با یک جهان تاثر و تاسف از خبر درگذشت استاد محمد آصف فکرت مطلع شدم.
نخست بدین وسله مراتب تسلیت خود را خدمت همه فامیل شان و فرهنگیان افغانستان به خصوص فرهنگیان هرات ابراز می دارم.
بنده از نوجوانی آقای فکرت را که آن وقت آصف جان می گفتیم می شناختم. در همان دوران که بنده هنوز متولد نشده بودم گویا دکانی عطاری در متصل کوچه زالخان بازار قندهار قرار داشت که مرحوح سید میرکاظم شاه طبیب صاحب آن دکان بود که بعد ها پدرم از آن صحبت میکرد. یکی از ویژگی های این دکان این بود که در حقیقت محل ملاقات شخصیت های بزرگ علمی و فرهنگی آن دوران مانند شیخ محمد امین خطیب، عبدالحسین منجم باشی، مرحوم سعید مشعل، فکری سلجوقی، غلام رضا مایل، عبدالحسین توفیق، حاج غلام نبی رضایی، علی اصغر بشیر هروی، حاج حبیب الله افشار زاده، حاج نجف علی رهبر، سید قاسم کابلی، فضل الله اعتماد، سید حسن عطار، حاج حبیب ارباب زاده، عطا محمد نقش بندی شهردار سابق هرات، گفته می شود گاهی هم مولانا نصرین عنبری و ده ها شخصیت علمی و فرهنگی به دکان حاج ممیر کاظم شاه عطار به ترتیب رفت و آمد داشتند.
موجودیت این دکان در بازار خوش هرات قبل از تاسیس انجمن ادبی و اولین نشر اتفاق اسلام همچنان پایگاه شخصت های علمی و فرهنگی هرات بوده است.

برگردیم به آصف جان! او گاهی به منزل ما نزد پدرم می آمد و از تحولات چند دهه اخیر خصوصا از علم نجوم از پدرم می پرسید و می دیدم که چیزی های می نوشت. پدرم حاج عبدالحسین منجم باشی هروی در سال ۱۲۵۷خورشیدی متولد شده بود و میتوان گفت که بخشی از تاریخ همان دوران بود. آصف جان بعدا به کابل رفت دیگر او را در افغانستان ندیدم.

پس از مدتی او را در مشهد بود دیدم و چند بار با هم دیدار داشتیم. او هنوز در مشهد بود که بنده عازم المان شدم تا اینکه چندین سال بعد آصف جان را در کاناد پیدا کردم و گاهی تلفنی با هم صحبت می کردیم. یکبار به فکر این شدیم با وی مصاحبه داشته باشم در آن زمان کریم خرم وزیر اطلاعات و فرهنگ حامد کرزی بود و برای اولین مرتبه خبرنگاری را که در ولایت بلخ از واژه دانشگاه استفاده کرده بود به جریمه نقدی و سپس از وظیفه بر کنار کرده بود. این باعت شد تا با چند استاد زبان فارسی که آنها را می شناختم و از دوستان بودند در این مورد صحبت کنم.

نخست در سفری به تهران چندین مصاحبه با آقای استاد نجیب مایل انجام دادم ولی دوستان دیگر در المان، امریکا و کانادا بودند، به فکر آن شدم که تلفنی با آنها مصاحبه نمایم. نخست با آقای لطیف ناظمی استاد زبان و ادبیات فارسی مصاحبه و سپس با استاد محمد ناصر امیری استاد زبان و ادبیات فارسی که در امریکا بود، بالاخره زمینه مصاحبه تلفنی را فراهم ساختم حالا مانده بود استاد محمد آصف فکرت پس از چند بار تماس تلفنی و صحبت ها از قدیم موضوع مصاحبه را با او در میان گذاشتم، نحست به من گفت سال ها است مصاحبه نکرده و آن هم تلفنی بالاخره او را راضی نمودم و دو مصاحبه هم در مورد زبان فارسی از او گرفتم.

امروز که از خبر درگذشت استاد عزیز مطلع شدم این خبر مرا زیاد غمگین ساخت. این خبر را بیرون از خانه شنیدم. زمانیکه به خانه آمدم تا نوشته ای در این مورد تهیه کنم بیادم از مصاحبه ها با آصف جان آمد این خبر مرا بسیار خوشحال ساخت.
--------------------------------------------------------------------------------

به ادامه معرفی شخصیت های فرهنگی افغانستان به ویژه هرات در ۱۳ مارچ ۲۰۱۳ زندگینامه استاد فکرت را نوشتم.
محمد آصف فکرت در سال ۱۳۲۵ خورشیدی دیده به جهان گشود. پس از فراگرفتن دروس مقدماتی، تعلیمات ابتدایی را در مکتب موفق و ثانوی را در لیسۀ سلطان غیاث الدین غوری در زادگاه خویش هرات، گذرانید. لیسانس زبان و ادبیات فارسی را از دانشگاه کابل و فوق لیسانس روزنامه نگاری را از هند به دست آورد. در افغانستان در رادیو، مطبوعات و اکادمی (فرهنگستان) علوم خدمت کرد. سپس در ایران فهرست نگار کتابخانه خطّی آستان قدس، عضو علمی، ویراستار و مؤلّف در دایرة المعارف بزرگ اسلام و محقق و مؤلف در بنیاد پژوهش های اسلامی بود. استاد فکرت در کانادا زندگی می کرد. از فکرت صدها مقاله تخصصی و تحقیقی در مطبوعات افغانستان و ایران انتشار یافته است. فهرست مختصری از کتابهایش در بخش بعدی تقدیم می شود و تازه ترین کتاب او به نام پشت دروازه هند در ایران زیر چاپ است. (ادامه دارد)

محمود منجم زاده

>>>   تعصب را به بینید! آیا کریم خرم با همان رءیسش که کرزی دیوانه باشند، چه گفته خبر نگار مظلوم را تحت بکار بردن کلمه دانشگاه جریمه نقدی کرده است؟ از کرزی پرسان شود اقلا یک کتاب، از کتاب های رحمان بابا را خوانده اید؟ اگر خوانده بودید چنین وزیر فرهنگی نداشتید؛ و اگر خوانده اید و چنین وزیری داشتید، هر دوی شما به زبان قزآن مجید « خری هستید که شما را کتاب بار کردند».
سهیل

>>>   به آب انداختن کتابهای فارسی در زمان کریم خرم بود. آیا پشتون ها توانستند زبان فارسی مردم افغانستان را از بین ببرند؟ آیا پشتون ها می توانند کتابهای فارسی به فرمت pdf را از روی کمپیوترها و تلیفون های موبایل پاک کنند؟

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است