موضوع رسمیت شناختنِ حکومتِ طالب یک بحث جالب است اما من نتوانستم مسایل کلیدی آنرا در این نوشته جا دهم بنابراین به چند سطر ذیل اکتفا میکنم.
شرایط ژیوپولتیک آسیا در حالِ تغییر است، تمرکز امریکا، انگلیس بر دو منطقه، تایوان و اوکراین، چین و روسیه را به یک اقدام قاطعانه خیلی نزدیک کرده است، شکل و ماهیتِ جنگ ها نیز تغییر نموده است، در دیپلوماسی سالهای اخیر سکوت ها خود یک معنا دارد، موضوع داغِ ماههای پسین در رسانه ها نیز رسمیت شناختنِ طالب و سکوت امریکا است.

از دیدِ من همینکه در غیابِ دولت مشروع افغانستان امریکاییان با یک گروه جنگی و تروریسیتی قرارداد صلح بستند و آن قرار داد را به عنوانِ یک سند رسمی بعد از تایید شورای امنیت در ادارۀ ملل متحد ثبت و راجستر نمودند، این رسمیت شناختنِ طالب نیست، چیست؟

همینکه ده هزار تروریست زندانی را برخلافِ آرزوی سی میلیون باشندگان افغانستان از زندانها رها و دوباره آنانرا تسلیح و تجهیز نموده به میدانهای جنگ فرستادند، این رسمیت شناختنِ طالب نیست، چیست؟
همینکه طی مذاکرات دوحه بینی یک سرباز امریکایی و انگلیسی خون نشد، اما چهل هزار نیروی امنیتی افغان را کشتند، رسمیت شناختنِ طالب نیست، چیست؟
همینکه از پامیر تا نیمروز تمام این جغرافیا را تحتِ عنوان عقب نشینی تاکتیکی به طالب واگذار کردند، رسمیت شناختنِ طالب نیست، چیست؟
همینکه تمام سلاح و مهمات عصری را بدون درگیری به طالب تسلیم کردند، رسمیت شناختن نیست، چیست؟
همینکه تحت یک برنامۀ از قبل ترتیب شده، غنی از ارگ کوچ کشی کرد، ایتلاف امریکا، انگلیس کلید ارگ را به طالب سپرد، رسمیت شناختن طالب نیست، چیست؟

دوستان گرامی، به قدرت رسیدنِ طالب یک نیاز حیاتی برای امریکاییان جهت تصفیه حساب با روسیه و چین است، افغانستان نکتۀ مؤثرِ فشار برسرحدات جنوبی روسیه و سرحدات غربی چین است، حفظ نمودن آشوب در کشور ما کاملاً یک برنامۀ امریکایی، انگلیسی بوده هیچگاهی رسمیت شناختن و نه شناختن بر روندِ این برنامه اثر ندارد، چه طالب در دوحه بود، چه اکنون در ارگ است، ریسمان گردنِ طالب هنوز در اختیار امریکا – انگلیس است.

بادرودها
هاشمی

>>>   آقا هاشمی شما و امثال شما که هرگز شهامت این را نداشتید یوغ بردگی را دور به اندازید فکر میکنید که دیگران هم همانطور هستند.طالبان در بیست سال گذشته قربانی زیاد برای آزادی داده اند و هیچ کس این را انگار کرده نمی‌تواند.

>>>   طالبان فاحشه های اند که در بین امریکا و غرب از یک سو و روس و چین و ایران از سوی دیگر قرار گرفته و مشغول خدمات آنچنانی هستند.
پاکستان به مثابه دلال از هردو گروه اخذ امتیاز میکند و طالب از هردو سو خدمت رسانی.

>>>   آغا جان تو از 'مولی کراسی' گله داری!!!؟؟؟؟
آتش خاوری

>>>   عین همین کار را روس ها در مقابل دولت داکتر نجیب کردند و افغانستان به جنگ داخلی گرفتار شد.
منتهی تفاوت اش این بود که آن مرتبه دوستم مانع فرار داکتر نجیب شد،اما این مرتبه دوستم فریب اشرف غنی را خورد.
زیرا اشرف غنی بار ها با چیغ و غالمغال بیان میداشت که من مثل داکتر نجیب فرار نمی کنم.
اما او مثل موش فرار کرد و پشک بیچاره نتوانست او را دستگیر کند.

>>>   اغاى هاشمى چيزى را اعتماد خود و به نفس نمى شناسد!جنگ نا كرده تسليم به قدرت هاى جهانى هست! از اينرو همه در قالب خود مى بيند!
اين قسم انسان هارا ما افغان ها بى شعور مى گوييم!

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است