جامعه جهانی باید مسوولیت خود را در قبال افغانستان جدی بگیرد و با اتخاذ سیاستهای مؤثر و انسانی، به بهبود وضعیت کشور کمک کند | ||||
تاریخ انتشار: ۲۱:۵۴ ۱۴۰۳/۵/۸ | کد خبر: 175791 | منبع: |
پرینت
![]() |
بیتفاوتی جهانی نسبت به سیاستهای طالبان: دلایل و پیامدها؛
افغانستان پس از بازگشت طالبان به قدرت در اوت 2021 وارد دورهای از بحران و آشفتگی شده است. این رژیم با سیاستهای سرکوبگرانهاش به ویژه علیه زنان و اقلیتها، محدودیتهای شدید بر آزادیهای فردی و اجتماعی و محرومیت از آموزش و اشتغال، موجب نگرانیهای جدی شده است. با این حال، واکنش جامعه جهانی به این تحولات کمرنگ و بیاثر به نظر میرسد. در این گزارش تلاش خواهیم کرد به دلایل بیتفاوتی جهانی نسبت به سیاستهای طالبان بپردازیم و از دیدگاههای مختلف این مسئله را تحلیل کنیم.
یکی از دلایل اصلی بیتفاوتی جهانی، تمرکز کشورهای غربی و دیگر قدرتهای جهانی بر مسایل داخلی و منطقهای خودشان است. بحرانهای اقتصادی، مهاجرتهای گسترده و مسایل سیاسی داخلی، بسیاری از کشورها را از توجه به مسایل جهانی باز داشته است. در حالی که افغانستان با مشکلات عدیدهای دست و پنجه نرم میکند، بسیاری از کشورها اولویتهای دیگری دارند که به نظرشان از اهمیت بیشتری برخوردار است.
پس از دو دهه حضور نظامی در افغانستان، بسیاری از کشورها و مردم آنها خسته و ناامید شدهاند. این خستگی و ناامیدی به بیتفاوتی نسبت به وضعیت کنونی افغانستان منجر شده است. تجربههای تلخ و شکستهای مکرر در ایجاد صلح و ثبات، اعتماد به هر گونه مداخله نظامی یا حتی دیپلماتیک را کاهش داده است.
برای بسیاری از کشورهای جهان، مشکلات افغانستان تأثیر مستقیم بر امنیت و اقتصادشان ندارد. به همین دلیل، انگیزهای برای دخالت و تغییر سیاستهای طالبان ندارند. از دیدگاه آنها، هزینههای سیاسی، اقتصادی و نظامی هر گونه مداخله در افغانستان، بیشتر از منافع احتمالی آن است.
جامعه جهانی نمیداند چگونه باید با طالبان برخورد کند. تجربههای گذشته از مذاکرات و توافقات بینتیجه، بیاعتمادی به هر گونه راهحل دیپلماتیک را افزایش داده است. از سوی دیگر، تحریمها و فشارهای اقتصادی نیز تا کنون نتوانستهاند تغییرات ملموسی در سیاستهای طالبان ایجاد کنند.
برخی کشورها، از جمله همسایگان افغانستان، ممکن است منافع ژئوپلیتیکی خود را درنظر بگیرند و به دلیل پیچیدگیهای منطقهای و روابط دیپلماتیک، از هر گونه دخالت در افغانستان پرهیز کنند. برای مثال، پاکستان به دلیل روابط تاریخی و نفوذی که بر طالبان دارد، ممکن است تمایلی به تغییر وضعیت موجود نداشته باشد.
دکتر حمید رحیمی، استاد علوم سیاسی دانشگاه میگوید: "جامعه جهانی به دلیل تجارب ناموفق گذشته، نمیداند چگونه باید با طالبان مذاکره کند. ترس از شکست دوباره و عدم وجود یک استراتژی واحد بینالمللی، موجب شده که بسیاری از کشورها از هر گونه دخالتی پرهیز کنند. طالبان با استفاده از این خلا، به سیاستهای سرکوبگرانه خود ادامه میدهد."
سارا احمدی، فعال حقوق بشر می گوید: جامعه جهانی به خصوص کشورهای غربی بیشتر به مسایل داخلی و بحرانهای منطقهای خودشان توجه دارند. این بیتفاوتی به دلیل عدم احساس مسوولیت جهانی و تمرکز بر منافع کوتاهمدت است. وقتی که زنان افغان از حقوق اولیه خود محروم میشوند، این نباید مسالهای داخلی تلقی شود؛ بلکه یک بحران انسانی و حقوق بشری است که نیازمند واکنش جهانی است.
علی محمدی، شهروند کابل گفت: ما احساس میکنیم که دنیا ما را فراموش کرده است. پس از خروج نیروهای خارجی، دیگر هیچ کس به وضعیت ما اهمیت نمیدهد و این حس تنهایی و ناامیدی ما را بیشتر کرده است. ما نیازمند حمایت بینالمللی هستیم تا بتوانیم در مقابل ظلم و ستم ایستادگی کنیم.
تحریمهای اقتصادی علیه طالبان ممکن است به تضعیف اقتصادی افغانستان و کاهش قدرت مالی طالبان منجر شود، اما این تحریمها تاکنون نتوانستهاند تغییرات عمدهای در سیاستهای این گروه ایجاد کنند. عدم دسترسی به منابع مالی بینالمللی، به جای تضعیف طالبان، بیشتر به مردم عادی آسیب رسانده و وضعیت اقتصادی آنها را وخیمتر کرده است.
برخی از کشورهای همسایه، از جمله پاکستان و ایران، ممکن است به دلیل منافع اقتصادی و تجاری خود، از وضعیت کنونی افغانستان بهرهبرداری کنند. این کشورها ممکن است به دلیل منافع ژیوپلیتیکی و اقتصادی، تمایلی به تغییر وضعیت موجود نداشته باشند و به طور غیرمستقیم از سیاستهای طالبان حمایت کنند.
سیاستهای طالبان به شدت حقوق بشر را نقض میکند. زنان از حقوق اولیه خود محروم شده و نمیتوانند به تحصیل و اشتغال بپردازند. اقلیتهای قومی و مذهبی نیز تحت فشار قرار دارند و بسیاری از آزادیهای فردی و اجتماعی محدود شده است. جامعه جهانی باید این نقضهای حقوق بشری را جدی بگیرد و اقدامات موثری برای حمایت از حقوق بشر در افغانستان انجام دهد.
وضعیت نابسامان افغانستان باعث مهاجرتهای گستردهای شده است. بسیاری از افغانها به دلیل ترس از سرکوب و جنگ، کشور خود را ترک کرده و به کشورهای همسایه و دیگر نقاط جهان پناه میبرند. این مهاجرتها فشار زیادی بر کشورهای میزبان وارد میکند و مشکلات اجتماعی و اقتصادی زیادی به دنبال دارد.
کشورهای جهان باید فشار دیپلماتیک خود را بر طالبان افزایش دهند تا این گروه مجبور به تغییر سیاستهای خود شود. مذاکرات باید با شرایط واضح و شفاف انجام شود و از حمایتهای مالی و اقتصادی به عنوان اهرم فشار استفاده گردد.
جامعه جهانی باید از سازمانهای حقوق بشری که در افغانستان فعالیت میکنند، حمایت کند. این حمایتها میتواند شامل منابع مالی، آموزش و حمایتهای فنی باشد.
برگزاری کنفرانسهای بینالمللی با موضوع افغانستان و جمعآوری کمکهای مالی و انسانی برای مردم افغانستان میتواند به بهبود وضعیت آنها کمک کند. این کنفرانسها باید با مشارکت تمامی کشورهای ذینفع و سازمانهای بینالمللی برگزار شود.
کشورهای جهان باید سیاستهای پذیرش پناهجویان افغان را مورد بازنگری قرار دهند و تلاش کنند تا شرایط بهتری برای آنها فراهم کنند. پذیرش پناهجویان نه تنها یک مسئولیت انسانی است بلکه میتواند به کاهش فشارهای اجتماعی و اقتصادی در افغانستان کمک کند.
حمایت از رسانههای مستقل در افغانستان میتواند به افزایش آگاهی عمومی و جلب توجه جهانی به وضعیت این کشور کمک کند. رسانهها نقش مهمی در اطلاعرسانی و شفافسازی دارند و میتوانند به عنوان پل ارتباطی بین مردم افغانستان و جامعه جهانی عمل کنند.
وضعیت کنونی افغانستان نیازمند توجه و اقدام فوری جامعه جهانی است. اگرچه دلایل متعددی برای بیتفاوتی جهانی وجود دارد، اما بیتوجهی به وضعیت انسانی و حقوق بشری در افغانستان، نه تنها باعث ادامه یافتن مشکلات موجود میشود بلکه میتواند پیامدهای گستردهتری نیز برای امنیت و ثبات جهانی داشته باشد. برای تغییر این وضعیت، لازم است که جامعه جهانی با استراتژیهای جدید و مؤثر به مساله افغانستان بپردازد و از تلاشهای حقوق بشری و کمکهای انسانی حمایت کند.
در نهایت، جامعه جهانی باید مسوولیت خود را در قبال افغانستان جدی بگیرد و با اتخاذ سیاستهای مؤثر و انسانی، به بهبود وضعیت کشور کمک کند. بیتفاوتی و بیعملی تنها به تداوم مشکلات و بحرانهای موجود منجر خواهد شد و پیامدهای منفی گستردهتری برای همه جهان خواهد داشت.
حامیه نادری
>>> این بی تفاوتی جهانی نی بلکه فهمی جهان نسبت به طالبان است جهان فهمیده که در بیست سال اینها صرف دزد لندغر زناکار و فاحشه تربیه کردند دیگر هیچ کار مثبت نتوانست اگر شما باز از جامعه جهانی میخواهید که همان دوران لندغری جور و چپاول فحشا را دوباره بیاورد بسیار بعید است کسانیکه به این مرض ها اغشته بودند همه شان رفتند در بغل پدران معنوی خود در کشور های اروپایی خواب هستند و هر کار که خواسته باشند در همان جا برای شان محیا است افغانستان دیگر جای فحشا و لندغری اختطاف نیست و نی به افراد لندغر بیهود اجازه چنین کار را میدهد
>>> رسانه محترم ومخالفین طالبان تنها عملیات نظامی کافی نیست دنبال مزاکرات با یاغی های طالبان با آن عده مولوی های مخالف طالبان با آن عده فارسی زبان ازبگ پشه ای ها یک تعداد زن ها با غیرت درحکومت پیشین آموزش دیده زیاد پیگیری کنید متوانید پیروز شوید
>>> جالب است!
طالبان که در مقابل قوای جامعه جهانی که سربازان پنجاه کشور در افغانستان حضور داشتند،جهاد کردند و جنگیدند و کشتند و کشته شدند و بالاخره جامعه جهانی مجبور به ترک افغانستان شد و طالبان به قدرت رسیدند،حالا دعوی میکنند که جامعه جهانی چرا ما را به رسمیت نمی شناسد و چرا سفارت های خود را در افغانستان باز نمی کنند و چرا با ما کمک نمی کنند؟
این را میگویند عذر و زاری پیش دشمن و خیرات ،خواهی از دشمن!
دولت دست نشانده جامعه جهانی نیز در افغانستان،طی بیست سال گذشته بین خود جور نیامدند و از همان آغاز ربانی لا ساخت جبهه ملی و داد خواهی بخاطر تلفات طالبان در جنگ،علیه نیرو های دولتی و نیرو های خارجی اعتراض میکرد.
طالبانی که ربانی را در دوران ریاست جمهوری اش تا بدخشان گریختانده بودند!
بعداً اختلافات بین کرزی و مارشال فهیم برخاست. اختلافات بین کرزی و دوستم پیدا شد.
بعداً در انتخابات اختلافات بین داکتر عبدالله و اشرف غنی برخاست.
بعداً اختلافات بین دوستم و اشرف غنی برخاست.
بعداً اختلافات بین جنبش روشنایی هزاره ها و اشرف غنی برخاست.
بالاخره قوای خارجی متوجه شد که این مملکت جور شدنی نیست. نه دولت طرفدار شان است و نه هم طالبان.
بنأ فرار را بر قرار ترجیح دادند و رفتند.
حالا مردم از کشور های خارجی درخواست میکنند که غم ما را بخورید.
غم شما را نه انگلیس ها خورده توانستند که سه بار به سرزمین شما لشکر کشی کردند و نه روس ها خوردند و نه هم پنجاه کشور دیگر جامعه جهانی با لشکر کشی یکجایی شان.
بنأ توصیه من به طالبان!
برای شما شرم است که در مقابل پنجاه کشور جامعه جهانی جنگیدید و حالا از آنها در خواست میکنید که ما را برسمیت بشناسید و به ما کمک کنید!
خپل شملی اوچت وساته او خپل تور لنگی پر زمین(زمکی) مه واچوه!
به شما مخالفین طالبان!
همین پنجاه کشور جامعه جهانی،بعد از بیست سال جنگ در مقابل طالبان،بالاخره زورشان نکشید و مجبور شان بر آیند و از کشور های عربی پول گرفتند و مذاکرات دوحه را براه انداختند و شما و دولت تان را به طالبان توسط پول کشور های عربی فروختند.
حالا از کسانی که شما را به طالبان فروختند،چه تقاضا دارید؟
طالبان را به کی بفروشند تا شما را دوباره به قدرت برسانند؟
از طرل دیگر آزموده را آزمودن خطاست!
یک مرتبه قدرت را برایتان دادند،بین خود جور نیامدید.در تقسیم کمک های جهانی بین تان اختلافات بمیان آمد و دولت تان ار هم پاشید.
حالا جامعه جهانی شما را دوباره به قدرت نمی رساند.
مردم بی طرف!
شوله خود را بخورید و پرده خود را بکنید.البته نصیب و قسمت تان چنین بوده است.
نه چشم توقع از جامعه جهانی داشته باشید و نه هم از دولت طالبان!
در طول تاریخ بخاطر فقر افغانستان و رقابت بین قدرت های بین المللی در افغانستان،تفاوت بین زندگی شهری و اطراف افغانستان از بین نرفت و بالاخره طرفداران زندگی اطرافی در افغانستان قدرت را به دست گرفتند و نسل فعلی شما چند سال بعد از بین میرود و نسل بعدی رنان به خانه نشینی عادت میکنند.
چنانچه در زمان دولت های ظاهرشاه و داودخان و حکومت خلق و پرچم،در شهر کابل و سایر شهر های ولایات،خانم های عصری،چادر به سر نمی کردند و جوراب و دامن میپوشیدند،اما بعد از آمدن دولت مجاهدین،همه تان مجبور به پوشیدن چادر شدید و دیگر جوراب و دامن نمی پوشیدید.
حتی بعد از از بین رفتن دولت طالبان و آمدن دولت کرزی و اشرف غنی نیز به همان حال باقی ماندید.
حالا نیز نسل قعلی چند سال بعد تمام میشود و این نمایشگاه های تجارتی که هنوز هم یک تعداد خانم ها اشتراک میکنند،از بین خواهند رفت و شما مینانید و کنج خانه ،عادت میکنید!
مثل همان نمایشنامه(فال بین)که میگفت:
بشی!بشی!عادت میکنی بخیر!
>>> 💦👈 فقط با دور زدن لفظ هویتی پشتونیی غیرمنصفانه (افغان/افغانیت) و بازنگری به این موضوع و همزمان با اعاده (شناسه زبانی-تباری تان شما مردم ترکپارسیان/فارسیزبان) امنیت دائمی و رفاع را در خانه و کشورتان ایجاد می کنید و.....
>>> به نظر دهنده ها به نظرتان ملت افغانستان کدایگر استن یا بزرگان یا سواداران یارهبران یا سیاسون کشور به نظر من تمام رهبران افغانستان تمام سیاسیون افغانستان تمام جنگ سالاران افغانستان تمام نظامیان افغانستان خلاصه تمام بزرگان افغانستان که دوزد لندغر اختیتافچی ولی در اصل گدایکر واقعی این ها استن هر کدام شان چشم دست دارز به کشورهای خارجی استن او بد بخت او نوکر او غلام او جاسوس او وطن فروش او ملت فروش او اقوام خود فروش مگر تا بکی خارجی ها شما را به قدرت برسانه مگر شما سیاسیون این مملکت نیستین مگر شما درس خوانده استاد نیستین مگر شما جنرالان این مملکت نیستین شما کی این ملت دربدر اواره زخم خورده از پا افتاده یا به این یتیمان بیوها داغدارها کی رسیدگی میکنید کی دست سواد دار تان بر سر این بیسوادها میکشین هیچ وقت شما این کار نمیکنید چون در اصل پوست وکوشت وخون تان از گدایکری رشدکرده نطفه تان از گدایکری رشد کردن یک چیز دیگر چند هزار از رهبران خود خوانده بگیر تا جنرالان دالری تا استادان پانتون تا لندغرا که جمعا صدهزار نفر در افغانستان استن که هرکدام شان دو یا سه کارخانه یا شرکت جور میکردن که در هر کدام شان صد نفر کار میکردن افغانستان از گدای خلاص میشد این ها هرچی دوزدی کردن هرچی اختیتاف کردن هرچی گدایکری ازخارجی ها کردن این پیسه ودالر را به خارج روان میکردن اونجا سرمایه گذاری کردن .... بر این تور ادم های بی وجدان او بی ضمیر باشد الهی شکرت خدا یا که این ها را به این روز گار کرفتار کردین تا قدر ملت خود تا قدر وطن خود را به گور ببره
>>> 💥👈نه نه افغانپشتونها در طول تاریخ بخاطر سلطه گری بر مردم دیگر گهی داعش می شوند مانند دوره بیشرف غنی و گهی القاعده می شوند و گهی با بیرق ظاهری اسلام ولی در عمل پستر از خوارج و پشتوننازیگری دارند که سخت پشتونتکفیری هستند ،لفظ 👈(طالبان) نام دیگر (پشتونکوچی) است و وسیله استفاده جویی دینیی است که برضد قومیت های دیگر بکار برده می شود و با این نام نسلکشی و محروسازی دیگران را براه انداخته است
👈در پشت هر جنگ و منازعه داخلی و خارجی در سرزمینی به نام تکقومیتی افغانستانپشتونی، از ۱۳۵ سال همواره یک جنگ خاموشانه و مسلحانه و تجاوزگری افغانپشتونی ها بر علیه دیگر قومیت های بومی (فارسیزبانان/ترکپارسیان) بوده و هست و....
👈اگر میخواهید که کمر سرکشانه افغانپشتونی، کوچیپشتونی، پشتونطالبانی پشتونداعشی و دیگر حیله گری های این قومیت زشت و متحجر را بشکنید و قلم کنید فقط و فقط به قول پوتین هویت تکقومیت (افغان/افغانیت که پشتونی و متحجری) است را تخریب و از بی ببرید و سپس ....
کاوشگر از بلخ باستان
>>> طالبان همان کنند که دستور ارباب باشد ، نه کم و نه زیاد
>>> 🛑 دقیقا افغانپشتونهای ناقلین که متکی و وابسته به امریکا، انگلیس و کشور قطر که کشور کوچیگری هست همه اینها یک نوع برنامه و پروژه تکفیری گرانه داشته و دارند البته در برابر قومیت های دیگر و کشور های همسایه
ستیز
>>> تمام شد دوره ای لندغرری تان که در تاریخ ۱۸ در کابل اشرار بازی یا یاغی کری میکردین زیر سایه پنجاه تا کشور قدرت نمای میکردین پنجاه تا کشور با مزدورانش بگیل کردیم پنحاه سال افغانستان بی کلانتر شوده بود قرباغه هم هفت تیرکش شوده بود حال افغانستان به صاحبان اصلی شان رسید حال تمام دنیا از شرق تاغرب داندان تمه را از افغانستان کشید چون همه دنیا میشناسد ومیداند که با کی میخواد طرف بشه این که قدرت جزیره نیست اگر کدام کشور میخواست مداخله کند اگر وزیرخارجه یاریس جمهور نه بهش میکفت میرفت تاقدرت خود به دولت نشان بته به اسماعیل خان یا به عطانور یا به محقق یاخلیلی به دوستم یا پیاده میشد به دولت هم دستور میداد اگر فلان کار نکنی اینها به جانت میاندازم از قدرت برکنارت میکنم حال ببین همه ای کشورها یکی یکی چشم به زیر وخجیل میاید اون روز چافان دعوت کردن بیا چاپان به این میگن دولت به این میگن ارتش کسی جرعت دارد به کسی زور بگوید یا الله گل درمجلس بلندصدا کند که من چهار تا در وازه کابل بند میکنم اگر این کار نشود یا یا مارشال یک کشور دوستم صاحب یک ریش سفید یک قریه را کن کند که تو چرا درمقابل من استاد سودی این دولت اینها را به زنجیر میکشن اینها را خفه میکند من در افغانستان اسلامی این تور دولت میخواهم نه مثل تاجکستان که فاحیشه خان شوروی است بگیر بچیم که دوره لندغریت به تاریخ زوباله دان پیوست
مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است