خبرنگار باید بداند و می‏داند که آن کس آگاه‏تر است مسؤول‏تر است.
مسؤول در قبال ملت و کشور،
مسؤول در قبال باورها و اعتقادات مردم،
مسؤول در قبال منافع ملی،
مسؤول در قبال تجاوز فکری و اندیشه ه‏‏ای بیگانه‏ به مرزهای فرهنگی،
مسؤول در قبال اخلاق جامعه،
مسؤول در قبال کژاندیشی و کژ رفتاری‏ها در کشور،
و این مسؤولیت و مسؤولیت‌ها نه تنها محدودیت نمی ‏آفریند،
بلکه راه رسیدن به کمال را در این حرفه مقدس برای او هموار و هموارتر می‏سازد و خبرنگار را به جایگاهی می‏رساند که جز رضایت حضرت دوست نمی‏ بیند.
روزتان مبارک خبرنگاران و هم مسلک های عزیزم

سیده مژگان مصطفوی

>>>   این چیز هایی بود که در دوران صدارت هاشم خان که در حقیقت سرپرست دولت شاهی وقت نیز بود،وجود داشت.
با تدویر لویه جرگه قانون اساسی در سال ۱۳۴۳ و تصویب قانون اساسی جدید و آزادی احزاب سیاسی و فعالیت و نشرات آنها.تحت نام دموکراسی مسابقه بزکشی بین احزاب سیاسی وقت شروع شد.
از آن زمان دیگر افغانستان روز نیک را ندید و بحران ها بین احزاب سیاسی ازدیاد یافت و منتج به کودتا ها و جنگ ها و در نتیجه آمدن قوای شوروی و خروج قوای شوروی و آمدن مجاهدین و طالبان و خروج طالبان و آمدن قوای ناتو تحت رهبری امریکا و خروج امریکا و آمدن دوباره طالبان شد.
در کشور های غربی که است،دموکراسی است.رییس جمهور یا صدراعظم برای مدت محدودی در سر قدرت است و هرچه که برایش بگویی،هیچ غرض ات ندارد و در معیادی که برسر قدرت است،جیب های خود را پر میکند و میرود.
اما در کشور های غیر دموکراسی که است،رهبر برای مادام العمر در سر قدرت است و تمام بودجه دولت زیر دست خودش است و هرطوری که خواست از آن استفاده میکند و کسی قدرت را از نزدش گرفته نمیتواند،بنأ کوچکترین کپی که مطابق میل اش نباشد، مسئول آن را دستگیر و محاکمه و به زندان میکشد.خصوصاً کسانی که دموکراسی خواهی کنند و دزد ها را چوپان بگیرند.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است