خانم‌ها کاملا هیریس معاوان رییس جمهور،
هیلری کلینتون نامزد ریاست جمهوری،
نانسی پلوسی رییس قبلی مجلس نمایندگان و
کاندولیسا رایس مشاور قبلی شورای امنیت ملی!
شما از زنان برجسته ایالات متحده امریکا هستید که چندین بار از افغانستان دیدار کرده و به زنان کشور من وعده های بی‌شمار حمایتی تحویل داده اید. اکنون زمان آن فرارسیده است که به وعده های تان پاسخ دهید.

آیا می‌دانید که بر سر همان زنانی که شما با ایشان عکس‌های یادگاری گرفته و در رسانه های امریکا نشر گردید چه بلایی آمده است؟
بر تمام آزادی‌های آنان دستان سیاهی حاکم شده است. حتی بر شیوه‌ی راه‌گشتن، خندیدن، نگاه کردن، سخن گفتن، غذا خوردن و نفس راحت کشیدن آنان تیغ تبر نشان داده می‌شود. این‌که از ابتدایی‌ترین حقوق رسمی خود که درس‌خواندن و کار کردن است بی‌نصیب شده اند شما و همه‌ی جهان اطلاع دارید. این در حالی‌است که دولت شما با کسانی‌که باعث این مصیبت بی‌مانند در تاریخ معاصر جهان شده اند، تعاملات خلق کرده و به آن‌ها از راه های رسمی و غیر رسمی پول می‌فرستد. حالا به من پاسخ دهید، آیا وجدان جامعه امریکا منجمد شده است؟ آیا شما بیش‌تر از دوهزار جوان تان را در کشور من از دست ندادید؟ حاصلش همین است؟

ببینید من پژوهشگر و تحلیل‌گر هستم و سیاست‌های جهانی و به ویژه کشور شما را دنبال می‌کنم و از آن سر در می‌آورم. اما مگر ممکن است که این سیاست‌ها در آرامش خاطر شما شکل گیرند. چرا ما از شما که القاب شجاع ترین، پرکارترین و با نفوذترین زنان جهان را یدک می‌کشید، خاموش هستید؟
یاد تان است که در کنفرانس جهانی حمایت از زنان در پیکنگ چه گفتید. «امریکا در برابر هر دولتی که سبب تبعیض سیستماتیک علیه زنان شود، بی‌تفاوت نخواهد بود!» هزاران فعال حقوق زنان آن روز برپا خواستند و بر شما کف زدند. حالا بیایید در کشور من ببیند تبعیض چه که حتا زن بودن یک گناه است.

این همه زن در کانگرس امریکا چه واکنشی در برابر چنین فاجعه وحشت‌ناک نشان داده است؟ آیا آن گروه های فیمینست و لابی‌گران آن‌را خواب زمستانی برده است؟
به خوبی به یاد دارم که تا هنوز هیچ‌یکی از شما ابتکار یک اقدام عملی در برابر جنایاتی که در کشور من همین اکنون علیه زنان تحمیل می‌شود، انجام نداده اید!
به یاد داشته باشید ما این خموشی مرگ‌بار شما را فراموش نمی‌کنیم. فقط چند صد متر دور تر از کانگرس گورستان بزرگی‌ست از هزاران جوان امریکایی‌است که در کشور من کشته شدند. بروید و بر سنگ‌های این گور ها نگاه کنید. اما فراموش نکنید که ما ده ها هزار گور سپاهیان گم‌نام را برای یک هدف مهم زیر چتر هژمونی سیاسی و راهبردی شما در کشور سرگردان خود داریم. اینان همه مادر، همسر و دخترانی دارند که امروز حق نفس‌کشیدن را از دست داده اند. آیا پیوند این رابطه استراتژیک را درک می‌توانید؟

چرا پرونده افغانستان به یک‌بارگی در دهلیز های سیاست، حقوق، ارزش‌ها و فرهنگ کشور شما مسکوت شد؟ چرا شما در برابر جنگی که آغاز کردید، مسوولیت نمی‌پذیرید؟ چرا حد اقل در برابر زنانی که قربانی اصلی این جنگ منحوس شما شدند، کور و کر شده اید؟ چرا در برابر کودکانی که در فقیرترین وضعیت جهانی بی‌سرنوشت و بی‌سرپناه باقی مانده و پدران شان‌را جنگ شما بلعیده است، بی‌تفاوت مانده اید؟

فراموش نکنید که کودکان آن فرزندان شهید روزی قد خواهند کشید و داستان این خموشی دردناک شما را در فلم‌های داستانی به تصویر خواهند کشید. کودکان قهرمانان شهید در باب آن وعده های شیرین و این سرنوشت تلخ کتاب‌های خواندنی خواهند نوشت. یاد تان باشد که نسل آینده نام شما را در کنار نام های قاتلان مردم افغانستان که امروز بر حاکمیت تحمیل شده اند خواهند نوشت. به یاد داشته باشید که دختران ما شما را به مثابه زن که یک موجود مقدس است، حساب نخواهد آورد و نام تان را در پهلوی هراس‌افگنان خواهند نوشت.

یادداشت: متن انگلیسی به مخاطبین این نامه فرستاده شده است.
داکتر ملک ستیز

>>>   متوجه عنوان این مضمون زیبا وپر محتوا شدم صفحه را باز کردم به مطالعه آن پرداختم موضوع بسیار مهم در جملات وکلمات بسیار ظریف و مسلکی به نظرم آمد به پایان مطالعه مضمون نرسیده بودم ناگاه به ذهنم خطور نمود حتما این مضمون از جناب ملک ستیز دانشمند وآگاه مسائل سیاسی وبین المللی نوشته شده وقتی مطالعه مضمون را به پایان رساندم متوجه شدم حدس من کاملا درست بوده موفقیت عمردراز صحت وسعادت شمارا آرزو دارم ملک ستیز عزیز افتخار مردم افغانستان ...
یا هو

>>>   وقتی که داکتر نجیب رییس جمهور بود،پروفیسور ریاضی فلسفی نزد او رفت و گفت که من از طریق فورمول های ریاضی به این نتیجه رسیدم که سال بعد در افغانستان کاملاً آرامی میشود و شما صدای یک فیر تفنگ را هم نخواهید شنید.
داکتر نجیب بیچاره گفت که خیر ببیتی که این خبر خوش را به من دادی و تحایف زیاد برایش داد و رخصت اش کرد.
همان بود سال آینده مجاهدین به شهر کابل آمدند و گروپ ها و تنظیم ها با یکدیگر درگیر شدند و شهز کابل را به روی دیگر چپه کردند.
مردم که صدیق افغان را در سرک ها میدیدند،از او میپرسیدند که چرا پیشگویی تو غلط ثابت شد؟
او در جواب میگفت که من از کجا خبر داشتم که مجاهدین ایتقدر بی عقل هستند که بین خود درگیر میشوند؟
حالا این خانم ها نیز میگویند که ما از کجا خبر داشتیم که دولت شما بخاطر قدرت با یکدیگر جنگ میکنند و بی اتفاقی میکنند؟
بعد از ختم دوره کرزی و کم شدن کمک های خارجی،گاهی اشرف غنی با داکتر عبدالله بخاطر قدرت جنگ میکرد و گاهی هم با عطا محمد نور و دوستم و محقق.
گذشته از آن با موجودیت قوای ما در منطقه همه،بشمول چین،روسیه،هند،پاکستان،ایران و کشور های عربی مخالف بودند و از طالبان پشتیبانی میکردند.
دولت نیز بی کفایت و فاسد بود و هر کجا و هر وقت که دلش میشد،در هر محفلی و در هر مجلسی و تکیه خانه یی،عملیات انتحاری انجام میداد و گناه را به گردن داعش می انداخت.
حتی یک طیاره نظامی ما را نیز هدف قرار دادند و رییس جمهور وقت ما وعده سپرد که درین مورد تحقیقات صورت میگیرد،اما نتیجه تحقیقات معلوم نشد.
چی میگفت؟
طیاره ما را طالبان زد؟
طیاره ما سیستم دفاعی دارد.طالبان چطور آن را با راکت میزنند؟
در اثر آب و هوای خراب و توفان سقوط کرد؟
طیاره های ما در تمام شرایط آب و هوایی پرواز میکنند.چطور امکان دارد در اثر طوفان سقوط کند؟
پیلوت های ما را خواب برده بود؟
پیلوت های ما ورزیده هستند،چطور آنها را خواب میبرد؟
بنأ چپ خود را زد و رفت.
گذشته از آن،در یک حکومت دیکتاتوری،دیکتاتور تمام قدرت در دست اش است و هرچه بخواهد،برایش آماده است.
یگانه چیزی که ضرورت دارد،عبارت از محبوبیت در میان مردم است. بنأ کوشش میکند تا خدمتی به مردم کند تا مردم خوش شوند و برای مردم خود را نشان بدهد که من این خدمت را به شما انجام میدهم و شما باید از من راضی باشید.
اما در یک حکومت دموکراسی مثل امریکا،یک رییس جمهور و یا وزرا،فقط چهار سال و یا هشت سال وقت دارد که جیب های خود را پرکند.
اگر شما فکر میکنید که کاندید های ریاست جمهوری امریکا صد ها میلیون دلار مصرف مبارزات انتخاباتی میکند تا به مردم خدمت کند،شما به اشتباه میروید. او به خود خدمت میکند.
یک فرد زمانی به مردم خدمت میکند که دیگران او را انتخاب کنند،نه این که خودش،خود را انتخاب کند.
در زمان های قدیم اگر در جلسه یی و یا مجلسی،کسی را به متصبی انتخاب میکردند،او میگفت:
از برای خدا!در حق من طلم نکنید.من آدم عاجزی هستم. من از آتش دوزخ میترسم.فردا من جوابگوی اعمال خود هستم. شاید من نتوانم درین منصب عدالت را تأمین کنم.از من خطایی سر خواهد زد. به من رحم کنید و یک شخص دیگر را انتخاب کنید.
اما فکر میکنید که رییس جمهور امریکا صد ها میلیون دلار مصرف انتخابات میکند و کمپنی های مختلف نیز در انتخابات برایش اعانه میدهند،اینها همه مفت و رایگان است؟
معلومدار نی.همه شان مناقع شخصی خود را در نظر میگیرند و خدمت به مردم را بهانه برای به قدرت رسیدن میکنند.

>>>   به کاندولیزا رایس گفتند داعش در عراق و سوریه زنان و کودکان بی گناه را سر میبرد گفت این درد زایمان خاورمیانه جدید است.
این حرف از کجا ناشی میشد؟ از آنجا که برای منافع اسراییل تشخیص داده بودند کشورهای منطقه باید اولا تجزیه شود تا محدودیت جغرافیایی مشکل استراییل به تنهایی نباشد بلکه همه کشورهای جدید هم همینطور باشند و دوما اینکه پس از تجزیه کشورها برای صد سال جنگ داخلی جریان میداشت تا اسراییل در آرامش بماند.
مجری این نقشه امریکا بود و داعش را پدید اورد و به همراهی ترکیه و اسراییل پشتیبانی لجستیکی و مالی و نظامی و پزشکی از داعش میکردند.

حال شما دکتر عزیز به درگاه کاندولیزا رایس پناه میبرید تا حقوق بشر را جستجو کنید؟
چقدر ساده هستید شما. واقعا جای تاسف است که نمیدانید حقوق بشر در ادبیات امریکا و اروپا یک ابزار برای فشار سیاسی است و هیچ ارزشی ندارد.
این قبله که شما به سوی آن نماز میبرید خانه خود شیطان است. چقدر شما ساده هستید. واقعا جای تاسف است.

>>>   داکتر ملک ستیز عجب مشورهای دادی به زنان پر آوازه امریکا و عجب کمک خواستی از ایشان چون تو کار خود را کردی و کار آنها هنوز مانده است همان شعر یادم آمد:
همه ما کردیم کار خویش را
حالا نوبت تو رسیده ای بزرگوار تو هم شور بده ریش خویش را
این زنان امریکایی بیچاره ها ریش هم ندارد که شور بدهد.
احمدی

>>>   درود بر شما جناب دوکتور ملک ستیز.
واقیعت بیان کرده اید به یاد خدا باشید.
محمدگل / کابل / اففانستان

>>>   قلم ات رسا باد جناب ستیز گرامی
من فکر میکنم که در مجموع یک قانون در جهان سیاست حاکم است و آن اینکه در دروازه وردوی کمپ سیاست افراد خلع وجدان میشوند بعد کارت ورود دریافت میکنند.

>>>   🤫 از مزه دهن دموکراسی ات بگو ملک بچش.

>>>   محترم ستیز صاحب .!!
با درود، کاش شما تاریخچه پر از تنش امریکا را به زبان انگلیسی برای این خانم ها روان میکردید و یاددهانی مینمودید که ۹۵٫۳ فیصد از عمر امریکا در تجاوز بر حریم کشور های جهان سپری شده است بدین معنی که تجاوز بر زنان و کودکان و غصب حقوق زنان این کشور نیز بخشی از جنایات امریکا است ، تا این خامها میدانستند که جهان از جنایات شان آگاه است.
خانم کلینتون جنایات را در لیبیا مرتکب شد ، راییس در افغانستان و جهان ، بد تر از همه Madeleine Albright نماینده امریکا در ملل متحد در زمان کلینتون در یک انترفیو توسط ژورنالیست Lesley stank در مورد مرگ بیش از نیم ملیون طفل در عراق بخاطر تحمیل تعزیرات اقتصادی سوال شد ، خانم البرایت در جواب گفت : « به نظر من تعزیرات وضع شده علیه عراق ارزش انرا داشت » یعنی ابن تعزیرات با مرگ نیم ملیون طفل عراقی که بیشتر از تعداد اطفال قربانی شده در هیروشیما بود ، میارزید؟
این خانم ها نوکران دستگاه های بزرگ کارپوریشنها استند و سیاست. همین کارپوریشن را در داخل و خارج از امریکا در قالب و روح مقام زن مورد اجرا قرار می‌دهند...
این خانم هاییرا را که شما نام بردید و مسوول قرار داده اید ، نه خود شان و نه حرفهای شان یک توت هم ارزش ندارد . این ها نه با ما خون شریک استند و نه هم خانه ، اینها دلقک های سیاست استند بیایید کسان دگر را به پای محاکمه بکشانیم ..به نظر من زنان چون فوریه کوفی ، و غیره که بنام زنان افغانستان سالها تجارت سیاست کردند پول ا ندوختند ، پست های بلند دولتی را طی بیست سال در اختیار داشتند ، بیشتر از زنان بلند پایه امریکایی در برابر زنان افغانستان مسوول استند.همین خانم‌های تاجر امروز هم در خارج از افغانستان در کنفرانس ها ظاهر میشوند و خود را نماینده زنان جا زده برای خود زندگی مرفه دست و پا میکنند.
بیایید قبل از همه خانه ای خود را خانه تکانی کنیم چهره های داخلی سازشکار را که از نام زن بیچاره افغانستان ملیونر شدند ، افشاء کنیم ، با سقوط جمهوری دموکراتیک افغانستان از ۱۹۹۱ تا کنون زن افغانستان در دربدری ، فقر ، فحشا به سر میبرد و خانم فوریه کوفی که از منتقدان ج.د.ا. بوده است امروز یکی از عاملین بدبختی زنان افغانستان است و از همین طریق صاحب مال و منال شده است، این خانم تنها نیست ...
از شما دوستان میخواهم که کوفی و امثال او را در برابر زن بیچاره افغانستان محاکمه وجدانی کنید...
حنظله

>>>   نه شده است بوده است یعنی از اول منجمد بود یک روزگاری از طرفداران بی پروپا قرص غرب وامریکا بودیم دران زمان از مظالم کمونیست ها وروسها رنج میبردیم ملیونها افغان را کشتند وبستند وبه دیار هجرت مجبورشان ساختند به وضوحعلیه ملت وکشور موضع گرفتند واز کشتن وبستن وتباهی وبربادی مردم ووطن ابا نمی ورزیدند ولی امروزه پس از دفع وطرد رزیم منح.س وناکام کمونیست ها بحدی از جور وجفای غربی ها به سطوح امده ایم که کارکرد ها ورویکردهای روس وکمونیستهارا ازیاد برده ایم جالب اینکه چیز فهمها ودانشمندهای ما میکوشند تا اندازه ای سیهکاری ها وتبهکاری های انها را توجیه نمایند وبگویند یک زمانی خوب بودند وحالا خراب شده انددرحالی که در هیچ دور از ادوار استعمار وجهه ای بهتر از رقبای سیاسی شان نداشته هرکدام در نوبت خود ملتها را چپاول نمودندودارای های ملی کشور های ضعیفرا به یغما بردند ودر حق ملل مستضعف از هیچ نوع جفا وزور گوی دریغ نکرده اند
حاجی ولایت خان مقیم پاریس

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است