امپراطور شمال، مارشال پادشاه ساز، آيت الله محقق نظام ساز، صلاح الدين خان، امان الله گذر، بصير سالنگي، حاج الماس، امير حوزه غرب، شيخ الحديث حضرت سياف، دانشمند خليلي و غيره مي گويند؛ تا زماني طالبان هستند ما هر گز وارد كشور نخواهيم شد، شما برويد با ظالمان (طالبان) جنگ كنيد پيروز شديد ما مياييم!
وقتي در اين روزهاي تلخ به داد مردم نرسيد جلسه تشكيل ندهيد، برنامه ريزي و اقدام عملي نكنيد آنگاه جامعه چه نيازي به شما كهن سالان در مانده دارد؟

سخن اينها با گفتار بنى‌اسرایيل كه گفتند: اى موسى! تا وقتى ظالمان در آن شهر هستند ما هرگز وارد آن نخواهيم شد. پس تو با پروردگارت برويد با آنعا جنگ كنيد، ما همين جا نشسته‌ايم، (هر گاه پيروز شديد ما مياييم!) هيچ تفاوتي ندارد.
اينها اگر همت كنند و بخواهند همچنان مي توانند تغیيراتي در كشور ايجاد كنند. اما انسانها كه از بدبختي به آسايش رسيدند، از كوه به قصر و از عسكري به فرماندهي رسيدند به هر حال از سختي به راحتي رسيدند دشوار است به آنها فهماند به گذشته تعلق دارند بر گردند به همانجا كه بودند. خيلي-خيلي سخت است اينها را از قصرهاي مجلل شان، از ديسكوهايشان، از خوشگذراني شان در شهرهاي دبي، آنكارا، دهلي، إستانبول، مشهد، مسكو، لندن، واشنگتن، پاريس فرا خواند همچون گذشته در ميدان جنگ حاضر شوند تغيراتي در وضعيت كشور ايجاد كنند.

ما از آنهايی كه فرار كرده اند راهي سكوت در پيش گرفته اند انتظار نداشته باشيم معجزه كنند، آنها عصاي كهن سالي در دست گرفتند و روزي در بستر مرگ به ياد قهرماني هاي تو خالي شان و فرمان روايي جنون آميزشان خواهند افتاد كه از مردمان بيچاره چه بردگاني ساخته بودند و از خود چه حاكماني كه همچون خدا آنها را پرستش مي كردند.
همه نظاره گر نشسته اند تا ديگران جنگ كنند بعد از پيروزي از قصرها بيايند بگويند؛ سهم ما در قدرت كجا است؟!

گل امیری

>>>   مقاومتگران دلیر وطنم در هر گوشه و کنار ، در هر کوچه و پس کوچه این وطن برای قطع دست اجنبی و نوکران اش میرزمند و در نهایت آزادی را به ارمغان می آورند و در زیر سایه آزادی جا برای همه انسان های این وطن وجود دارد حتی برای بگیلان فراری.
جوانان مقاومتگر میرزمند تا برای بگیلان فراری یاد آور خاطرات دوران جوانی و آزادگی شان باشند و به رهروان حقیقی جهاد و مقاومت یاد دهی کنند که حفظ حرمت جهاد و مقاومت عزت افزا است و بریدن و بیرون شدن از این خط پول زا و ذلت آور.

>>>   اینها در استانبول جلسه دایر کردند و جناب سیاف را منحیث رهبر انتخاب کردند.
سیاف از آنها پرسید که حالا که شما من را رهبر انتخاب کردید.ما چه باید کنیم؟
همه با یک صدا گفتند که ما در مقابل طالبان جهاد میکنیم.
سیاف گفت:
بادر ها!
ما در افغانستان در مقابل روس ها جهاد کردیم و جهاد ما به ثمر رسید و از خوشی در پیراهن خود جای نمی شدیم.
متأسفانه در بین گروپ های مجاهدین اختلافات پیدا شد و جنگ داخلی شد و زمینه آمدن طالبان فراهم شد.
تا یک اندازه مقاومت کردیم،اما طالبان نود فیصد افغانستان را زیر کنترول خود گرفتند و یک بدخشان مانده بود که حادثه یازدهم سپتامبر شد و خدا به گروپ های مجاهدین داد که امریکا با کشور های ناتو به افغانستان لشکر کشی کردند و طالبان بیرون رانده شدند و مجاهدین دوباره به قدرت رسیدند.
هشت ثور را میخواستیم دوباره تجلیل کنیم،که در جریان رسم گذشت بالای مراسم حمله شد و دیگر از تجلیل آن گذشتیم و شروع به تجلیل روز شهدا کردیم.
هر سال من درین مراسم سخنرانی میکردم و از طالبان خواهش میکردم که دست از جهاد بردارند و بیایند با دولت جدید دست نشانده امریکا یکجا شوند.
اما آنها قبول نکردند.
بالاخره امریکا هم از جنگ زیاد خسته شد و شروع به کشیدن قوای خود از افغانستان کرد.
شما باور کنید که این عمل امریکا آنقدر بالای من تأثیر کرد که من مریض شدم.هیچ در فکر من نمی گشت که امریکا روزی از افغانستان بیرون شود.
حالا همان قسمی که ما افتخار میکردیم که روس ها را از افغانستان خارج کردیم،حالا طالبان افتخار میکنند که ما امریکایی ها را از افغانستان خارج کردیم.
همانطوری که ما خلقی ها و پرچمی ها باقیمانده دولت کمونست ها را در پهلوی خود جا ندادیم،حالا طالبان ما را یعنی باقیمانده دولت اشغال امریکا را در پهلوی خود نمی گیرند.
کدام دلیلی هم برای جهاد در مقابل طالبان نداریم.
حالا شما بگویید که چه کنیم؟
همه چپ ماندند.
دفعتاً استاد سیاف گفت:
بیادر ها باز درد معده من شروع شد.
به اجازه تان یک مرتبه تشناب میروم اگر خوبتر شود؟

>>>   40 میلیون نفر ملکی افغانستان اگر از هر 40 نفر یک نفر قیام کند میشود یک میلیون طالبان تنها 80 هزار میلیشیه بویناک بیشتر نیستند از ما است که بر ما است

>>>   اینها زندگی می خواهند کسی که می خواهد زندگی کند و از نعمتهای بادآورده دنیا استفاده نماید هرگز نمی جنگد زیرا در جنگ کشته می شود و همه چیز را از دست می دهد.

>>>   بله برای همین پارلمان مجازی مقاومت مجازی شورای مقاومت مجازی ساختند مبادا از جای گرمشان یک میل جا به جا شوند معلوم دار است این ها از اول هم هیچی نبودند جوانان را در خط مقدم بکشتن دادند و خودشان صاحب قصرها شدند اما مقاومت گران واقعی در همه جای کشور درحال مبارزه هستند و به لطف خدا پیروز خواهند شد

>>>   کدام شخص از مردم به مقاومت در برابر طالب پیوسته که از مدرسه پیرمردها بپیوندد

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است