اینکه عبدالله با اشاره به گماشتن بسم‌الله محمدی در پست وزارت دفاع در روزهای اخیر حکومت خاین فراری، به فضل احمد معنوی در دقایق اخر سقوط کابل گفته که "طوس قره" را نیز استفاده کردیم، نتیجه نداد؛ پرسش‌های زیادی را بر می‌انگیزد.

ایا عبدالله از معاملات پشت‌پرده خرید و فروش خایین پنجشیر اگاه بوده که براساس ان از شکست جبهه پنجشیر مطمین بود؟
ایا عبدالله بر اساس درک و تحلیل خود از اوضاع نظامی و سیاسی به این نتیجه رسیده بود که مقاومت ممکن نیست؟
ایا عبدالله قصد روحیه‌شکنی و ممانعت از تجمع مقاومتیان در پنجشیر را داشت؟

یافتن پاسخ به پرسش‌های فوق زمان‌گیر است اما یک چیز از اول اشکار بوده و ان اینکه عبدالله در بیست سال اخیر پیوسته از ادرس مقاومت و پنجشیر ضعیف‌نمایی و مظلوم‌نمایی کرده و این کار او نه بازتاب واقعیت‌های عینی در مورد جریان مقاومت بلکه یک کار سازمان‌یافته در جهت تضعیف روحیه مقاومتیان و فراهم کردن زمینه معامله از این ادرس بوده است.

عبدالله همیشه در بیست سال گذشته در محافل خودی مقاومتیان حرف از ناتوانی و بی‌ظرفیتی این جریان می‌زد اما در محافل‌ای که معامله برسر ارزش‌ها در میان بود، دیگران را از جریان مقاومت می‌ترساند و سپس به عنوان نماینده جریان مقاومت برای خود امتیاز می‌گرفت.

به بیان دیگر او به مقاومتیان می‌گفت که شما توان انجام کاری را ندارید و مبارزه تان نیز کدام ارزش و اعتباری نداشته است اما به خارجی‌ها و خریداران داخلی ارزش‌های مقاومت می‌گفت که مقاومتیان یک تهدید و یک قدرت بالقوه هستند و ارزش‌های مقاومت خیلی قیمتی اند که من حاضرم به قیمت نازل ان را معامله کنم‌.

در معاملات تجارتی در افغانستان به این‌گونه افراد "دوپه" می‌گویند. دوپه کسی است که جنسی را با بی‌ارزش‌نمایی از صاحبش ارزان می‌خرد اما وقتی همان جنس را نزد خریدار می‌برد ارزش ان را بیشتر و فراتر از حد واقعی ان بیان می‌کند.
حرف عبدالله به معنوی در دقایق اخر سقوط ادامه همان ماموریت بیست ساله وی پنداشته می‌شود.

نورالله وليزاده

>>>   داکتر عبدالله آمادگی رفتن به قطر را می‌گرفت که حوالی یک‌و‌نیم بعدازظهر تیلفون جناب کرزی آمد.
آقای کرزی گفت:" نفر خو گریخت". داکترعبدالله با تعجب پرسید: «کی گفت؟». پاسخ داد: « فردی از پی‌پی‌اس». خبری‌ که لحظات بعد توسط منبع دیگری نیز تایید شد.
از داکتر صاحب پرسیدم که حالا چه ‌کنیم؟ گفت: "من از خانه خود بیرون نمی‌شوم، هر اتفاقی که پیش می‌آید در خانه‌ام بیاید، نمی‌خواهم بی‌عزت شوم".
به او گفتم پنجشیر برویم. پرسید که چگونه؟ گفتم ابتدا کوشش می‌کنم تا هلیکوپتری تنظیم کنم، اگر موفق نشدم با یک کاروان زرهی حرکت می‌کنیم و هرجا با مانعی رو به رو شدیم می‌جنگیم و می‌گذریم.
موافقت نکرد و گفت: «مقاومت نمی‌شود، طوس قره را هم استفاده کردیم نتیجه نداد».
اشاره او به گزینش بسم‌الله محمدی به سمت وزارت دفاع بود. به محافظان خود هدایت داد تا در حال آماده‌باش قرار گیرند.
من لباس رسمی خود را با پوشیدن لباس‌های وطنی که از داکتر صاحب به عاریت گرفتم تعویض کردم و حین برآمدن مجددا به او گفتم که شما رهبر بودید و حالا وقت مدیریت بحران است، تصمیم بگیرید و باید از اینجا بیرون شوید. این‌بار نیز رد کرد.
در همین لحظه تیلفون آقای خلیل‌زاد آمد و او نیز از فرار رییس‌‌جمهور خبر ‌داد. داکتر عبدالله در پاسخ به خلیل‌زاد گفت:‌«وطن را تباه کردید خدا جزای‌تان را بدهد».
فضل احمد معنوی وزیر پیشین عدلیه

>>>   دیگر تمام شد رها کنید به فکر حال باشید

>>>   خداوند رحم نمايد و اين ملت را از شر جميع اشرار شمال و جنوب ، شرق و غرب نجات دهد، و همه خائنين شرمنده دنيا و آخرت نمايد.

>>>   او تنها یک نوکر بی کله، بی جاغور و بی خاصیت بوده و است
آتش خاوری

>>>   دوپه به کسی گفته میشود که پول قرض میگیرد مگر باز پرداخت نمیکند.

>>>   دیگر چیزی نمیگویم ولی باید به جای طوس قره پشقل فروش نوشته میکردید و بجای مقامتیان دزدان ولندغران نوشته میکردید باز مضمون تان جالب می‌شد ولی حالا فکاهی تان چندان نمکی نیست

>>>   اقای ولیزاده عبدالله عبدالله حتی ارزش دوتایی پشه را هم نداشت ،از کدام مقاومت حرف میزنید از مقاومت که در طول ۲۰ سال سر جوال را با کرزی گرفت ،از مقاومت که با همرایی کرزی و غنی همه میلونر شدند از مقاومت که در مقابل طالبان حتی دو روز جنگ نتو انستند و. به ارزش میلون ها دالر سلاح و مهیمات را در ذخیره گاه ها گزاشتند ،با این پول که در افغانستان در زمان کرزی و غنی امد و مقاومتگرا ها در همه سطوع دولتی جا داشتند معاون اول رییس جمهوری وزیران قلابی معاون خاص رییس جمهوری جنرالهای بی کفایت ،نه این مقاوتگران کاری را پیش برده توانستند ونه اوباشان کرزی و غنی .
عبدالله ریحان

>>>   شما یک چیز را فراموش کردید.
روسای جمهور امریکا در جنگ ها نهایتاً از یک نسل استفاده میکنند.پیش ازین که پای نسل دوم به جنگ کشیده شود،یا جنگ را میبرند و خاتمه میدهند و یا هم قوای خود را از آن کشور بیزون میکنند.
در جنگ ویتنام نیز چنین بود.
مردم ویتنام بیست سال مقاومت کردند و امریکا مجبور شد قوای خود را بیرون کند.
بنأ هر کشوری بتواند بیست سال در جنگ در مقابل امریکا مقاومت کند،برنده جنگ است.
همین که یکایک ولسوالی ها و شهر ها سقوط کرده رفتند و هیچ مقاومتی در مقابل طالبان صورت نگرفت و اگر هم مقاومتی صورت گرفت،طور نمایشی بود،خود یک دسیسه تحویلی دولت از طرف امریکا برای طالبان بود.
زیرا جایگزین بودجه جنگ افغانستان برای روسای جمهور امریکا یعنی دونالد ترامپ و جو بایدن پیدا شده بود،یعنی بودجه مبارزه برضد ویروس کرونا.
بنأ معلومدار بود که آنها به این جنگ بی مفهوم خاتمه میدهند.
بنأ هیچ کس،هیچ کسی را ملامت نکند.
خود امریکا طالبان را به قدرت نشاند.خودشان از قدرت راند و خودشان دوباره به قدرت رساندند و اگر ضرورت شود،باز دوباره از قدرت میرانند و اگر ضرورت نشد،مثل دولت آخوندی ایران،چهل سال دیگر دوام پیدا خواهند کرد.
بنأ پیش خود تبصره های ناقی ناقی نکنید که والله گناه این بود و یا آن بود و یا در هنگام پهلوانی چون چوته ام تنگ بود،بنأ مسابقه را باختم.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است