تاریخ انتشار: ۱۰:۳۸ ۱۴۰۱/۷/۶ | کد خبر: 171432 | منبع: | پرینت |
برای نخستین بار در دو عضو رهبری طالبان در برنامهای که از تلویزیون ملی افغانستان بهصورت زنده پخش شد، در مورد آموزش دختران صحبت کردند و در این زمینه اختلافنظر جدی داشتند.
شیرمحمد عباس استانکزی، معاون وزارت خارجه طالبان، در برنامه روز جهانی گردشگری که در قصر دارالامان در کابل برگزار شد، با انتقاد از بسته شدن در مدارس به روی دختران گفت: «من بهصراحت میگویم که تعلیم بر زن و مرد فرض است. محروم شدن کسی از تعلیم هیچ دلیل شرعی ندارد. همه علما با این مساله موافق هستند و مکاتب و مدارس باید به روی دختران باز شوند.»
استانکزی در ادامه افزود که امارت طالبان نباید در زمینه تعلیم و آموزش تبعیض قائل شود و زمینه آموزش برای همه بهصورت یکسان فراهم شود. استانکزی گفت: «این وظیفه امارت است که زمینه آموزش را برای همه فراهم کند. اگر کسی [با بازگشایی مدارس دختران] مخالف است، دلیل شرعی بیاورد.»
معاون وزارت خارجه طالبان همچنین گفت که زیربناهای آموزشی افغانستان در جریان سالها جنگ در این کشور آسیب دیده است. در بیست سال گذشته، طالبان صدها مدرسه، جاده و زیربناهای شهری افغانستان را با بمبگذاری و حملههای انتحاری ویران کردند. معاون وزارت خارجه طالبان بدون اشاره به نقش این گروه در ویرانی زیربناها گفت: «اکنون، مصائب پایان یافته است و امارت اسلامی مراحل تکامل خود را طی میکند.»
پس از آنکه استانکزی در مراسم روز جهانی گردشگری سخنرانی کرد، محمد خالد حنفی، وزیر امر به معروف و نهی از منکر طالبان، نیز صحبت کرد و در پاسخ به سخنان استانکزی، گفت: «آموزش علوم عصری مباح است، اما پیروی از امر امیر واجب است.»
هرچند حنفی منظورش از «دستور امیر» را روشن نکرد، اما به نظر میرسد اشاره او به دستور ملا هیبتالله آخوندزاده، رهبر طالبان برای بسته نگه داشتن در مدارس به روی دختران کلاس ششم به بالا است.
طالبان از زمانی که قدرت را در ۱۵ اوت ۲۰۲۱ به دست گرفتند، در کلاسهای هفتم تا دوازدهم را به روی دختران بستند. در بیش از یک سال گذشته، اعتراضهای گسترده زنان در داخل افغانستان و همچنین تلاشهای سازمان ملل و شماری از دولتها برای بازگشایی در مدارس به روی دختران بینتیجه مانده است.
اوایل سپتامبر، که یک سال از تعطیلی مدارس دخترانه در افغانستان میگذرد، آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد، در پیامی این اقدام را «نقض توجیهناپذیر» حقوق اساسی دختران افغانستان دانست و خواستار بازگشایی فوری مدارس برای همه دانشآموزان در سراسر افغانستان شد.
طالبان در ماههای نخست حاکمیت شان بر افغانستان و پس از انتقادها و اعتراضهای گسترده به تعطیلی مدارس دخترانه، وعده دادند که مدارس در فروردین ۱۴۰۱ به روی همه دانشآموزان دختر و پسر باز میشوند، اما در روز سوم فروردین و ساعاتی پس از آنکه هزاران دختر دانشآموز سر کلاسها حاضر شدند، طالبان دستور دادند که دوباره به خانههایشان برگردند.
طالبان تاکنون هیچ پاسخ واضحی به درخواستهای مکرر مردم و جامعه جهانی برای بازگشایی مدارس دخترانه ندادهاند. برخی مقامهای این گروه دلیل تعطیلی مدارس دخترانه را نبود بودجه عنوان کردند و برخی دیگر از جمله نورالله منیر، وزیر پیشین معارف طالبان، گفتند مردم افغانستان به دلایل فرهنگی نمیخواهند دخترانشان را به مدرسه بفرستند.
با این حال، رویارویی معاون وزارت خارجه و وزیر امر به معروف طالبان در مورد فراگیری علم روز و بازگشایی در مدارس به روی دختران و پسران، نخستین تقابل علنی مقامهای این گروه بر سر این مسئله است. پیش از این نیز گفته میشد که رهبران طالبان در نشستهای کابینه و جلسههایی که در محل اقامت رهبر این گروه در قندهار برگزار شده است، در زمینه مساله بازگشایی یا ادامه تعطیلی مدارس دخترانه اختلاف نظر داشتند.
نويسنده: مختار وفايى
انديپندنت
>>> بکی فرض است.دیگر سنت است.سوم واجب است.چهارم مباح است.پنجم مکروه است و ششم حرام.
جایگاه تحصیل دختران نظر به فتوا های مختلف از اول تا چهارم است.
اما از نقطه نظر کلتور و عنعنات بعضی مناطق اطراف و قریه جات افغانستان، در جایگاه شرم قرار میگیرد.
ما دور نمی رویم و همین مجاهدین صاحبانی که خود را تغیر دادند،در دوران جهاد چقدر مکانی دخترانه در ساحات تحت کنترول شان بود؟
معلومدار که هیچ مکتب دخترانه نداشتند.
پروبلم تفاوت کلتور شهری و دهاتی در افغانستان امروزه نیست.
در زمان امان الله خان شروع شد و در اثر قیام مردم به شکست مواجه شد. در زمان ظاهرشاه دوباره با بسیار مشکل و طی یک مدت طولانی،دوباره مکاتب دختران و آرادی قشر اناث و کار آنها در ادارات دولتی به شکل محدود پابه گزاری شد و در زمان داود خان ادامه پیدا کرد و بعد از انقلاب ثور توسعه پیدا کرد و آزادی قشر اناث بیشتر شد و با آمدن مجاهدین و طالبان دوباره محدود شد و پس از دولت جمهوری دوباره رونق گرفت،اما نه به اندازه دوران بعد از انقلاب ثور.زیرا در دوران انقلاب ثور،اصلأ طبقه اناث شهری هیچ چادر در سر نداشتند و با جوراب گوشتی که از سی سال پیش دیگر در افغانستان وجود ندارد،خانم ها و دختران به مکتب و کار میرفتند.
اما در قریه جات افغانستان هیچ تغیری در زمینه نوعیت زندگی زنان در طول همه این دوران ها بمیان نیامده است و همان چادری است و کنج خانه و خانه داری.
نه امان الله خان توان تغیر آن را داشت و نه حبیب الله کلکانی،نه نادرشاه و نه ظاهرشاه و نه داودخان و نه انقلاب ثور و نه مجاهد و نه طالب و نه جمهوری و نه حالا دوباره طالب توان تغیر آن را دارد.
حالا مشکل در کجاست؟
طالبان نماینده گی از دین و کلتور ث عنعنات و رسم و رواج های مردم دهات افغانستان میکنند.
اگر دروازه های مکاتب را برروی دختران بزرگتر از دوازده سال باز کنند، اگر مورد مخالفت افراد دهاتی هم قرار نگیرند،به نظر آنها این عمل طالبان خلاف کلتور مردم قریه جات افغانستان است.
و اگر مکاتب را بر روی دختران بزرگتر از ددارده سال باز نکنند، با عکس العمل طبقات شهری،خصوصاً شهر کابل(زیرا هنوز هم در میان شهر های دیگر افغانستان،آزادی زیادتر برای طبقه اناث داشته است)و جامعه جهانی قرار میگیرند.
بنأ راه حل مناسب این خواهد بود که قریه جات افغانستان به حال خود با کلتور و عنعنات و رسم و رواج های خود گذاشته شوند و تحصیل دختران اجباری نشود و در شهر ها با در نظر داشت حجاب و لباس اسلامی و دیگر شرایطی که نزد خود طالبان شاید باشد،مکاتب دختران بالای صنف ششم دوباره بر روی طبقه اناث باز شود و دختران به تحصیل خویش ادامه بدهند.
>>> شما بی بند دانشگاه باز است اما لیسه مسدود
>>> یکی فرض است و دیگر واجب و بعد سنت
اما
اینکه طالب با فهم محدود از دین و خاستگاه محلی پا به عرصه سیاست و حکومت گذاشته دلیل شده نمیتواند که همه جامعه را به عقب ببریم تا برسیم به سطح خواست های ده و قریه.
اینکه چرا در این قرن ۲۱ هنوز هم تفاوت ده و شهر در جامعه ما ۲۰ و ۸۰ است سوال بر انگیز است.
پس راه حل این است که به جای پرداختن به انکشاف شهری بیشترین تلاش صورت گیرد که سطح کار و زندگی و آموزش را در دهات تقویت کنیم تا تفاوت بین شهر و ده حد اقل در پنج سال آینده ۳۰ و ۸۰ و در ده سال آینده ۴۰ و ۸۵ و در ۲۰ سال آینده ۶۰ و ۹۰ شود و جامعه در کل به طرف رشد متوازن برود.
همین شهر نشین های امروزه اکثریت شان تا ۲۰ سال قبل ده نشین بودند و ۸۰ فیصد شان ۴۰ تا ۵۰ سال قبل ده نشین بودند و به اثر انکشاف شهر ها و ایجاد شغل در شهر ها همه کوچیدند و حالا شهری شدند و این به این معنی است که انسان تکامل پذیر است اگر فرصت برایش مهیا شود.
مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است