🔆 جنبش حق تعیین سرنوشت پارسی زبانان که یک جنبش سیاسی و تمدنی است، هدف اصلی آن دفاع از حقوق اساسی پارسی زبانان و در راس آن حق داشتن جغرافیای سیاسی مستقل و دولت مستقل پارسی زبانان است تا بتوانند در آن پارسی شهر، شهریار خویش باشند.

🔆دیدگاه اصلی جنبش حق تعیین سرنوشت، این است که تعیین کنندگی چارجوب سیاسی جغرافیای جعلی استعماری افغانستان، به دست افغان ها/ پشتون هاست. تا زمانی که این نام بر این جغرافیا حاکم باشد، از منظر بین المللی و ملی، افغانیسم/ پشتونیسم از آن سود برده و سرنوشت دیگر اقوام را به شکل نکبت بار و ظالمانه رقم می زند، چنانچه در تاریخ چند صد ساله رقم زده است.

🔆جنبش حق تعیین سرنوشت، آهنگ آن دارد که پارسی زبانان چارچوب سیاسی از آن خویش را بنا کنند، ملت پارسی زبان، شایستگی فراوان دارد تا خود شهریار خود باشد.

🔆همچنان جنبش حق تعیین سرنوشت با رعایت ریال پولیتیک، سیاست را امر تدریجی می بیند. از این جهت هر گام، برنامه وایدیولوژی سیاسی را که پارسی زبانان را از شر سیاست تمرکزگرایی استبدادی افغانیستی / پستونیستی نجات دهد از آن استقبال می کند.

🔆فدرالیسم که امروزه از سوی بخش هایی از جامعه پارسی زبان فریاد می شود و به عنوان یک برنامه سیاسی ارائه می شود، در کشور با چند آسیب جدی روبروست:
۱. تولید کنندگان این برنامه سیاسی تا هنوز از آن تعریف روشن و سیستم تقسیمات اداری فدرال که آیا قوم محور است؟ زبان محور است؟ یا سرزمین محور است؟ را ارایه نکرده اند.
۲. آسیب دیگر داعیه فدرالیسم آن است که پارسی زبانان را به چند ایالت فدرالی تقسیم می کند، از این جهت به زنده شدن هویت های محلی گرایانه پارسی زبانان کمک می کند و تفرقه جامعه پارسی زبان را فرا می گیرد.
۳. آسیب دیگر آن این است که هیچ ضمانت اجرایی در عقب آن وجود ندارد، زیرا افغانیست ها/ پشتونیست ها نشان داده اند که به هیچ قاعده سیاسی مدنی زیست مسالمت آمیز باورمند نیستند. هر زمان که قدرت به دست بیاورند ، قاعده و عهد شکنی کرده سیستم فدرال را نابود می کنند، مانند ویران کردن انتخابات با تقلب های ملیونی در دوران جمهوریت.
۴. آسیب بزرگ فدرالیسم این است که پارسی زبانان را از چارچوب سیاسی پشتونیستی نجات نمی دهند، بلکه در همان چارچوب و هویت افغانی/ افغانستانی/ پشتونی زیست سیاسی پارسی زبانان را رقم می زنند.

🔆با وجود این آسیب ها، از اینکه فدرالیسم یک گام به پیش نسبت به سیستم مرکزی استبدادی افغانیستی/ پشتونیستی است و به کمک پارسی زبانان این داعیه طرح شده است، فقط از باب تدریج در سیاست واقعگرایانه از آن استقبال می کند، اما آن را هدف و آرمان نهایی خویش نمی داند.

🔆سیاست جنبش حق تعیین سرنوشت این است که هر پارسی زبان که برای عزت و سربلندی پارسی زبانان مبارزه کند، همسو و همکار باشد، اما هیچگاه اصل حق تعیین سرنوشت و آرمان دولت مستقل پارسی زبان را فراموش نمی کند.

فیاض نجیمی

>>>   جالب اینجاست که شما فدرالیزم میخواهید و در فدرالیزم خود ازبک ها را نیز جز فارسی زبانان میگیرید.
در حالی که ترکیه در فکر ایجاد اتحاد ترک زبانان یا پان ترکیزم است که از آسیای میانه از سینکیانگ چین شروع میشود تا قرغرستان و ازبکستان و جوزجان و میمنه و ترکمنستان و آذربایجان تا ترکیه میرسد.
چند روز پیش جلسه رهبران کشور های ترک زبان در ازبکستان در تاشکند برگزار شده بود و رهبران این کشور ها در آن اشتراک داشتند.
بنأ شما نمیتوانید افغانستان را به اساس ملیت ها تقسیم و تجزیه کنید.
گذشته از آن مردم تمام ملیت ها با یکدیگر در افغانستان خویشی دارند.
در زمستان شما به مالته و کینو و نارنج جلال آباد ضرورت دارید.
در تابستان مردم سمت جنوب به خربوزه و تربور سمت شمال ضرورت دارند.
من خودم چهار زن از قوم پشتون و تاجیک و ازبک و هزاره دارم.
در بیست سال گذشته هر وقتی که لطیف پدرام در جلسه پارلمان موضوع فدرالیزم را طرح میکرد،هر چهار زن بیچاره من خود را در بغل من می انداختند که از برای خدا ما را رها نکنی.

>>>   پس غیر پشتون ها سر عقل امدند . چرا وقتی میتوان ازاد و با افتخار در سرزمین ازاد خود زیست ابرومندانه داشت و سنت ملی و قومی خود را ازاد برگذار کرد زیر نام اجنبی و ازار اشغالگر باشیم

>>>   آقای نجیمی گرامی ،
در قدم اول برای ساختن یک خانه یا یک شهرک یا یک شهر مالک بودن بلا منازع بر زمین مورد نیاز شرط اصلی است.
بعد از داشتن زمین با در نظر داشت شرکای هم خانه و هم شهرک و هم شهر جمع آوری نظرات همه و در نهایت طرح و دیزاین پروژه مطلوب و گرفتن موافقه تمام شرکا و بعد پروسه ساختمان آن است.
در مورد فارسی زبانان یا به لحجه وطنی اش فارسی وان ها در شرایط موجود حاکمیت اوغان های طالب ، خطر از دست دادن زمین زیر پا وجود دارد و قدم به قدم با الگو گیری از منازعه های جهانی به ترفند های مختلف فارسیوان ها زمین و خانه و کاشانه شانرا از دست میدهند و در دراز مدت با پیاده کردن مانفیست دویمه سقاوی اسمعیل یون خطر پا در هوا ماندن فارسیوان ها وجود دارد.
پس هدف اصلی و اساسی باید حفظ زمین زیر پا و به دست آوردن زمین های اشغال شده فارسیوان ها از چنگال غاصبین باشد و در قدم بعدی مباحثه بر سر طرح و دیزاین و شکل و شمایل.
پس همه با هم در کنار مقاومت ملی باید ایستاد تا جلو فاشییم طالبانی گرفته شود و کشور یک سره به دامان پاکستان سقوط نکند.

>>>   ••● ...به هدایات و اوامر خداوند که در قرآن است ، به فرمان پیامبر که در کتب احادیث است، و در حقوق انسان/انسانیت که در کتاب حقوق بشری هست، اما عجیب است که همین پشتون-افغانها با همهء اینها تضاد دارند.

و از طرفی ما فارسیزبان به گوشمان شنیدیم به چشم مان دیدیم و بجان خود احساس کردیم و همه جهانیان در فضای مجازی نیز دیدند و درک کردند که:
همین گروه پشتون (بدژن/بدفطرت/بدسرشت/بدماهیت) یا این گروه (منکرسرکش=پشتونها=افغانها=پشتونیزم=افغانیزم=کوچی)در عمل: دشمن دین و همه مذاهب بوده و عملکرد نهایت غیر انسانی بر علیه همه بشر و بشریت انجام داده اند حتی در میان خود شان بگونهء خشن-حیوانی برخورد دارند.

پس در نتیجه بر ماست که:(حق تعین سرنوشت ما پارسی-فارسیزبان ها) در دستان خود ما و مربوط خود ما است که هویت و سرزمین-جغرافیای خود را خودمان خود مختارانه جدا و مستقل داشته باشیم، یعنی با تجزیه شدن، جدا و دور از قوم پشتون-متعصبون●••

>>>   •● حق تعین سرنوشت پارسی-فارسیزبان با فدرالیسم یا فدرالی شدن کدام تغیر بنیادی و اساسی را بما فارسیزبانان ایجاد نمیکند با موجودیت گروه (پشتون-افغان).
اول و آخر، خط قرمز ما دوری جدایی و تجزیه جغرافیایی است البته با گرفتن سرزمین و ملکیت سابقه ما و راندن (پشتون-ناقلین) از زمین و جایداد و قریه جات اصلی-بومی ما ●•

>>>   اگر افغانستان فدرالی شود باید نام این کشور عوض شود و قدرت تماما به دست سه قوه منتخب مردم باشد ونه در دست جنگ سالاران قومی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است