طالبان و بدعتی دیگر در دین، نام امیر المومنین در خطبه‌های جمعه!
بازی با دین و استفاده ابزاری از آن برای فریب عوام تاریخچه‌ای دراز دارد، هم در تاریخ اسلام و هم در تاریخ دیگر ملت‌ها. از نخستین و مشهورترین شگردهای تاریخی در این زمینه بر سر نیزه کردن قرآن در عصر صحابه بود که یکی از طرف‌ها در جنگی به نام صفین، برای اختلاف انداختن در صفوف طرف مقابل به کار برد و بسیار موثر واقع شد. در ادوار بعدی نیز شگردهایی مشابه از سوی برخی از خلفا و سلاطین به کار رفت.

در عصر حاضر در محیط ما گروه‌های مختلفی دین را ابزار استفاده سیاسی کردند، اما طالبان در این زمینه از دیگران گوی سبقت ربوده و همه امکان‌های استفاده سیاسی و دنیوی از دین را، بدون هیچ حد و مرزی به کار گرفته‌اند. در آخرین اقدام این گروه به خطبا دستور داده شده است که نام امیر المومنین را در پایان خطبه ذکر کنند. در نوبت نخست حاکمیت این گروه نیز چنین فرمانی صادر کرده بودند و آن تعداد از خطبایی که به دلیل شرعی از این عمل سر می‌پیچیدند مجازات و از امامت و خطابت برکنار می‌کردند.

ذکر نام حاکم، چه اسمش خلیفه و امیر المومنین باشد و چه سلطان و پادشاه، در خطبه‌های جمعه و عید که بخشی از مناسک عبادی است، هیچ اصل و ریشه‌ای در دین ندارد و از بدعت‌های آشکاری است که به وضوح برای اهداف دنیوی پدید آمده است. در خطبه‌های جمعه در زمان پیامبر اسلام و خلفای راشدین هیچ گاه چنین کاری نشد و کسی اجازه نداشت دست به چنین کاری بزند.

اولین باری که خطبه‌های جمعه به شکل سیاسی مورد استفاده قرار گرفت در آغاز امپراطوری اموی بود که لعن و نفرین فرستادن به حضرت علی را در خطبه‌های جمعه باب کردند. معلوم نیست که آیا این کار به زمان معاویه و به فرمان او صورت گرفته است یا بعدا، اما سیوطی نقل می‌کند که این امر در زمان امویان رایج بود تا آن‌که عمر بن عبد العزیر به خلافت رسید و این بدعت را دور ساخت. او فرمان داد در پایان خطبه، در همان قسمت که نفرین به علی فرستاده می‌شد، آیه 90 سوره نحل را بخوانند که توصیه به عدالت و محاسن اخلاق داشت.

پس از توقف این عمل، در ادوار بعدی، خلفای عباسی فرمان دادند که نام آنان در خطبه‌های جمعه ذکر شود. این عمل بخشی از دستگاه تبلیغاتی خلافت بود که به لحاظ سمبولیک مرجعیت دینی و سیاسی اعلا را در انحصار خلیفه قرار می‌داد. با چنین دلالتی بود که هر گاه روابط حکومت‌های محلی با دستگاه خلافت تیره می‌شد و می‌خواستند خود را از فرمان‌بری آن برهانند نام خلفا را از خطبه‌های جمعه می‌انداختند، چنان‌که در منطقه ما نخستین بار طاهر فوشنجی نام خلیفه عباسی را از خطبه‌ها انداخت تا استقلال خراسان از حاکمیت عباسیان را به نمایش بگذارد.

پرسش از مشروعیت دینی نام بردن از خلفا در خطبه‌های جمعه همیشه در میان فقها مطرح بود، از آن جمله سلطان العلماء عز الدین ابن عبد السلام (660ه) یکی از فقیهان مشهور سده‌های میانه و از صاحب‌نظران مبحث بدعت و سنت، در این باره به صراحت فتوا داد که ذکر نام خلفا و سلاطین بدعتی ناپسند است. حکم شرعی این موضوع واضح است، و این کار همچنان بدعت باقی خواهد ماند.
چنین بدعتی در افغانستان گام سمبولیک دیگری برای تحکیم استبداد دینی در کشور است.

محمد محق

>>>   جناب محق گرامی ،
طالب و طالبانیزم برای بقا دست به هر خس و خاشاک می اندازند.
من به یاد دارم که در زمان ظاهر شاه در خطبه های نماز جمعه المتوکل علی الله محمد ظاهر شاه خوانده میشد و با آمدن داود این نام از خطبه افتید و حالا هم اگر طالب بر امامان مساجد تحت کنترول خود بقبولاند که نام امیر غایب شان برده شود سودی برای بقای شان نخواهد داشت .

>>>   ●● همه پشتون و پشتونطلبان=افغان=طالبان=حاکمین کوچی...، فرمان شانرا بالاتر از حکم خداوند و پیامبرش میدانند که کار های کردند.
و با هر عملکرد غیر انسانی شان، خود را قاضی-غازی با صواب می پندارند.
آیا در جریان رژیم ۱۵ماهه پشتون-طلبان چیز هایی و عملکرد شانرا ندیده و نشنیده اید که حقخور و حقگیر مستحقین و مظلومان فارسیزبان-ترکتباران شده اند !؟

پشتون قوم حسادتگر، فتنه خپک-سرکش،{ مسلمان به نیم قرآن، قاضیان یک بامی دو هوایی، ضربو ضربا چه میم زرما تول زما، قسمخور قرآن-مهرگر } فایده-هرچیز طلب به قوم پشتون افغان طلبان !
و برعکس ضرر رسان و تاوان ده به (اقوام فارسیزبان-ترکتبار-هزارستان-خراسان...) شده اند!
آیا این دشمنیی غیر انسانی و غیر مسلمانی نیست !؟
و با طمع و توقع و ایماندار 《 آب نان، جای داد، مال رمه، اموال... امتیازات لیلیه و حتی به نمرات-کانکور مردم ترکتبار-فارسیزبان 》 نبوده اند ؟ که در حکومت متعصب کرزی غنی هم دیدید و شنیدید ؟؟؟

این قوم پشتون=افغان بدعت کاری را صوابی با افتخار خدا بخشیده بمردم خود میدانند !!!
اینها اسلام و مسلمانی را از زاویه قوم-پشتونی خود قضاوت و مینگرند که بیشتر مسلمانی شان ظاهر-شعاری و سمبولی بوده است.
این قوم پشتون-طلبان در نهفته و مکر-درونی شان، (کشتن غیر پشتون را) بدست خودشان صواب و مباح میدانند و همینگونه فتنه انداختن، آزار اذیت، کشت مواد مخدر، ترور کردن، عمل قاچاق، چورچپاول، تجاوز، غضب .... و هر عملکرد جرم و جنایت بشری شانرا در برابر اقوام دیگر (فارسیزبانان)، مایه افتخار غیرت و اجرو صواب می پندارند.!
و و و. . . . . . . !!! ؟؟؟

● پس ما فارسیزبان=ترکتباران=خراسانیان=هزارستان... باید با هویت-متحد در برابر زبان و قوم (سرکش=پشتو=پشتون=پشتونطلبان=افغان=طالبان) خط و نشانی حد و مرزی مشخص و تعین میکنیم،
البته با مبارزه دوامدار و با تبلیغات (تصویرساز-انیمیشن...) تاثیرگذار در تمام ارگان های شخصی و دولتی، داخلی و خارجی در انواع فضای مجازی [با شعار و عملکرد شجاعانه قاطع متحدانه-متحدشده] با همدیگرتان در هرجا گوشه دنیا وصل شوید
● حد اقل روزانه یکی دوبار به همدیگرتان آگاهی و بیداری انگیزه و الهام بفرستید با مشارکت گروهی گپی تانرا شریک و شییر سازید که مردمی با سرزمین مترقی، مستقل خودمختار، باامن اجتماعی و اقتصادی،... با نیت بشری و عمل مسلمانی زیست بتوانید
و بدور از (پشتو-پشتون-افغان-اوغان) زندگی پرآبادی برای خودمان جور کنیم.
پس یالله که خودم و خودت همین اکنون از همین جا همین گفته ها را و گفته های خود و همدیگر تانرا با همه شریک و برسانید● آگاه باش که از خوشباوری-غفلت و بی پروایی کردن و بیطرف بودن برباد و گرسنه...شدیم و نزدیک است که بی هویت و بی وطن شویم و قریب است که زبان فارسی-دری (زبان دوم اسلام) و فرهنگ غنی و تاریخ... ما حذف کامل گردد
و نشود که به جبر و ... نابود و از جای و اجتماع خود بیرون گردیم!؟
خبردار از خاموشی=خودکشی: که ما و شما (اکثریت بیطرف غیر سیاسی) سرنوشت ملیت عظیم و قدرتمند خود را درباره زنده و رقم میزنیم با همین گفته و گفتار ما و شما در فضای مجازی حالی با همین موبایل و کامپیوتر خود مان ●●

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است