یک تحلیل واقعبینانه از وضعیت فعلی، همه چیز را آشکارا مجسم می سازد که عامل سریال غم انگیز دیروز و فضای به شدت پر چالش امروز، مجموعه اندکی از پیروان بی مسوولیت اشرف غنی و تیم انحصار گرایی او بودند.

در سال های 2012- 2014، همه چیز برای ختم جنگ و پیاده شدن صلح در افغانستان مهیا گردیده بود و اندک خود گذری یی از سوی حامد کرزی و جریان های شریک قدرت او، می توانست افغانستان را از مسیر جنگ، به سوی افق های صلح سوق دهد و شهروندان افغانستان را نسبت به هر زمانی دیگر متحد بسازد، زیرا تقریبا دولت وقت از اقتدار نسبی یی برخوردار بود و خارجیان دیگر جنگ رویا رویی با طالبان نداشتند و تا حدودی موازنه قدرت سیاسی- نظامی در کشور محسوس می شد. همچنان در سال 2014، ساختار قدرت در افغانستان نسبتا ملی بود و شهروندان( اقوام) خود را در بدنه نظام می دیدند.

اما با روی کار آمدن نظام بی برنامه و متقلب غنی، خودخواهی های این سیاست مدار بی حوصله باعث گردید تا شکاف های سیاسی در کشور عمیق تر شود و جایگاه افراد با تجربه در حوزه سیاسی و نظامی، به اشخاص بی تجربه و نا آگاه( مانند محب و...) سپرده شود تا از یک طرف حقارتی باشد به نظامیان کارکشته و مدیران دلسوز و از جانبی دیگر فعالیت های سلیقه یی و فراقانونی تیم ارگ، تمامی شیرازه نظام اداری و نظامی مملکت را از هم فرو بریزاند تا کسی در حوزه کاری خود صلاحیتی نداشته باشد و پایه های نظام با گذشت هر روز لرزان تر شود و افغانستان در دام جنگ، ترور، سرقت، مداخله های بیرونی، بازار تولید مواد مخدر و... قرار بگیرد و همه ی دولت مردان، به جای انجام مسئولیت های خود، به دنبال زر اندوزی و بیرون کردن سرمایه های ملی از مملکت باشند تا امکان فروپاشی همه ی ساختار نظام، یک شبه مساعد گردد.

حالا هر کس دیگری اگر بیاید و پیرامون عوامل سقوط نظام پیشین تحلیلی داشته باشد، ممکن قابل توجیه باشد، اما وقتی خود اشرف غنی، محب، اتمر، صالح و چند چهره دغلباز دیگر می آیند چیزی میگویند، انگار به جای شان عرق می کنی و از مردم هردم شهید افغانستان معذرت خواهی بدهکار می شوی.
آفرین به حوصله شهروندان جلیل القدر افغانستان که لااقل حاضر می شوند تا چهره های منفور این دلقک های سیاسی را در پرده های تلویزیون خود ببینند.

سید اشرف سادات

>>>   بلی در آن زمان دزدان و لندغران هر چی کی میخواست می‌کرد و کرزی یک انسان احمق تهداب چور و غارت را گذاشت وقتیکه غنی آمد لرزه در پای دزدان در آمد چون غنی میخواست وطن ایاد شود ولی دزدان لندغر فهمیده بود که دیگر زمان چور ختم است و به آشوب گری شروع کردند که نتیجه اش را حالا میبیند که هر کدام ایشان خود را فرعون و امپراتور مینماید حالامانند سگهای ماده در غار ها مخفی هستند حتا جرعت گپ زدن را ندارد و شاید یگانه کاری که کند همرای زنهای یک دیگر لواطت خواهد کردند چون برایشان میراث مانده بود

>>>   معذرت خواهی باید کسانی بخواهد که تمامی بیت مال را غارت و کابل را به خون خاک کشانید مانند مسعود خاین ربانی گلبدین سیاف دوستم محقیق و غیره وحشیان وجنایت کاران.زلمی

>>>   از همه بدتر، این جاسوسان و تبه کاران فرهنگ جاسوسی و مزدور منشی را در افغانستان نهادینه کردند. سیاستمدار در یک جامعه با برنامه های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی و غیره برای رفاه و آسودگی جامعه کوشش می‌کند. سیاستمداران افغانستان وقت مشق سیاست می‌کنند، دروازه های سفارتخانه های ممالک خارجی را دق الباب می‌کنند تا خریداری پیداکنند و از آنطریق به موقف های بلند برسند. اینها الگو خوب در این ساحه برای سیاستمداران آینده هستند. دیدیم که کرزی از رستوران به ریاست جمهوری رسید، اتمر خادیست به وزارت خانه ها و شورای امنیت رسید و میخواست ریس جمهور شود. عبدالله ، صالح و دیگران به کجا ها رسیدند. یگانه کسیکه تا حال نفر اول نشده و انشاالله که با این آرمان به گور می‌رود ، حکمتیار است. بیچاره حالا چیزی می‌گوید، خودش نمیشنود. در گفته های اخیرش راجع به پناه دادن اعضای مقاومت در تاجیکستان در افشانی کرد. گویا تاجیکستان باین کار خود اعلان جنگ در مقابل افغانستان داده است. این آدم مفلوک ازیادش رفته که تقریبا از پنجاه سال باینطرف برای ویرانی و بربادی وطن کمر بسته کرده است و در تمام این مدت از طرف پاکستان (چند سال هم در ایران) تربیه و تجهیز می‌شد . دفتر و دیوان داشت و در اخیر در شمشتو حکمروایی می‌کرد.

>>>   باسلا‌م‌‌باید‌به‌این‌لیست‌خلیلی‌محقق‌یونس‌قانونی‌هم‌اضافه‌
بشن

>>>   حمد اله محب بايد به دادگاه بين المللى كشانيده ميشد ، نه به دانشگاه اكسفورد

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است