آلمان از نظر مهاجرتی، کشوری پیشرو است و به تبع آن در سال‌های اخیر نیز مهاجرت به این کشور افزایش یافته است.
اگرچه مهاجرت‌ها به آلمان پدیده نوینی نیست، اما در دو دهه اخیر به واسطه سیاست‌های مهاجرتی این کشور هدفمند و با قاعده شده و روندی فزاینده داشته است. برای نمونه در سال۲۰۱۱، جمعیت آلمان حدود ۸۰.۳میلیون نفر بود که از این تعداد، ۱۵.۹۶میلیون نفر، معادل با ۱۹درصد از کل جمعیت، مهاجران یا افراد با پیشینه مهاجرتی تشکیل می‌دادند. این رقم در سال۲۰۱۹ به ۲۶درصد از جمعیت و در سال۲۰۲۰، به ۲۶.۷درصد از جمعیت ۸۳میلیونی آلمان افزایش پیدا کرد. یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های نظام مهاجرتی آلمان، توجه به نیازهای بازار کار و اقتصاد این کشور به‌عنوان مبنایی برای پذیرش مهاجران و تنظیم سیاست‌های مهاجرتی است.

در ایران این موضوع به دلایل مختلف ازجمله نبود داده‌های قابل اتکا در ارتباط با مهاجران و توانایی‌ها و مهارت آنها، مهم‌تر از آن فقدان قانون و سیاست مهاجرتی، عدم تعریف ویزاهای کاری مغفول واقع شده است. با توجه به این مورد، ضرورت هدفمند و ضابطه‌مند کردن صدور ویزا موقت و دایم بر اساس رصد نیازمندی بخش‌های اقتصادی، تولیدی و خدماتی باید مورد توجه قرار گیرد.

یکی دیگر از نقاط قوت نظام مهاجرتی آلمان، توجه به امر گردآوری داده در ارتباط با مهاجران است. اساسا هرگونه سیاستگذاری در زمینه مهاجرت، بدون دسترسی به داده‌های متمرکز قابل اتکا در ارتباط با مهاجران محکوم به شکست و عدم اثربخشی آن است. در مقابل، نظام سیاستگذاری ایران همچنان پس از گذشت دهه‌ها از حضور مهاجران در ایران از فقدان داده‌های متکی و قابل اتکا در ارتباط با مهاجران رنج می‌برد و این موضوع موجب شده است که حتی در زمینه داده‌های کلان و ابتدایی همچون تعداد مهاجران حاضر در ایران نیز گمانه‌زنی‌ها و شک و شبهه فراوانی وجود داشته باشد. بر این اساس متمرکز کردن نظام تولید داده و ثبت احوال مهاجران ساکن در ایران باید در دستور کار نهادهایی همچون مرکز آمار قرار گیرد.

یکی دیگر از پایه‌های سیاست‌های مهاجرتی آلمان، همکاری‌های منطقه‌ای و بین‌المللی این کشور ذیل قواعد اتحادیه اروپا در ارتباط با مهاجران است. با وجود آنکه در حال حاضر ظرفیت‌های همکاری‌های منطقه‌ای بین ایران و کشورهای همسایه برای مدیریت مهاجرت در منطقه وجود دارد، این ظرفیت‌ها مغفول مانده و البته ظرفیت جدیدی نیز برای همکاری و تقسیم کار منطقه‌ای برای مدیریت مهاجرت ایجاد نشده است. بر این اساس، همکاری منطقه‌ای یکی از ضرورت‌ها و ابزارهای لازم برای سامان‌دهی امور مهاجران در ایران است.

بخشی از مقاله نشر شده در روزنامه ایران دنیای اقتصاد

>>>   در آلمان قانون جدید وضع شده است که برای پناهندگان دیگر پول برای خربدن مواد غذایی داده نمیشود. زیرا آنها خود را گرسنه نگاه کردند و این پول را برای فامیل هایشان به افغانستان فرستادند،در نتیجه خود شان مریض شدند و مصارف تداوی آنها زیاد شده است.
بنأ حالا کارت خرید مواد خوراکه برایشان داده میشود، نه پول نقد.
بنأ کوشش نکنید که به آلمان بیایید که به پروبلم بی پولی و فقر مواجه میشوید.
قبولی در آلمان نیز خیلی کم شده است و چون دولت طالبان عفو عمومی اعلان کرده است و برایتان فلم هایی از بازگشت اعضای عالیرتبه دولت سابق جمهوریت را ،بشمول وزرا و جنرال ها و اعضای پارلمان را نشان میدهد که ازین عفو عمومی استفاده کردند و دوباره به افغانستان برگشتند و حتی خود وزبر خارجه طالبان به استقبال شان به میدان هوایی رفته است.
بنأ شما چکاره که پناهندگی شما قبول شود؟
حتی اگر اشرف غنی هم بیاید،پناهندگی اش قبول نمیشود.
زیرا برایش میگویند که کرزی که قوای امریکایی را گرفته به افغانستان آمد و افغانستان را بمبارد گرد و هزاران طالب را کشت، حالا در کابل همراه داکتر عبدالله در خانه اش زندگی میکنند و کسی اًنها را چیز نمیگوید، آیا ترا طالبان بندی خواهند کرد؟
بنأ هیچکس چانس قبولی ندارد.
بنأ سنگ در جای خود سنگین است و در خانه خود باشید و شوله خود را بخورید و پرده خود را کنید و ناحق پول زیاد را به قاچاقبر داده مصرف نکنید که اولاً رسیدن تا آلمان مشکل است و ثانیاً دیگر پول نقد به شما نمیدهد و ثالثاً پناهندگی شما قبول نمیشود و دوباره اخراج میشوید.

>>>   ایران بیشترنقش مهاجرستیزافغان داشته