وقتی سرنوشت ملت سرخورده ای را که با عرق شرم درست هفت سال بابای روانی و سردار تقلب را خاموشانه تحمل کردند و دیده درایی پرچمداران فاسد را که در تلاش تبرئه ای جمهوریت سلطانیزه شده غنی اند مقایسه می کنیم روان شکسته ما بیشتر از پیش منجمد می شود.
حکومت که بنیاد اش بر فریب سه کلاه بردار گذاشته شد و ما با باورهای آتشین و توخالی مان عاشقانه کف زدیم. کف زدیم که متفکر دوم دنیا و نابغه اقتصاد جهان، انرژی برق افغانستان را به اروپا صادر خواهد کرد.

ما به دهلیزهای هوایی توخالی کف زدیم که درون اش جز فساد و انحراف افکار عامه چیزی نبود.
ما به توهم احقاق حق زن کف زدیم که فلتراش از پنجه های شهوت آلود فضلی می گذشت و از میان ده ها زن باشرف و با سواد این سرزمین, بیشتر آنان ای به منابع قدرت و ثروت راه میافتند که صورت زیبا و تعامل پرمعنا داشتند. و ما همچنان کف زدیم و نام اش را تلاش حکومت برای جوان سازی اداره عامه نام گذاشتیم.

نمی دانم تاریخ با کدام ادبیات خواهد نوشت و چگونه قضاوت خواهد کرد, اما آنچه که برخون ده ها هزار سرباز مجبور این سرزمین و ارزش های ملی ما بازی کرد, سهمی بزرگ از ما بود که برای اجابت حرس چند رهبر فروخته شده جهاد و روحانیون شیطان صفت این سرزمین در دامن زدن بحث قوم و تبار نقش به سزای بازی کردیم و فقط رهبران خاین مان را به دلیل داشتن زبان و تبار مشترک در تجارت تفرقه قوم و زبان همراهی کردیم تا پشت آنها هیچ گاهی از حمایت حماقت آلود مان خالی نشود.

متاسفانه هنوز هم باورهای کاذب ما در دامن زدن جنگ پشتون, تاجیک, هزاره و ازبیک دیوانه وار دوران می کند و همدیگر را به دلیل تکلم به زبان های مادری ما تکفیر می کنیم در حالیکه اکثریت مطلق ما با همه ای این زبان ها قربانی تاکتیک جنگ ای شدیم که چند رهبر و سیاستمدار فاسد این سرزمین برای تعریف سهم انفرادی خود و خانواده اش ما را دنبال خود کشاندند و خود را رهبر این جنگ نام نهادند تا با نام ما از حق ما برای خودش و خانواده اش هزینه کنند.

من در اینجا فقط یک بخش درونی این شکست شرم آلود را عدد وار بر می شمارم تا آنان که هنوز هم به زنجیر قوم و تبار اشرف غنی را بابا نام می گذارند و یا سایر رهبران غیرپشتون را قهرمان جلوه می دهند کمی بر عمق این تراژیدی نظر بی اندازند:
1_ هر دو دور حکومت اشرف غنی بربنیاد ظاهری اصل قوم بنا نهاده شد. رییس جمهور پشتون. جنرال دوستم ازبیک و سرور دانش هزاره. داکتر عبدالله آشفته تشریفات و امتیازات خانوادگی و رفیق ها...
دور دوم رییس جمهور پشتون, امرالله صالح تاجیک و سرور دانش هزاره. باز هم داکتر عبدالله صرف نظر از همه ای جنگ های قومی شما دز انتخابات آشفته تشریفات دولتی و امتیازات خانوادگی و چند رفیق محدود...

حالا در این تقسیمات کی ها امتیاز گرفتند. نزدیکان اشرف غنی که بیشترینه از خارج دیسانت شدند درحالیکه صرف نظر از باورهای نواسه های اشرف غنی که وی را به دلیل مدافع دو آتشه حق پشتون ها, شخص آقای غنی هیچگاهی باور به فرزند این سرزمین نداشت که در دانشگاه های افغانستان درس خوانده باشد و با افکار همین سرزمین تربیه شده باشد. این بحث را آقای غنی چندین بار در اوج تنش روانی در بحث های تلویزیونی مطرح کرده است." در دانشگاه های تان چی تدریس می شود, چند تای تان در چانس اول کامیاب می شوید"(در پاسخ عصبانی سوال دخترخانم در مصاحبه تلویزیون ملی)...

و بالاخره غنی اهرم اقتدار و تصمیم گیری را با دو شخص بی تجربه و بیسواد در امور مربوطه از دیسانت شده های خارج سپرد. حمدالله محب فارغ التحصیل کامپیوتر ساینس مشاور شورای امنیت ملی و بازوی راست غنی. محمود فضلی فارغ التحصیل علوم طبی همه کاره حکومت و بازوی دست چپ اشرف غنی.
حالا معاون اول جنرال دوستم جز نزدیکان حزب اش کدام ازبیک را در پست کلیدی بنام قوم ازبیک گماشت و در برابرخیانت سیستمایک جز معامله کدام نقش را در دو دور ریاست جمهوری اشرف غنی بازی کرد. مگر اینکه بزرگترین هدف اش رسیدن راحله دوستم به عضویت مجلس سنا و معرفی باتور دوستم به عضو هیات مذاکره کننده و یا قانون پوه سروردانش کدام هزاره ای باسواد را جز تیم اش و یا تایید سفارت ایران در کدام پست کلیدی گماشت و یا حداقل یک روز از خیانت سیستماتیک حکومت انتقاد کرد. در دور دوم امرالله صالح جز نزدیکان روند سبز, کی را در کدام پست کلیدی بنام تاجیک منصوب کرد و یا در برابر خیانت های سیستماتیک حکومت اعتراض کرد در حالیکه خود را شریک هرتصمیم و فیصله حکومت تا دقیقه ٩٠می شمرد و یا در هر دو دور داکتر عبدالله سردار تجمل گرایی و تشریفات دولتی از کی بنام شایسته قوم جز خواهر زاده اش در کابینه دفاع کرد و یا حداقل یک روز حکومت را به رسم اعتراض تحریم کرد.

2- همه ای اعضای حکومت در تلاش تقسیم وزارت ها و نهادهای عایداتی دولت شدند و بگونه زنجیره ای منابع ثروت را میان هم تقسیم کردند و شما که بنام قوم در دفاع از آنها هنوز هم جنگ فیسبوک و تیوتر به راه می اندازید نه تنها که گرسنه و آوره اید بلکه رهبران تان بنام شما و از حق شما ملیاردر شدند کافی است به گزارش های سیگار و سایر نهادهای تحقیقاتی علیه فساد سر بزنید. در گوگل به قدر کافی موجود است.

3- هم تیمان اشرف غنی که به قدر کافی از منابع ثروث فربه شده بودند, بجای مدیریت اداره عامه و شکست های زنجیره ای دپلوماسی و جنگ, در تلاش مجاب شهوانی در بدل پست های دولتی شدند و یک شبه تعداد از دخترخانم های جامعه مدنی از پس کوچه های کابل به پست های رهبری نهاد های کلیدی "حتی" امنیتی و دفاعی رسیدند. در این میان برخی از نزدیکان ارگ که داری جایگاه محفوظ در ارگ بودند و تعداد شان هم به پست های بلند دولتی راه یافتند وظیفه هماهنگی دوشیزه های خوش صورت به برخی مشاورین ارشد اشرف غنی و مخصوصا دفتر فضلی را بر عهده داشتند.

4- شورای امنیت ملی بجای طرح پالیسی های معقول ملی, مخصوصا در بعد امنیت, جهت انحراف افکار عامه جنگ قومی را از طریق فیسبوک چلونکی ها به راه انداخته بود که تهداب آن در زمان ماموریت حنیف اتمر گذاشته شد و در دوران حمدالله محب بیشتر از پیش توسعه یافت. همزمان شورای امنیت ملی یک لیست طویل از کارشناسان آتشین تلویزیونی که برخی از آنها هنوز هم نزد شما شخصیت دلسوز و قهرمان است, برخی از مدیران رسانه ای و ژرنالیستان و از قماش ارباب جامعه مدنی نیز داشت که برای آنعا ماه وار معاش میداد تا به فرمایش حکومت مخصوصا (دفتر رسانه های حکومت) در رسانه ها صحبت کنند و بحث های سیاسی را بیشتر رنگ قومی و تباری بدهند.

5- دفتر فضلی و محب با ترفند تطمیع مالی و امتیاز معرفی اعضای خانواده برخی مدیران ارشد رسانه ای در پست های دولتی توانسته بود یک قسمت از رسانه ها را کنترول کند تا بیشتر تعفن رسوایی فساد حکومت سر به آسمان نکشد. مطمئین هستم این مدیران رسانه و نهاد های جامعه مدنی که رفت آمد گرم به ارگ, دفتر فضلی و محب داشتند و این متن را می خوانند با وجدان آشفته و شاید ناراحت روبرو باشند.

در نتیجه بار شکست دستاوردهای ٢٠ ساله گذشته قربانی حرص رهبران جهادی و سیاسی بود که همواره تحت مدیریت فضلی و محب باج گرفتند و امتیاز به دست آوردند و در فروپاشی نظام مساویا نه تحت مدیریت سه ضلعی جمهوریت اشرف غنی نقش داشتند و ما که هنوز هم گرم معرکه قومی هستیم و یکسره همدیگر را تکفیر می کنیم.

درود
داکتر نصیر فیاض

>>>   واقعاً یکه تازی غنی وافراد بی تجربه سیاسی مثل محب ،فضلی کرزی مداری باعث سقوط نظام جمهوریت شدند.
لعنت به اینها

>>>   مردم افغانستان قربانی بودند و در تسلیم افغانستان به گروه تروریستی طالبان هیچ نقشی نداشتند. این درستور امریکا و اجرای سی آی ای و آی اس آی پاکستان بود. هدف ویرانسازی زیرساختهای افغانستان و ناامن سازی افغانستان و کشورهای همسایه بود.

>>>   داکتر عزیز ، نصیر خوب ، فیاض مهربان
از من زتو یک خواهش است.
از اینکه هم جوان هستی و هم تحصیلکرده و هم با تجربه بهتر است تا دید معمول و سنتی به قضایای کشور را رها کرده و قضایا را از زاویه جدید و زاویه های جدید به بررسی بگیری از جمله اینکه سیاست و سیاست مدار های موجود مثل بازاری های امروز و دیروز فقط دنبال متاع مورد نیاز مردم هستند تا معرفی و به بازار آوردن امتعه جدید.
سیاست را از دید جامعه و عام مردم نگاه کن.
سیاست مداران و سیاست دانان و معلمان سیاست امروز به شمول شما باید تلاش کنند تا مردم را سیاسی بسازند چیزیکه در گذشته میگفتند سطح شعور سیاسی مردم را باید بالا برد.
اما دیروز به جای بالا بردن سطح شعور سیاسی عام جامعه کوشش میشد تا مردم را به طرف جانبداری از سیاست دولتی سوق دهند که نتیجه نداد.
اما حالا باید روشنگری به گونه یی باید صورت بگیرد که افراد جامعه بتوانند به جای سیاست گوسفندی که فقط از سر گله باید اطاعت کرد و دنبال سرگله باید رفت یاد بگیرند که کی ها را سر گروه لسازند و چگونه از عملکرد اش نظارت کنند و در صورت لزوم چگونه تعویض اش کنند.
مردم ما در وضع موجود چون با سیاست گوسفندی خو کرده اند همه راکد و بی برنامه ایستاده اند تا کدام سر گله پیدا شود و اینها را به دنبالش بکشاند و سر گله های سنتی هم منتظر اند تا کدام کشور برای اهداف خود نیاز به سر گله دارد تا ایشان کمر خدمت ببندند.
از نظر من در شرایط فعلی حسیب قوای مرکز هزار بار بهتر از همه رهبران و لیدران و سرگله های دیروز است چون حد اقل در شرایط بحرانی توانست برای خودش تصمیم بگیرد در حالیکه بگیل ها و آموخته خور های آخور های بیگانه هنوز هم باور به ایستادن و مقاومت کردن ندارند.
جوانان سیاست دان امروز چون شما نباید مردم را سمت و سو دهند چون اکثر این سمت و سو ها از قبل آماده شده هستند و به درد ما نمیخورند.
مردم باید آگاه شوند و یاد بگیرند که هدف داشته باشند و بعد یاد بگیرند که چگونه در جامعه با افراد هم فکر و نظر خود کنار بیایند و از بعد اصول و قواعد و قوانین ایجاد کنند و بعد این اصول و قوانین و قواعد است که اجازه میدهد که کی مسولیت تقسیم وظایف یا رهبری را به دوش بگیرد.
در غیر آن مثل جریان منصوب به گلبیدین هم رهبر و هم پیرو با هم پیر و فرتوت میشوند بدون اینکه به هیچ جایی برسند.
زنده باشی و پویا و با تکاپو

>>>   قسمی که خودت تشریخ کردی،حکومت فاسد بود و از همین خاطر سقوط کرد.
حالا چرا از سقوط یک حکومت فاسد غمگین هستی؟
باید خوش باشی که یک حکومت فاسد سقوط کرده است.
باید عنوان مضمون خود را مینوشتی که خوشبختانه حکومت فاسد قبلی سقوط کرد.
از یک طرف حکومت غنی را فاسد خطاب میکنی و از طرف دیگر از سقوط آن جگرخون هستی.

>>>   چناب دکتور فیاض!
از حقایق تلخی پرده برداشته اید. درد اصلی ی مردم ما همانا نبود رهبری ی سالم و متعهد است. سوال در این جاست که: آیا روزی افغانستان قادر خواهد شد حلقه ی شیطانی ی رهبری ی فاسد را بشکند و از شر رهبران خودفروش نجات یابد؟ بدیل رهبری ی سالم و متعهد در کشور بلا رسیده ی ما، تهجر فکری و عقب گرایی طالبانی است.
داود

>>>   داکتر نصیر فیاض: سیاست محصول سه علم اقتصاد، فلسفه و روانشناسی جامعه است که جوامع شرقی متأسفانه اهمیت آنرا درک نکرده و چند صد سال از جوامع غربی عقب مانده اند. ما چون این سه علم را بلد نیستیم سعی میکنیم به غربی ها انگ کافر بودن و غیره بزنیم و نمیتوانیم رفتار آنها را پیش بینی کنیم، اما آنها راحت رفتار ما را پیش بینی و از علمشان برای سود بیشتر استفاده میکنند.
منظور: سران افغانستان از ابتدا تا کنون حتی در حد ابتدایی از علوم فوق بی بهره بوده اند ولی خود بزرگ بینی آنها مانع از این میشود که از کسی کمک بگیرند. نه آمدنشان دست مردم بوده و نه رفتنشان.
شالوده قدرت غرب از آنجا می آید که ابتدا فلاسفه مثل دکارت، اسپینوزا، مارکس، ماکیاول و ... نظریاتشان را مطرح و مکتوب میکردند. اقتصاددانان با استخراج نکات اقتصادی این فلسفه ها تئوری های مکاتب اقتصادی مختلف مثل فئودالیسم، کمونیسم، کاپیتالیسم و غیره را نوشتند. سپس روانشناس هایی مثل فروید ٬الیوت ارنسون، برنایس و ... ارزانترین روشهای پروپاگاندا و هدایت افکار عمومی در جوامع را مطرح کردند و سیاستمداران با استفاده از همه این علوم سالها با آزمایش این روشها توانستند قدرتمند ترین ترکیب آنها را در سیاست استفاده کنند.
در اقتصاد کاپیتالیسم، در فلسفه ماکیاول و در هدایت افکار نظرات برنایس هنوز دست بالا را دارند.
در صورتی که ما نشسته ایم و میگوییم اسلام بهترین روشها را در خود دارد.
در واقع تنبلی و کم کاری خودمان را به خدا نسبت میدهیم.
اسلام یک دین است که هدف را تأیین میکند. سیاست یک کار است مثل کشاورزی. قرار نبوده و نیست که خدا مثلا طریقه ساخت ماشین و یا کشت محصول را به بندگانش یاد بدهد. خدا فقط گفته هدف چیست.
غربی ها بیشتر کار کرده اند و الان هم بیشتر به هدفشان رسیده اند، ولو هدف نامبارک. ما هم قرنها فیلسوفها و دانشمندانمان را تهمت زدیم و تکفیر کردیم و الان هم گنگ و مبهوت و عقب مانده ایم.
ابن سینا اگر امروز هم زنده بود باز هم گلایه اش همین بود:
در دهر چو من یکی و آن هم کافر؟ پس در همه دهر یک مسلمان نبود

>>>   بعنوان یک ایرانی هنوز در شوک سقوط رژیم جمهوری افغانستان افسوس می خورم
ما ایرانی ها بیست سال با نگاه کردن به آزادی های اجتماعی و دمکراسی افغانستان چیزی را که خودمان آرزویش را داشتیم و برایش در حال مبارزه بودیم و آینده خودمان را در جمهوری افغانستان می دیدیم هر چند تفاوت هایی بین جامعه ایران که به سمت ََََ سکولاریسمی پسا جمهوری اسلامی می رود با دمکراسی و سکولاریسم خاص افغانستان در آن دوران بود و طبعا نگاه و آرمان ما فراتر از آن می باشد ولی به هر حال وقتی متلا زنان را می دیدیم که آزادانه به ورزشگاه می روند و آریانا سعید ترانه می خواند و یا تلویزیون آنها که آزادانه و بدون هر لچکی از رژیم خود انتقاد می کنند و راه گیش فت غربی و مدرنیسم را پیش می روند ما حسرت و شوق پیدا می کردیم ولی طالب ها آمدند و ایرانی ها برای همیشه بغض آنها را خواهند داشت چون آرزو و امید ملت افغانستان را برباد دادند در فردای سقوط جمهوری آخوندی یک روز هم نباید طالب ها آرامش داشته باشند تا جمهوری افغانستان را تحویل مردم آن بدهند.. به امید آزادی و آگاهی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است