نویسنده: کارلوتاگال، ترجمه محمد قراگوزلو
نویسنده کتاب، خبرنگار، گزارش‌گر و روزنامه‌نگار امریکایی است که 14 سال در مناطق مختلف افغانستان و پاکستان گشت‌وگذار کرده و بسیاری از تحولات و حوادث این دو کشور را به چشم خود دیده است. او در کار خود معلومات و تجربة بسیاری دارد و این تجربه به او آموخته است که به گزارش ظاهر حوادث بسنده نکند؛ بلکه پشت پرده حوادث را ببیند، به جست‌وجوی علت‌ها بپردازد و نقش سایه‌وار آدم‌ها را دنبال کند.

خانم تاگال، گزارش‌گر روزنامه معتبر "نیویورک تایمز" در افغانستان بوده و تحولات سیاسی و نظامی افغانستان را از سال 2001 تا 2015 دنبال کرده و به صورت فیلم، عکس و گزارش برای این روزنامه فرستاده است. پس از آن برداشت‌ها و تحلیل‌های خود را در کتابی به زبان انگلیسی نوشته و این کتاب به تازگی در تهران ترجمه و به زبان فارسی چاپ شده است.
کتاب ترکیبی از گزارش و تحلیل از تحولات سیاسی و نظامی کشور از تجاوز ارتش سرخ، حکومت مجاهدین، ظهور و سقوط طالبان، 20 سال حضور امریکا و ناتو و برآمدن مجدد طالبان می‌باشد.

از نظر نویسنده، پاکستان، امریکا و ناتو، کشورهای عربی و گروه‌های تندرو اسلامی در نیم قرن اخیر بازیگران اصلی در افغانستان بوده‌اند. نویسنده به صورت مفصل و مستند به سیاست‌های گوناگون این بازیگران و دیگر بازیگران حاشیه‌ای پرداخته و چالش‌های بزرگ سیاسی و نظامی افغانستان را ریشه‌‌یابی کرده است.
خواننده در این کتاب با سیاست‌های مثبت و منفی امریکا و غربی‌ها و دست‌نشاندگان آن‌ها در کابل به خصوص حامد کرزی و عبدالله و مانند آنان آشنا می‌شود؛ هم‌چنان‌که نویسنده از روی اهداف آشکار و پنهان پاکستان و عملکرد این کشور در افغانستان پرده برمی‌دارد و نقش گروه‌های تروریستی نیابتی چون القاعده، حرکت‌المجاهدین، سپاه صحابه، لشکر طیبه، لشکر جنگوی، سپاه محمد و ... را افشا می‌کند.
در این کتاب با چهره‌های حامد کرزی، اشرف غنی، ملا محمدعمر، ملا غنی برادر، ملا داد‌الله، احمدشاه مسعود، حکمتیار، مارشال فهیم، مارشال دوستم، عبدالله عبدالله و ... نیز آشنا می‌شویم.

با این‌که کتاب 520 صفحه است؛ اما نثر داستانی شیرین و فصل‌بندی‌های زیبا دارد و خسته‌کننده نیست. ویژگی دیگر کتاب مستندبودنش است. مطالب آن مستند به مصاحبه با مقامات بلندپایه دولتی امریکایی، افغانستانی و پاکستانی و ... و یاگزارش‌های خبری رسانه‌های معتبر جهانی می‌باشد.
برای رسیدن به ریشه‌ها و علت‌های حوادث سیاسی و نظامی چهار دهه اخیر افغانستان، خواندن این کتاب را بسیار مفید یافتم.

سید اسحاق شجاعی

>>>   آیا تاریخ کشور ما را باید بیگانگان بنویسند؟

>>>   اکثرا مورخین بیگانه وابسته به هیچ نظام و ایدیالوژی ، می‌توانند بهتر از مورخین بومی تاریخ یک کشور را بنویسند. طی چهل سال اخیر در افغانستان ، شاهد نشر آثار فراوان از افراد زیر نام مورخ و پژوهش گر ، پروفیسوران علوم سیاسی. افغانستانی بودم که به چاپ رسیده است. 95%این آثار از روی عقده های شخصی ، ایدیالوژیکی و وابستگی های قومی و زبانی طرح ریزی شده است .... شاید مرحوم غلام محمد غبار از جمله آخرین مورخین صادق وطنپرست و عاری از تعصبات قومی و زبانی باشند که تاریخ قدیم و معاصر کشور را به رشته ای تحریر دراورده اند....امروز در اثر نقش منفی همین مورخین نام نهاد چهل سال اخیر نسل جوان ما در داخل و بخصوص در خارج از کشور در سردر گمی قرار دارند .
امروز کتب و آثار زیاد پیرامون مداخلات پاکستان به تحریک غرب و امریکا بنام جهاد و اسلام در امور داخلی افغانستان به چاپ رسیده است. یکی از کتب خیلی ها مهم از نظر بنده. کتاب ««تلک خرس»» مورخ جنرال پاکستانی میباشد. این کتاب پرده از فعالیتهای تخریبی پاکستان و جهادی های اجیر شده علیه جمهوری دموکراتیک افغانستان بر میدارد ...به همین ترتیب ده ها کتاب دگر از ژورنالیستان و مورخین با وجدان غرب وجود دارد که حقایق را برای جهان و افغان‌ها بیان میدارد. از برکت همین افراد با وجدان امروز مردم جهان میدانند که جنگ امریکا در عراق افغانستان و لیبیا خلاف اصول و موازین بین المللی بوده است، بخصوص در افغانستان...حاکمیت طالبان ، بدبختی ها ی چهل سال اخیر همه و همه ناشی از مداخلات امریکا در افغانستان است.
بودند و هستند افراد با وجدان در میان. این بیگانگان که توانسته اند جنایات حکومات امریکا ، سی ای ای را برای جهان افشا کنندطور مثال Edward Snowden امریکایی و مامور سی ای ای یا Julian Assange ژورنالیست ، ناشر استرالیایی که WikiLeaks را در سال 2006 ایجاد کرد و در سال 2015 ملیونها سند سری انتلجنس امریکا و انگلیس را نشر کرد و توجه جهان را به خود جلب کرد
این افراد بخاطر افشای فعالیتهای سری غیر قانونی سی ای ای امریکا یا فرار از کشورند یا در زندان‌ها بشر میبرند.
بار ها سعی کردم تا آثار مورخین متاخر وطن را بخوانم از جمله ««اکرم اندیشمند »» و یا افراد دگر باور کنید که جز ضایع کردن وقت چیز دگر از مطالعه ای این نوشته ها بدست نمی اید ... حتی تهوع آور است....در این آثار جز عقده گشایی هیچ تحلیل و قصاوت تحقیقی را نمیتوان دریافت.
حنظله

>>>   تاریخ را باید خارجی ها بنویسند، بخاطری که تاربخ نویسی اوغانستانی ها قومی و گروهی است وما هر کدام شاهد این گواه استیم۔
خاوران

>>>   بیگانگان. با وجدان تاریخ را بیطرفانه مینویسند...

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است