییرات برای آن است تا حکومت همه شمول اسلامی مورد شناسایی رسمی همسایگان افغانستان، کشورهای منطقه و جامعه ی بین المللی قرار بگیرد و در حدود ده ملیارد دالر پول منجمد شدۀ افغانستان توسط امریکا آزاد شود.

هنوز از موضع و موقف کشورهای همسایه، منطقه و جهان در این مورد خبری نیست که آیا آنها این حکومت را پس از اعلان تشکیل به رسمیت خواهند شناخت؟
گفته میشود که همچین تشکیلاتی روی دست است ولی تا هنوز منابع رسمی حاکمان و حکومت جدید در مورد این گزارش چیزی نگفته اند و خبر آن را اعلان نکرده اند. اگر این گزارش درست باشد، ممکن است روز شنبه آینده و در هفتۀ جدید این خبر مورد تایید و اعلان قرار بگیرد و تشکیلات جدید اعلان شود.

احمد سعیدی

>>>   من علاقه ای به حاکمیت دگم و یکطرفۀ طالبان ندارم و یقین دارم که اینگونه حاکمیت راه بجایی نخواهد برد اما:
از بازگشت رهبران خودخواندۀ فساد پیشۀ جهادی و تکنوکراتهای غرق در فساد به حکومت نیز شدیداً مخالف استم.
این وطن از افغانها است، افغانها در بطن خود رهبران به تماماً معنی ملی را تربیت نموده و بر محوریت همین رهبران، میتوان افغانستان را از بد بختی نجات داد.
طالب اگر بخواهد حکومت کند (که حکومت نخواهد کرد) اول باید خود را از ابهام سیاسی بیرون نماید، امروزه هیچ پلانی در صفحات امور یومیۀ طالب برای انکشاف، ترقی و حکومتداری به نظر نمیخورد.
طالبان فکر نموده اند که حکومت کردن هم مانند جنگ مسلحانه است، بیخبر از اینکه در جنگ فقط دو راه وجود دارد! یا می میری و یا می میرانی! یا میکشی و یا کشته میشوی، که این دو به بسیار سادگی قابل اتفاق اند اما حکومتداری خیلی هم دشوار است که باید با مسلک و اختصاص در تقابل و تعامل بود.
طالبان باید به این حقیقت پی ببرند که برای حکومتداری به استعداد های متخصص نیاز است، این استعداد ها در همه موارد مسلکی در افغانستان موجود اند، اما طالبان باید این استعداد ها را جستجوه نموده، به صحنه بکشند.
بگزار رهبران پوشالی و پولشویی که تاکنون بر گردۀ ملت افغانستان سوار بودند، جهنم دنیایی شانرا تجربه نمایند، ملت بیش ازین آنان را نمیخواهد، حتی پایین رتبه ترین مامور مفسد نباید در دامنۀ نظام جایگاهی داشته باشد، برای بر پایی یک نظام مقتدر، قبل از همه ریشه کن نموده عمال فساد ضروری است و سهیم ساختن افراد نخبه و صادق به منافع ملی افغانستان با در نظر داشت اصل شایسته سالاری در نظام، کلید حل معضلۀ دولت سازی است و بس.
اگر کدام فرد دست اول و یا دوم طالب این نظریه را میخواند، من به صراحت یاد آور میشوم که:
عالیجنابان! طالبان کرام! شما در جنگ بدون شک پیروز شده اید اما شما موفق نشده اید که حتی نام نظام و شکل نظام تانرا به ملت معرفی نمائید که این فاجعه بار است.
اول: اگر بگوئید که نظام ما امارت اسلامی است، من میگویم که نه، به هیچصورت! امارت اسلامی نام تنظیم شما (طالبان) است که بهیچصورت نمیتواند جاگزین حکومت شود، شما باید نهوۀ حکومت و نام حکومت یا دولت تانرا واضح سازید که میتواند تحت رهبری امارت اسلامی شکل بگیرد.
دوم: درفش شما! این یک درفش مقدس است اما این درفش یک دولت نیست، این درفش تنظیم شما است که نمیتواند درفش ملی باشد، از آنجاییکه حالا در قدرت استید، میتوانید این درفش را برافراشته نگهدارید اما در کنارش باید درفش ملی که معرف افغانستان به جهان است را نیز بر افراشته نگهدارید.
میدانید، اینها چیزهای بظاهر خرد بنظر میرسند اما در معنی و مفهوم خیلی بزرگ اند، شما با برافراشتن درفش امارت اسلامی، نمیتوانید تمام ملت افغانستان را طالب بسازید، بهمانگونه ایکه احزاب دیگر نتوانستند با بر افراشتن درفش های شان تمان ملت را عضور خود بساند، این مطالب مهم را نادیده نگیرید که عمر تان را کم خواهند ساخت.
میهن زرغون

>>>   بعید بنظر میاد
بعدشم حکومت همه شمول یکی از تعابیرش گنجاندن همه جناح های سیاسی است نه چندتا مزدور حالا چه فرقی میکند شیعه یا سنی وقتی به طالب وفاداراست یعنی مزدور است حالا از هر قوم و تبار که باشد بازهم همان است که بود این ها همه بازی است همسایه ها منظورشان از حکومت همه شمول نوکران خودشان است و تا طالبان به انها کرسی ندهند خبری از رسمیت نیست و پاکستان بخوبی میداند همسایگان چه میخواهند لیکن سیاست کرده و طوری وانمود میکند که خواسته او هم همین است اما از دید پاکستان حکومت همه شمول اعضای دیگر شبکه حقانی از دیگر طایفه های افغانستان است ودر حال اجرای این پلان است
و همچنان این چرخه باطل ادامه دارد جنگ منطقه ای و فرا منطقه ای در افغانستان
امریکا با اوردن ترکیه و قطر نقش خودرا حفظ کرده وحالا همسایه ها احساس میکنند دستشان خالی شده و فقط پاکستان میدان دار این میدان خونین است طالبان هم که خود هیچ اختیاری ندارد بدنبال کمرنگ کردن حقانی هاست جالب است بدانید بازنده این میدان طالبان افغانستانی هستند هم جان دادند هم عمرشان رفت هم میدان را پاکستان ربود و حاصلی جز مزدوری برایشان نماند و تازه فهمیدند و میفهمند نقش ماشین کشتار را داشتند نه بیشتر متاسفانه افغانستان در استانه یک جنگ داخلی بزرگ دیگر است

>>>   طالبان بی عقل تمام تغیرات را در داخل دایره تحریک طالبان انجام میدهند و فکر میکنند که با جابجایی چند طالب تاجک و هزاره و اوزبیک در کنار ۹۰ فیصد طالب پشتون حکومت فراگیر میشود.
حکومت فراگیر یعنی مشارکت افراد سیاسی و چیز فهم خارج از دایره تحریک طالبان در پست های حساس تصمیم گیری است و ضرور نیست که این افراد از حکومت قبلی باشد اما ضرور است که این افراد طالب نباشد و در حیطه مسولیت خود صلاحیت داشته باشد.

>>>   طالب چهره خوبی دراین سیسال گذشته ازخود بجا نگذاشته.

>>>   اگر یک تحلیل واقعبینانه تاریخی از وضعیت سیاسی افغانستان داشته باشیم، قشنگ درمی‌یابیم که از دوصد و هفتاد و اندی سال به این سو، مرض مزمن «پرخوری قدرت» پشتون‌ها، باعث شده است تا موازنه‌ی قدرت به نفع هژمون قوم پشتون رقم خورده و اقوام دیگر از حلقه‌ی حاکمیت به دور پرت شوند. در نتیجه‌ی تک قومی شدن قدرت در طول این سالیان دراز، تراکم و تمرکز در ابزارهای سیاسی، نظامی، اقتصادی و فرهنگی به نفع قوم غالب ایجاد شده است. ستم ملی بر مبنای ذهنیت انحصاری و طرد و نفی، باعث گردیده که در طول حاکمیت استبدادی شیونیست‌های قبیلوی، نشانه‌ی ولو ضعیف از مشارکت جمعی و وحدت ملی در تاریخ سیاه این کشور به چشم نخورد.

در اثر دوام حاکمیت‌های توتالیتر، استبدادی و انحصاری در افغانستان، بحران تضاد قومی بین حکام مستبد و تمامیت‌خواه و اقوام محروم کشور تشدید شده و در نهایت منجر به ایجاد فضای تاریک، مبهم و مغشوش بی‌اعتمادی ملی گردیده و هیچ‌گاه ساختار حاکمیت تک‌قومی به حاکمیت چند ملیتی تغییر شکل نداده است. به همین لحاظ در دولت‌های توتالیتر و انحصارطلب گذشته هیچ نشانی از ساختار‌های مشارکتی که نشاندهنده تبلور اراده جمعی باشد، به نظر نیامده و مردم در همچو نظام‌های توتالیتر همواره با فقدان توسعه سیاسی مواجه بوده‌اند. در طول این دوصد و هفتاد و اندی سال سیاه، نخبگان شیونیست‌ قوم غالب با تمام قوا تلاش ورزیده‌اند تا از مشارکت سیاسی نخبگان اقوام دیگر در بدنه حاکمیت، جلوگیری به عمل آورند.

هم اکنون در نظام ظاهرا امارت اسلامی اما در واقع حاکمیت استبدادی تکقومی، طالبان نیز حقوق اقوام غیرپشتون بیشتر از پیش قربانی همان پدیده شوم ستم‌ملی یا قومی (National Opression) می‌شوند. حاکمیت طالبان نیز به به رغم خواست جامعه جهانی همان برخورد انحصارگرایانه و روش‌های انحصاری و استبدادی سلاطین گذشته را اقتباس نموده و قدرت را به گونه‏‌ي توزيع کرده اند که تیم انحصارطلب، اقتدارگرا و تماميت‏خواه تحریک طالبان را در راس هرم قدرت و پست‌های کلیدی حاکمیت سیاسی گماشته اند و هيچ گاه حاکمیتی با قاعده وسیع ملی مبتنی بر قرائت انسانی از اسلام را که بر پایه مناسبات مردم‌سالاری، ارزش‌های حقوق بشری و حضور متناسب نمایندگان اقوام در حلقه قدرت سیاسی باشد را برنتافته اند. اما با آنهم انتظار دارند تا جامعه جهانی این حاکمیت توتالیتر و قرون وسطایی را به رسمیت بشناسند.!

عباس دلجو

>>>   سلام و درود بر شما
چرا کشور ما نمیتانه مثل سایر کشور های جهان در جنبه های مختلف پیشرفت کنه، چرا مردم ما عرضه ساختن کشورشون را ندارند؟
مردم در یک دو راهی قرار بد و بدتر باید انتخاب کنن
ونسبت به آینده امید وار باشن

>>>   نخست از همه سلام امارت اسلامی طالبان باید همه رسانه های خصوصی را متوقف کنند چون باعث همه نا امنی و شر فساد در افغانستان همین رسانه های غیر مسول هستند باید یک تلویزیون ملی شرعیت باشد و یک رادیو صدای شرعیت و بس دیگر هر کسی دست به خبر پراکنی کرد باید سخت مجازات شود چی خبر است زن حقوق میخواهد،خبرنگارحقوق میخواهد دختر حقوق میخواهد، همین کشورهای داد از حقوق بشر میزنند خودشان بدترین ناقذین حقوق انسانی هستند در کشورهای خود از زنها به بدترین شکل ممکن به حیث بردگان جنسی استفاده میکنند کور خود و بینایی دیگران هستند کشورما اسلامی است و باید رعیت آن هم از حکم و قانون اسلامی پیروی کنند دولت امارت اسلامی کار سختی پیش رو دارد اما نا ممکن نیست از بیرون هر کسی که بر علیه حکومت امارت اسلامی طالبان تبلیغ میکند فرقی ندارد اما باید از داخل جلو تبلیغات و زهر پراکنی گرفته شود انقلاب اسلامی در افغانستان تازه به پیروزی رسید و طبعا یک سلسله سختی ها و مشکلات را هم حکومت و هم مردم باید تقبل کنند اما در پایان مردم مسلمان افغانستان بر همه مشکلات پیروز خواهد شد باید هر عملی که در حکومت قبلی صورت میگرفت حرام و مرتکبین مجازات شوند...
شیخ منیر

>>>   دولت وحکومت یعنی قدرت سیاسی وحاکمیت :
یگانه حکومت همه شمول آنست که بر مبنای قانون اساسی در نتیجه ای انتخابات سری ، مستقیم ، آزاد و شفاف
به وجود آید.
م.زمین بوس کابل

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است