آخرین هم‌میهنان سیک‌تبار کشور را ترک کردند. این نامه برای واپسین مسافران سرگردان میهنم است.
همه را از شما و شما را از ما گرفتند.
جای شما چقدر خالی‌است. شما رنگین‌گمان آسمان ما بودید. کوچه های میهن برای شما دل‌تنگ خواهند شد. خانه های شما پر از شیرنی، صفا و خنده بودند. شما ترانه های عاشقانه میهن را می‌سرودید. عشق از زبان شما لذت داشت. وقتی در خیابان‌های بهارستان شما را می‌دیدم، نگاهم رنگین می‌شد و خود را در جامعه متنوع و رنگارنگ حس می‌کردم. وقتی شما را در شهر می‌دیدم که کار می‌کنید و زندگی می‌سازید، دلم برای آینده امید می‌گرفت. وقتی زبان‌های پشتو و فارسی را با لهجه های محلی کشور از زبان شما می‌شنیدم روحم را هم‌دیگرپذیری تازه‌گی می‌بخشید. وقتی به دسترخوان تند، شیرین و ترش که خاصه‌ی پیشینه و فرهنگ غنی شما بود می‌نگریستم، دلم برای غنا‌مندی ما خوش‌حالی می‌کرد. وقتی به لباس‌های کودکان شیرین شما می‌دیدم روانم را جشن و شادمانی فرا می‌گرفت. وقتی به درمسال و عبادت‌گاه های شما نگاه می‌کردم، کثرت‌گرایی که هیچ دشواری اجتماعی را به بار نیاورده بود به قلبم چنگ می‌زد.

شما خواهران مهربان ما بودید. شما برادران زحمت‌کش ما بودید. شما مو‌سفیدان و افتخارات ما بودید. شما پزشک، افسر، مهندس، تجار، دکان‌دار، مامور، فعال سیاسی و سازنده میهن مشترک ما بودید. شما گل‌های رنگارنگ جامعه فقیر ولی زیبای ما بودید. شما سردارها، لاله ها و لالا های‌ما بودید. اما حیف و هزاران افسوس که شما را از ما گرفتند. این‌را بدانید که ما همه با رفتن شما اندوهگینیم. ولی شما تنها نیستید که از دامان میهن رانده شده اید. ملیون‌ها هم‌میهن تان به سرنوشت شما مواجه هستند. این هیولای وحشت و جنگ همه‌ی ما را سرگردان ساخته است. من با شما خداحافظی نمی‌کنم، می‌گویم به امید دیدار. آن میهن همان‌قدری‌که مال من است، از شما نیز است. شهر کهنه کابل جان، کارته پروان، غزنی، جلال‌آباد، گردیز و ....در انتظار شما فرزندان با صفا و بی‌غرض خواهد بود. وقتی من این نامه را به شما می‌نویسم، قلب و چشمانم گریه می‌کنند. مثل چشمان شما که میهن را ترک می‌کنند. ما همه دل‌تنگ شما هستیم و خواهیم بود. دل‌تنگ جشن دیوالی شما، دل‌تنگ رقص چوب‌بازی شما، دل‌تنگ پای‌کوبی‌ها و صمیمیت شما. به یاد دارم وقتی کودک و نوجوان بودم بهترین دوستانی در میان شما داشتم. شما بیش‌تر از ما احمد ظاهر و ساربان می‌شنیدید و به سان ما به افغانستان سرزمین مشترک ما عشق می‌ورزیدید. شما را دوست داریم، هم‌میهنان خوب، دوست‌داشتنی و رنگین‌کمانم.
وعده می‌دهم در هر جایی دنیا که زندگی کنید مهم‌میهن ما هستید، فقط از ما. شما جز وجود ما هستید و ما متعهد هستیم که در اندوه و شادی شما به سان هم‌میهنان شرافت‌مند شریک خواهیم بود.
به امید رهایی از وحشت، تندروی، تعصب و جنگ
به امید برگشت
و به امید دیدار

دکتر ملک ستیز

>>>   زنده باشی استاد دکتر ملک ستیز. چه متن انسانی و احساسی زیبایی. شما مرد شریفی استید. اگر صرف 20 فیصد مردم دنیا همچو شما بودند جنگ و خونریزی نبود و دنیا جای خوبی می شد. زبان نوشته شما با متباقی افراد متفاوت است. شما به فارسی شیک و مدرن می نویسید. فارسی ما پیش فارسی شما یک فارسی کهنه و قدیمی است. کاش مقالاتی نوشته می کردید و ای قسم فارسی مدرن و زیبا را به همه آموزش می دادید. همه چیز که نباید سیاسی باشد.تشکر مجدد برای احساسات پاک شما.

>>>   طالب ازادشده ازگوانتانموادعا میکندکه گویاپانزده سال بیگناه درزندان بوده.
ملاپشم اله!استقبال رهبری طالبان ازتودرمیدان هوایی نشان داد که توعضورهبری طالبان بودی وهستی.اینکه شماازنعمت تعقل به دورهستید،درست.ولی همه رانبایداحمق فکرکرد.
عاقل

>>>   سلام
شما آقای ملک ستیز مطمئن باشید که سرنوشت هزاره ها ، تاجک ها و اربک ها نیز شبیه سرنوشت هندوباورن افغانستان خواهد بود . قوم زدایی ، زبان زدایی ، فرهنگ زدایی طرح اصلی پاکستان است که از سوی طالبان در افغانستان عملی می شود . بعد خواهیذ دید که در همه شفاخانه ها ، مراکز صحی ، دفاتر و بانک ها ، زنان پاکستانی به حیث داکتر ، نرس ، معلم و کارمند اداری کار خواهند کرد طالبان در بیشعوری خود غرق اند این ها فقط و فقط عامل اجرایی دستور هایی هستند که طرح و نقشه آن توسط آی اس آی پاکستان کشیده می شود.

>>>   توسط مردم ملکی اذیت می شدند و لت و کوبشان میکردند

>>>   توسط مردم ملکی اذیت می شدند و لت و کوبشان میکردند
به خاطریکه این وطن پر جهل و تعصب و حماقت است
هرچی نفرت در دنیا میباشد در این وطن جمع است

>>>   اول با عرض حرمت وتقدیم سلام به جناب ملک ستیز صاحب عزیز وگرامی که خداوند شما را در پناه خود داشته باشد که همیشه با مضامین ونوشتار های پر مفهوم تان عمق جامعه را بیان میکنید.وهمچنان احاس تان با برادران اهل هنود ما قابل ستایش است .قرارفرموده خود شما که نه تنها هموطنان اهل هنود ما که تمام مردم ما از وطن آواره شده اند برای همه هموطنان ما متاثر هستیم واز خداوند میخواهیم تا یک صلح واقعی را که درآن همه اقشار وملیتهای ساکن در کشور با هم زنده گی آرام وخوش داشته یاشیم

>>>   4 سال قبل پس از 2 ساعت از ارسال کامنت آن را منتشر می کردید.اما حالا کم از کم 3 و گاهی 4 روز زمان می برد. مشکل از کجاست؟ اگر حتی 1 نفر پرسنل داشته باشید کار نباید این قسم آهسته بشود. شاید 1 پرسنل دارید و او هفته ای 2بار سایت را آپدیت می کند!!

>>>   با رفتن طالبان و فرارشان به پاکستان هموطنان اهل هنود و سیک ما دوباره به وطن بر میگردند.

>>>   این رفتارزشت تنها از سوی طالب نبود. بارها وبارها در همین کابل برخورد ناپسند وبه دور از انسانیت دکانداران با سیک ها شاهدبودم. روزهای آخر بیم آن داشتند که لندغرانی به منزلشان راه پیدانکنند. همان مردمی که اذیت وآزار زنان ودختران سیک را مباح می دانستند
وچون مسلمان مذهب نبودند ظلمی نبود که بر سر این مردم نجیب روا ندارند.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است