نشست دو روزه دوحه بنام افغانستان پشت درهای بسته پایان یافت بدون اینکه نتیجه مشخصی از آن به مردم افغانستان اعلام شود.
آنتونیو گوترش دبیرکل سازمان ملل متحد گفت این نشست درباره ایجاد یک رویکرد مشترک بین‌المللی برای تعامل طالبان بود.
«برای این‌که به هدف‌های مان برسیم، نمی‌توانیم از تعامل با مقام‌های کنونی افغانستان دست برداریم و باید از گذشته درس بگیریم.»

گوترش، که در روز دوم و پایانی این نشست در یک کنفرانس خبری حضور یافت، گفت تلاش شد که شرکت‌کنندگان، رویکرد مشترک و مفیدی را با هدف تعامل با طالبان داشته باشند تا به ثبات در افغانستان کمک کند و برای گفتگو روی گام‌های بعدی، قرار شده است که جلسه دیگری به زودی برگزار شود.
در همین راستا آقای گوترش تاکید کرد که برای رسیدن به اهداف خود نمی‌توان تعامل خود با طالبان را قطع کرد.
او گفت تمام شرکت‌کنندگان بر نیاز یک راهبرد برای تعامل با طالبان، که به نگرانی‌های مهم نیز بپردازد، توافق کردند.

دبیر کل سازمان ملل اضافه کرد که حضور گروه‌های تروریستی در افغانستان تهدیدی برای منطقه و فراتر از آن است. اما نگفت که این گروه ها را کدام کشورها در افغانستان حمایت و پشتیبانی مالی و تسلیحاتی می کنند. در حالیکه بر همگان واضح و آشکار است که بیشتر کشورهای شرکت کننده در نشست دوحه، خود عامل اصلی ایجاد بحران و تقویت تروریسم در افغانستان بوده و هستند.

آقای گوترش در پاسخ به پرسشی درباره اینکه آیا با نمایندگان طالبان دیدار خواهد کرد یا نه گفت که وقتی زمان مناسب آن برسد با نمایندگان طالبان دیدار خواهد داشت. این چراغ سبز سازمان ملل بصورت واضح برای به رسمیت شناختن طالبان بود. زیرا نشست دبیرکل سازمان ملل با طالبان به معنی رسمیت دادن به طالبان در افغانستان و تقویت و اعزام دیگر گروهای تروریستی از افغانستان به کشورهای منطقه خواهد بود. اما برخی کشورهای منطقه بدون اینکه به این موضوع توجه داشته باشند با دیگر کشورهای غارتگر همراه شده اند تا در آینده شاهد تقویت تروریسم در کشوهاش شان باشند.

دبیر کل سازمان ملل به بحران بشری در افغانستان و کمبود بودجه برای رسیدگی به آن نیز اشاره کرد و گفت: اکثر کارمندان ما شهروندان افغانستان هستند و ممنوعیت کار زنان غیر قابل قبول است و زندگی بسیاری را به مخاطره خواهد انداخت... ما هرگز به این حملات سازمان‌یافته به زنان و دختران سکوت نخواهیم کرد. این یک نقض بزرگ حقوق پایه‌ای بشر است.
جای سوال دارد که جناب دبیرکل پاسخ بدهد، آیا نمونه آزادی که شما برای زنان و دختران هموطن ما میخواهید، مانند آزادی های زنان در حکومت قبلی که دست نشانده خودتان بود می باشد؟ اگر چنین است که ما از خیر شما گذشتیم و اگر راهکار دیگری در این راستا درنظر دارید برای همگان علنی بسازید تا مردم با نوع آزادی شما واقف گردند.

از طالبان در این نشست دعوت نشد و نماینده‌ای از طالبان در آن شرکت نداشت؛ با آن که طالبان در دوحه قطر یک دفتر سیاسی دارند. زیرا طالبان در افغانستان تصمیم گیرنده نیستند و این کشورهای دیگر هستند که درباره افغانستان و آینده کشور ما تصمیم می گیرند. در حقیقت طالبان نیروهای اجرایی جامعه جهانی برای برآورده شدن اهداف و منافع کشورها در افغانستان هستند و تا کنون نقش خود را در بربادی و غارت بیشتر افغانستان به خوبی بازی کرده اند، با این حال، نیازی به حضور آنان در جلسات تصمیم گیری نیست.

اما سهیل شاهین رییس دفتر سیاسی طالبان در قطر گفت که در حاشیه این نشست با نمایندگان ویژه شماری از کشورها برای افغانستان دیدار کرده است. وی افزود: «من اینجا با شماری از نماینده‌های خاص برخی از کشورها دیدارهایی داشته‌ام و افزون بر روابط دو جانبه، موقف امارت اسلامی را در مورد نشست شریک ساخته ام.
برای اینکه نماینده طالبان خود را از همکاری و هماهنگی کامل با اهداف غارتگران جهانی در افغانستان مبری کند، موقف خبری گرفت و اعلام داشت، هر نشستی که در مورد افغانستان دایر می‌گردد بدون اشتراک هیأت امارت اسلامی که طرف اصلی مساله است، نتیجه نخواهد داد و این حق امارت اسلامی است که دیدگاه خود را در همچو نشست‌ها اظهار نماید. اگر کسی با نظرات ما مخالفت دارد این حرف جدااست، اما دعوت نشدن ما به این نشست نقیصه است.

نمایندگان کشورهای چین، فرانسه، آلمان، هند، اندونزی، ایران، جاپان، قزاقستان، قرقیزستان، نروژ، پاکستان، قطر، روسیه، عربستان سعودی، تاجیکستان، ترکیه، ترکمنستان، امارات متحده عربی، بریتانیا، آمریکا و ازبکستان و نمایندگانی از اتحادیه اروپا و سازمان همکاری‌های اسلامی در این نشست به میزبانی سازمان ملل حضور داشتند.

کد (4)

>>>   نشست دوحه نشست تصمیم گرنده بود و تصمیم هایی در آن گرفته شد که باید به وسیله طالبان اجرا شود و چیز هایی هم به وسیله ضد طالبان.
تنها مردم عام افغانستان ور این معادلات هیچ جایی ندارند.

>>>   تصامیم جهان دگر جای نمیگیرد!

>>>   نشست هایی پوقانه یی که نتیجه اش همان کفیدن و آزاد شدن باد آن است!!!
آتش خاوری

>>>   افغانستان در بیست سال گذشته یگانه مرجع تفاهم مشترک بین کشور های شرقی و غربی تحت نام مبارزه علیه تروریزم در افغانستان بوده است که هم اروپا و امریکا و هم روسیه و چین و هند و سایر کشور ها،در باره آن نظر مشترک داشتند و هیچکدام این کشور ها تلفات جنگ را متقبل نشدند،به جز از خود افغانها.
حالا ما جنگ اوکراین را داریم که مورد اختلاف شرق و غرب قرار دارد و کشور های روسیه و چین و هند و یک تعداد اکثریت کشور های دیگر در دو موضع مخالف قرار دارند و همه کشور ها نظر یکسان در باره آن ندارند.
بنأ افغانستان دوباره منحیث نقطه اتحاد جامعه جهانی قرار گرفته است و دوباره این کشور ها در مورد مبارزه با تروریزم از جانب طالبان و حقوق بشر و حقوق زنان و همچنان تشکیل دولت با پایه های وسیع نقطه نظر مشترک دارند.
این که این پروسه جدید افغانستان چه مدت دوام خواهد داشت،آینده نشان خواهد داد.

>>>   حتی صحبت از به رسمیت شناختن طالبان ، خیانت بزرگی است در حق میلیونها دختر و زن در افغانستان که از حق زندگی انسانی محرومند. علاوه بر زنان و دختران ، مخالفین طالبان ، معترضان ، اقلیت های مذهبی و قومی ، نیروهای حکومت پیشین و تمام اقشار جامعه ، از ظلم و خشونت و نابرابری این گروه تاریک اندیش رنج می برند.
معصومه محمدی

>>>   🗣🗣🗣 در نشست دوحه، در پشت درهای بسته در مورد پایان جنگ قومی/زبانی/مذهبی صرف (نظام فدرالی/فدرالیسمی) و حتی تجزیه (افغان-ستان تکقومی) از طرف سازمان ملل روسیه چین ایران هند پاکستان بشمول دیگر کشور های منطقه گفتگو شده و برنامه اجرایی درنظر گرفته شده است.

>>>   ٫. هموطنان گرامی!!!
تمام خواسته‌ای شما انسانی است ولی برای احقاق حقوق انسانی و بشری مردم افغانستان منبعی باید میبود که نبود.
آقای سرمنشی ملل متحد به یک نکته ای مهم اشاره کرده است و آن. درس عبرت از گذشته نمیدانم منظور ایشان چه است... ملل متحد صلاحیت های کاری ندارد.ملل متحد در حل قضایای افغانستان از چهل سال بدینسو درگیر است اما آنچه پاکستان و امریکا خواسته اند همان پلان تطبیق شده است ،سرمنشی به خوبی میداند که امضای قرار داد دو جانبه دوحه بین امریکا و طالبان ، معنی تایید امریکا بر قدرت رساندن طالبان و مطرح بودن آنها در حکومت آینده افغانستان است، اینکه طالبان خلاف تعهدات عمل کردند ، از آنها گله نیست. با تاسف طایفه ای رهبران ملا و اخوند و مولوی مردمان صادق در حرف و عمل نیستند.ما شاهد عهد شکنی های قرآن خوران مسلمان نما در کشور ما از چهل سال بدینسو استیم. موضعگیری طالبان غربی ها و امریکاییان را در موقف خاص قرار داده است بخصوص که چین ، ایران و روسیه که از حامیان طالبان در بیست سال گذشته در جنگ علیه امریکاییان بودند هنوز هم برای طالبان منبع مورال قوی استند.
گرچه. کنفرانس دوحه عقب در های بسته وقوع یافت ولی گزارشات گفتگوها توسط پاکستانی ها به طالبان میرسید ...پاکستان یکباردگر نقش دوگانه در قبال قضایای افغانستان بازی میکند ، در سال 1987زمانیکه قرارداد ژنیوا بین شوروی وامریکا از یکطرف و افغانستان و پاکستان از سوی دگر امضا شد ، و یکی از بخش‌های مهم قرار داد عدم مداخله در امور داخلی افغانستان ، به این تعبیر که :جلوگیری از ارسال سلاح و عبور و مرور تروریستان افغانی و خارجی از مرز پاکستان به افغانستان ...
طی سه سال بعد از امضای قرار داد ،. پاکستان بیش تر از دوهزار بار همبن پاراگراف را نقض کرد و افغانستان بیش تر از دوهزار بار اعتراض نامه به دفتر ملل متحد در کابل داد ، پاکستان با چراغ سبز امریکا ابتکار عمل را در امور افغانستان در دست داشت. و امروز هم دارد
در شرایط فعلی همان سناریو بار ها تکرار می‌شود چون وقت و زمان تغییر کرده است ، چند بازیگر دگر نیز وارد صحنه شده اند.
ملل متحد آرام آرام بدستور مقامات امریکایی زمینه را برای برسمیت شناختن طالبان مساعد میسازد و این تابو را امروز و یا فردا خواهد شکست.انها به این نتیجه رسیده اند که با گذشت نیم قرن شاید شرایط به نفع مردم افغانستان تغییر کند و طالبان هم با مدنیت خو خواهند گرفت... ، باید فعلا خود را از شر معضله ای به گونه ای رهانید . چنین استدلال را هم امریکا ، هم غرب و هم پاکستان قبول دارند، چین ، روسیه و ایران هم منتظر چنین لحظه اند.
زنان ، دختران و سایر محرومین جامعه باید بدانند که سرنوشت آنها به دم طالبان گره زده شده است .باید برای حقوق شان در داخل افغانستان در زیر زنخ طالب از طرق مختلف مبارزه کنند ، راه آسان نیست ، راه دشوار و پر از خطر است ولی همبن یگانه راه باقی مانده است. مردم ما نباید ترحم و همدردی را ازدگران توقع داشته باشند ، غربی ها و امریکایی ها به کشته شدن یک ملیون و پنج ملیون انسان و محرومیتهای فراوان. وقعی نمیگذارند، امپریالیزم بار ها جان اتباع خود شانرا برای تقسیم جهان قربانی کرده آند جنگ‌های اول و دوم جهانی را بخاطر بیاورید؟؟؟بازندگان اصلی توده های ملیونی اروپاییان بودند و برندگان قشر فوقانی با منافع سرشار ...فعلا به جنگ اوکراین توجه کنید...
حل بحران افغانستان پیچیده نیست ، خیلی ساده است ولی برای حل آن اراده نیک بکار است که همبن اراده نیک در دل و دماغ امریکاییان وجود ندارد.کلید حل مشکلات افغانستان در اسلام آباد است و اختیارات ، سیاسی ، نظامی پاکستان در سفارت امریکا در اسلام آباد است.
طارق علی پژوهش گر و چپ گرای بریتانیایی پاکستانی تبار همیشه بر همین موضع تاکید کرده است و آن ابنکه در پاکستان حرف آخر را سفیر امریکا میزند...هموطنان عزیز ، زنان و دختران ، مردان همه باید خود را برای یک مبارزه طولانی آماده سازید تا خود تان حق تانرا از طالب و حامیان طالب بگیرید.،اگر اراده برای حل بحران‌ها از جانب امریکا در جهان میبود ، قضیه ای فلسطین سالها قبل حل میگردید و سرنوشت افغانستان بدست دزد و مجاهد کرزی و غنی ، عبدالله عبدالله و طالب نمیافتاد.
والسلام.
حنظله

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است