دولت پاکستان، اعلام کرده که گراف حملات طالبان پاکستانی (تی تی پی) افزایش یافته و در یک سال گذشته حدود 1500 حمله صورت گرفته است. تنها رقم مجموعی حملات در یک ماه گذشته به حمله 99 می رسد و یک سیر صعودی سر سام آوری را نشان میدهد. در حالیکه به گمان تحلیل گران امنیتی و برداشت های نگارنده، این در واقع، یک سرخط رسانه ای در راستای راه اندازی یک جنگ روانی است که نشان می دهد در عقب قوت گیری تی تی پی در پاکستان، دست های پنهانی ای وجود دارد. دست های که با کمک آی اس ای، در تلاش اند بقیه بازی را هدایت کنند.

به تازگی، نخست وزیر موقت پاکستان، انورالحق کاکر، یک قدم پیش تر نهاده و گفته است که در صورت نیاز، ارتش پاکستان به گزینه های نظامی و عملیاتی در برابر طالبان، متوسل خواهد شد. آنچه که هویدا است این است که تی تی پی از زمان به قدرت رساندن طالبان در افغانستان در اگست 2021 با حجم وسیعی از حملات، در تلاش است تا چیزی را ثابت کند. این ثبوت نشان از اجنداهای پنهانی است که پاکستان، مجری و بانی آن است. زیرا حملات گسترده و بی وقفه، تسخیر جغرافیا و ایجاد مزاحمت های به ظاهر امنیتی برای پاکستان، ظاهرا، یک ماجرای امنیتی را نشان می دهد. اما قرار شواهد موجود و نقش مطلق ارتش پاکستان در ایجاد تی تی پی و سایر گروه های تروریستی که آن ها را منحیث ابزار استراتژیک در دوجبهه افغانستان و هند به کار گرفته، نا فرمانی و صعود گراف حملات تروریستی در داخل خاک پاکستان، یک مقدار مشکوک به نظر می رسد.

نگارنده با پیگیری متداوم اخبار مربوط به تی تی پی، طالبان افغانستان و واکنش های غیر معمول پاکستان، چند عامل را در ساختگی بودن این ماجرای امنیتی که نفع آن مستقیم به پاکستان می رسد، بررسی می کنم. به نظر من، تی تی پی هنوز هم در دستان آی اس آی است و مطابق برنامه های امنیتی آی اس آی، حرکت می کند. نه تنها تی تی پی، بل سایر گروه های تروریستی که در چهل سال اخیر ایجاد و روی صحنه آورده شده اند، در خدمت منافع امنیتی و استراتژیک پاکستان بوده اند و هیچ جای شک و شبهه در این بازی خطرناک و چند پهلو وجود ندارد. اما دلایل ذیل را می توان در خصوص تی تی پی و عملکرد مشکوک پاکستان به بررسی گرفت که نشان می دهد پاکستان با کارت تی تی پی بازی امنیتی انجام میدهد:

اول- احتمال زیاد و قرین به واقعیت وجود دارد که نشان میدهد تی تی پی مانند کارتی در دستان پاکستان، قرار دارد. زیرا، بعداز به قدرت رسانیدن طالبان در افغانستان، انتقاد های زیادی درخصوص ریشه گیری تروریسم و تجمع گروه های تروریستی در خاک افغانستان تحت کنترول طالبان وجود داشته و همه پاکستان را مقصر این کار می دانند. بنا پاکستان در تلاش است تا نشان دهد که خود قربانی تروریسم است و تی تی پی یک عامل خطرناک برای امنیت ملی پاکستان محسوب می شود و این خطر در حال بزرگ شدن است؛

دوم-اسلام آباد در تلاش است تا منافع امنیتی اش را با منافع واشنگتن همسو سازد. این کار تنها در صورت موجودیت تروریسمی امکان پذیر است که پاکستان خود بانی آن بوده است. در این راستا تلاش ها در جهت وخیم نشان دادن وضعیت امنیتی پاکستان، جریان دارد و تی تی پی ابزار خوبی در دستان ساختار نظامی و امنیتی پاکستان برای رسیدن به این هدف سیاسی، محسوب می شود. پاکستان از این کار، هم میتواند از اتهام بستر سازی تروریسم در افغانستان و منطقه تبرئه شود و هم میتواند سهمی در کمک های نظامی پنتاگون برای مبارزه با تروریسم داشته باشد؛ چیزی که بعداز خروج امریکا از افغانستان، پرداخت آن به پاکستان قطع شده و این کشور را در مضیقۀ امنیتی و اقتصادی قرار داده است؛

سوم-پاکستان در تلاش است تا پیوند تی تی پی و القاعده را بسیار استوار بر ایدیولوژی نشان دهد. القاعده هنوز هم نامی است حساسیت بر انگیز و میتواند هر مقصد سیاسی را با مسایل امنیتی پیوند بزند. از اینکه پاکستان بعداز خروج امریکا از افغانستان، از اجندا های منطقه ای امریکا دور مانده و در عوض، علاقمندی امریکا به هند رقیب تاریخی پاکستان بیشتر شده، بنا پاکستان برای داخل شدن به مدار تعاملات امنیتی موجود در جنوب آسیا که رهبری آن را امریکا به عهده دارد، تلاش می کند. این تلاش مستلزم جدی نشان دادن وضعیت امنیتی و رشد گروه های تروریستی ای است که پاکستان بانی آن ها بوده است؛

چهارم- اسلام آباد با بزرگ نشان دادن حجم حملات تی تی پی و اثبات پیوند آن با القاعده، می خواهد از بازیگران منطقه ای و فرا منطقه ای که از رشد تروریسم در منطقه نگران اند، باج گیری کند. تمام دغدغه های پاکستان از تحولات امنیتی در منطقه، باج گیری اقتصادی است که بتواند گرۀ از چالش های اقتصادی و مالی آن بگشاید و به ثبات آن کمک کند. چون اقتصاد پاکستان یک اقتصاد ملیتاریستی است و همواره روی برنامه های امنیتی استوار بوده است، بنا استفاده از کارت تروریسم که کنترول آن مستقیما بر می گردد به خود ساختار نظامی این کشور، در دستور کار آن قرار داشته است؛

پنجم- پاکستان می خواهد نشان دهد که قربانی تروریسم است و مستحق مهربانی سیاسی، کمک های تسلیحاتی و اقتصادی. با این کار پاکستان در تلاش است تا از یک طرف، اتهام حمایت و بستر سازی تروریسم را از جبین نظام امنیتی آن، پاک کند و از سوی دیگر، با دریافت کمک های نظامی و تسلیحاتی که بن مایۀ آن مقادیر نقدینه است، در مسیر رقابت با هند، عقب نماند.

ششم- از اینکه نظام سیاسی و امنیتی پاکستان با پشتون های این کشور مشکل دارد و تی تی پی از یک تعداد زیادی از پشتون های این کشور تشکیل شده است، بنا فرصت خوبی برای سرکوب پشتون ها مساعد بسازد. تی تی پی تا زمانیکه در کنترول پاکستان است، خوب است. اما زمانیکه به یک خطر امنیتی مبدل شود و از کنترول خارج شود، دیگر مورد توجه این کشور نیست و برچسپ تروریست به آن زده می شود؛

هفتم- بالاخره، از اینکه آوازه های مبنی بر تامین ارتباط میان نورولی محسود رهبر یکی از بخش های تی تی پی و سازمان استخباراتی هند، پخش شده است، دیگر پاکستان این بازی را به نفع خود نمی بیند و می خواهد با اقدامات پیشگیرانه، ضد حمله ای را برضد برنامه های راو(سازمان استخبارات هند) سازماندهی کند. بناء کوبیدن تی تی پی در شرایط فعلی، عمدتا ناشی از این نگرانی است.

با توجه با آن چه که گفته شد، بازی جدید پاکستان با کارت تی تی پی، یک بازی خطرناک امنیتی توام با مقاصد سیاسی و اقتصادی است. پاکستان از قضا، به استفاده از کارت تروریسم و بازی با گروه های خود ساخته تروریستی، عادت دارد و آن ها را منبع خوبی برای در آمد های مالی، تعقیب اهداف امنیتی و سیاسی، تلقی می کند. دیده شود که این بازی تا کجا به نفع پاکستان پیش می رود و این کشور می تواند از کارت گروه های تروریستی به نفع خودش سود ببرد؟

عبدالناصر نورزاد

>>>   موضوع پشتونستان از امروز مطرح نشده است،بلکه از رمان تجزیه تیم قاره هندوستان به دو کشور هندوستان و پاکستان ،از طرف افغانستان مطرح شده است و در تمام دولت های افغانستان از این موضوع صرف نظر نشده است.
همان طوری که پاکستان همیش دعوی کشمیر تحت اشغالی هند را دارد،پاکستان نیز دعوی پشتونستان اشغالی توسط پاکستان را دارد.
درین میان تنها بنگله بیش قادر شد که استقلال خود را به کمک هندوستان از پاکستان بگیرد،اما کشمیر و پشتونستان نتوانستند استقلال خود را از هندوستان و پاکستان بدست بیاورند.
در زمان های سابق در رادیو افغانستان پروگرام های مشخص به زبان پشتو برای پشتون های آنطرف سرحد و جود داشت و ترانه هایی نیز چون:داپشتونستان زمونژ،از طریق رادیو پخش میشد.
نامه هایی نیز از باشندگان آنطرف سرحد به پروگرام میرسید که نطاف ها چنین میگفت:د جنوبی پشتونستان د باجور نه،سید علم خان، گل آقا خان، مونژ ته یو لیک لیکلی دی او په هغه کی داسی لیکلی دی.....
از خان عبدالغفار خان رهبر عوامی نشنل پارتی که رهب پشتون های آنطرف سرحد بود،در سال ۱۹۷۷ پرسیدند که آیا تو پشتون هستی و یا مسلمان هستی و یا پاکستانی؟
او در جواب گفت:من پنج هزار سال میشود که پشتون هستم،سیزده صد سال میشود که مسلمان هستم و چهل سال میشود که بطور غیر عادلانه به سرزمین پاکستان الحاق شده ام و من میخواهم آزادی خود را از پاکستان داشته باشم،مثلی که بنگله بیش آزادی خود را از پاکستان گرفت.

>>>   پاکستان بازیگر ماهر است.
نوش جان اش.
سیاست دو قدم به پیش یک قدم به عقب را دنبال میکند و تا حال برنده ایت.
تازه ملا گک ها اعلان کردند که گویا پوسته های سرحدی خود را پانزده کيلومتر نزدیک تر به خط سرحدی دیورند اعمار کرده اند و گویا افتخار میکنند که پاکستان قبلا" به این اندازه داخل خاک افغانستان پیشروی کرده بودند اما سوال این جا است که معیار سنجش طالبان از کدام نقطه است؟؟؟؟؟؟

اگر معیار سنجش تهانه ها و سیم خاردار موجود پاکستان است پس باید به پاکستان تبریک گفت چونکه سیم خاردار پاکستان دقیقا" بر سر خط دیورند نیست بلکه کیلومتر ها داخل خاک افغانستان است و این همان سیاست دوقدم به پیش یک قدم به عقب.
طالبان به خود میبالند که ما صد پوسته سرحدی احداث کرده ایم و پاکستان هم در ظاهر اعتراض کرده است اما در نهایت قبول میکند چونکه در هر حالت بیشر از ۲۰ تا ۳۰ کیلومتر داخل خاک افغانستان سیم خاردار را جابجا کرده و غر زدن های فعلی اش به حساب قمار باز ها حاصره کردن است.
اگر طالب در فکر تثبیت خاک افغانستان است در قدم اول با حفظ این حق که خط دیورند را به رسمیت نمیشناسد و این خط فرًی است با پاکستان داخل مذاکره شود و نقاط تثبیت شده در زمان عبد رحمن خان را دوباره تثبیت کنند و آنگاه ایجاد پوسته سرحدی معنی دارد.
اما حقیقت این است که پاکستان اقدامات طالبان را غیر مستقیم دایرکت میکند و ایجاد پاسگاه های مرزی دوطرف هردو نقشه پاکستان است.
رگ غیرت چو پندانی ، کمی عقل هم سرش بگذار
وگرنه حاصل کارت خجالت بار می آرد

>>>   از زمان تشکیل کشوری بنام پاکستان و جداشدن از هندوستان پهناور میان دو کشورعلاوه بر نزاع نظامی جنگ استخباراتی در جریان است و کشورما همیشه قربانی این جنگ ونزاع میان دوکشوراست. حاکمان ابله بجای استفاده از این موقعیت خطیر به سمت پاکستان گرایش داشتند چراکه به زعم انان هرچی نباشد نفوس این کشور از مسلمانند اما کدام مسلمانی که کافر نبیند.
پاکستان از کشورما به مثابه صوبه جدید سواستفاده کرد و در این چهل سال اخیر اغلب پلان های ضدملی از سوی این مکارستان رهبری می شود. کشور پاکستان مانند انگلی بیرحم به وطن ما چسبیده و از ان ارتزاق می کند. روزی که استقلال واقعی یافتیم و صلح وآرامش وانسانیت به جای تفکر ارتجاعی نشست پاکستان هم به سقوط نزدیک خواهد شد. تا آن زمان در میدان سیاست همیشه از کارت افغانستان در مقابل غرب وهندوستان استفاده خواهد کرد.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است