انفجارهای اخیر در کابل و چند شهر بزرگ، ناتوانی طالبان در تامین امنیت را آشکار ساخته است. البته یک برداشت این است که این انفجارها کار خود طالبان است. این برداشت نیز منطق خاص خود را دارد و از طالبان بعید نیست که خود این کارها را انجام دهند، اما با استناد به چند نکته، مرتبط به هم، میتوان گفت که طالبان دستپاچه شده و به هراس افتاده اند:

۱- طالبان از تمایل به برگزاری لوی جرگه سخن گفته است. برگزاری لوی جرگه پیشنهاد کرزی بود که تا کنون جدی گرفته نمیشد. چون طالبان توان خود در مهار ناامنی ها را بالا ارزیابی میکرد.
۲-عبدالله عبدالله از حبس خانگی رها شده و احتمالا ماموریت یافته برای کشاندن پای برخی از چهره های سیاسی به کابل، به بیرون از کشور برود.
۳-روسیه گفته که طالبان برای تشکیل حکومت فراگیر با کرزی و عبدالله مشوره کنند.
۴-روسیه، چین و ایران در قسمت روابط با طالبان نرمش نشان داده و چراغ سبز برسمیت شناسی طالبان را روشن کرده اند. احتمالا طالبان به خواست های این کشورها تمکین کرده اند.
این موضوعات با هم مرتبطند و نشان میدهد که طالبان از ترس بیرون شدن اوضاع از کنترول، تا حدودی از خر جهل پایین شده و برای توافقات احتمالی برای تشکیل حکومت فراگیر آماده میشود.

یادآوری این نکته در همینجا ضروری است که حتی در بهترین حالت، حکومت فراگیر مورد نظر طالبان همان حکومت فراگیر مورد نظر کرزی و غنی است که در واقع بیشتر به جنبه های نمادین آن توجه میشود. یعنی مشارکت سمبولیک چند تیکه دار قومی که به هیچ عنوان حلال بحران سیاسی منبعث از تک قومی شدن ساختار قدرت بوده نمیتواند.اما در همین حد نمایشی هم، طالبان حاضر به پذیرش مشارکت دیگران نبوده و حالا اگر تمایلی به چنین پذیرشی نشان دهد، نشان از عقب نشینی این گروه از دعوای بلندپروازانه اولیه است که رهبران این گروه فکر میکردند همه چیز ر به زور تفنگ حل میکنند.

با این حال چون طالبان یک گروه غیر مسوول و غیرقابل اعتماد است نمیتوان به نرمش و کرنش آنان اعتماد کرد. این گروه زیر کنترول شدید استخبارات بیرونی است، احتمال تغییر آنی مواضعش وجود دارد. احتمالا جناح حقانی که زیر مدیریت ای اس ای است، با این نرمش ها موافق نباشد و یکجایی کارشکنی کند.
گزارش های دقیق از درون طالبان حاکی از آن است که این گروه به دسته های پاکستانی، ایرانی، امریکایی، روسی، چینی و هندی تقسیم شده و یک جناح تصامیم جناح دیگر را سبوتاژ میکند. میزان قدرت هر جناح با جناح دیگر متفاوت است. شبکه حقانی به ای اس اس کار میکند و قدرتمندترین شبکه است. داعش نیز تا حدود زیادی در کنترول همین شبکه است.

گفتنی است که داعش را در افغانستان اتمر و معصوم استانکزی ایجاد کردند و بعدها ای اس ای کنترول آن را بدست گرفت. تعدادی از افراد غیرقابل نفوذ داعش کشته شدند و تعدادی دیگر تحت مدیریت آی اس ای به شبکه حقانی ادغام شدند. حالا چون شبکه حقانی داعش را در اختیار دارد، به یک شبکه قدرتمند و ترسناک در میان طالبان مبدل شده است. ساختار تالب همین شکل است. هرکه بیشتر خطرناک و تهدیدآفرین باشد، تاثیر وقدرت بیشتر خواهد داشت.

حالا دیده شود که اگر نرمش های اخیر کار شبکه حقانی باشد، احتمال پایداری آن بیشتر است و الا ناپایدار خواهد بود. البته یک تحلیل از رفتار طالبان این است که ابتکار عمل در معاملات کلان دست شبکه حقانی است و بر خلاف تصور رایج که این شبکه را یک گروه نظامی و غیر سیاسی فرض میکند،سراج حقانی"دیلر" اصلی در معاملات کلان است و بقیه طالبان در نقش مشاور و در نقش های نمادین دیپلماتیک حضور دارند.

رستم روشنگر

>>>   داعش را سازمان جاسوسی امریکا و انگلیس و آی اس آی پاکستان ساختند و این بفرمان دولت امریکا بود تا تمام کشورهای شرقی را تخریب کنند.

>>>   تمام جلاد های دنیا آمدن درین خاگ خراب
تمام سگ های الیکشت آمدن درین خاگ ویران
لاشخوار های جهان آمدن تا از گوشت مردم سیر شود

>>>   همهی قدرت باید به مردم افغانستان واگذار شود مردم باید پای صندوق رای رئیس خود را انتخاب کنند نه توافق دوحه و امریکا کسی را بالای کشور سوار کند اگر واقعا صلاح ملک و ملت را میخواهید این است اگر دنبال قدرت طلبی خوتان هستید خود دانید

>>>   به زودی صف ها مشخص میشوند.
دو صف اصلی یعنی مقاومت ملی در برابر طالب و داعش و القاعده قرار میگیرد و طالب محور تفکر فاشیستی و مقاومت محور تفکر انسانی و آزادی قرار میگیرند.

>>>   اشرف غنی سال‌هاست نه تنها مشاور طالبان بوده که برای این گروه از دل و جان کار کرده است. خیلی ساده است اگر بگوییم حالا قرار است مشاور طالبان شود.
۱. همکاری با شبکه حقانی و پرداخت پول‌های کلان به خاطر انتخابات به این گروه؛
۲. سیاست ممنوع‌الخروج و تبعید چهره‌های ضد طالبانی در سال‌های اخیر؛
۳. سیاست سبوتاژ‌سازی پروسه صلح به نفع طالبان؛
۴. آزاد‌سازی انس حقانی و پنج‌هزار تروریست از بگرام؛
۵. زمینه‌سازی برای پیشروی طالبان در قریه‌ها و ولسوالی‌ها؛
۶. جلوگیری از خیزش‌های مردمی در برابر طالبان؛
۷. تسلیم‌دهی کابل به طالبان و فرار؛
این‌‌ موارد را مشوره داده و سپس مو-به-مو اجراء کرده است. حالا هم در پی اجرای بخش پایانی سناریوی تسلیم‌دهی است. در واقع او با این کار، به دنبال سفت‌کردن تهداب حاکمیت قومی طالبان است.
عبدالمعین

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است