گمانه زنی های زیادی در خصوص تلاش هندی ها برای تامین ارتباط معنی دار با رژیم طالبان، صورت گرفته است. بعضی، این تلاش ها را رویکردی مبتنی بر بازگشت هند پس از سقوط نظام جمهوریت در افغانستان می دانند. برخی، آن را تلاشی در جهت همگرایی راهبردی با امریکا می دانند که در تحت دکتورین راهبردی جنوب آسیا با مشارکت هند و سایر متحدان استراتژیک آن در منطقه، مخصوصا افغانستان، جنبه ی تحقق پیدا خواهد کرد. حتی فراتر از آن استدلال می شود که هندی ها در تلاش فر صت طلبی هستند و با راه اندازی یک بازی هوشمندانه در تلاش اند تا از خلای به وجود آمده میان پاکستان و طالبان که نمی توان آن را باور کرد، بهره برداری می کند. در حالیکه حقیقت موضوع را می توان در راستای انکشاف اوضاع، پیچیدگی بازی های امنیتی و استخباراتی، پذیرفت و به تحلیل موقعیت پیش آمده، پرداخت.

مانور جدید هندی ها در افغانستان، بخشی از راهبرد نیمه تمام جنوب آسیای امریکا است که این بار با یک رویکرد چند جانبه گرایی، در حال تحقق است. هندی ها در مشورت با امریکا، در حال شامل شدن در پروژه افغانستان پسا ترامپ هستند. این راهبرد برای قوام نفوذ و هژمونی امریکا و متحدانش و یا حداقل به هدف کاهش و یا جلوگیری از نفوذ چین در منطقه جنوب آسیا طراحی شده بود و محور آسیایی را که شامل روسیه، ایران و چین است، به عنوان بزرگ ترین تهدیدات امنیتی و ژیوپولیتیکی برای نظم نوین امریکایی که در نتیجه فروریخت بنیاد های نظام دوقطبی و فروپاشی اتحاد شوروی سابق، بنا نهاده شده بود، در محاسبه داشت.

حالا، امریکا با مدنظر داشت وضعیت پیچیده و مغلق نظام بین الملل، ظهور بازی گران جدید دولتی و غیر دولتی، تلاش محور آسیا برای تغییر در ماهیت نظم بین الملل، بازگشت به راهبرد بازموازنه و تلاش برای نفوذ در مناطق دارای اهمیت راهبردی، یک ترکیب نا متجانسی از هند، پاکستان، شرق آسیا را که در محور تعهدات امنیتی اکوس(Aukus ) و کواد(Quad) با امریکا هم پیمانی راهبردی دارند و همه در یک جبهه بر علیه چین، روسیه و ایران عمل می کنند؛ می کوشد حلقه ی از متحدان را برای تنگ ساختن دایره محاصره ی چین به وجود بیاورد.

در این راستا، نقش هند و پیوند تاریخی آن با جغرافیای افغانستان، خیلی ها ارزشمند و دارای اهمیت راهبردی است. از طرف دیگر، رقابت شدید هند با جمهوری خلق چین، بن مایه ی اصلی این اتحاد استراتیژیک میان هند و امریکا است. هردو کشور، با بلند پروازی های چین در منطقۀ شرق آسیا، هندو پاسیفیک و تلاش چین برای تامین و استمرار حلقه های تامیناتی ماشین هژمونیک این کشور، مخالفت دارند.

برعلاوه، تلاش امریکا برای محدود سازی شبکه های تامیناتی چین که پیوسته از آب راه های راهبردی صورت می گیرد، در ضمیمه ی این راهبرد قرار دارد. پس از اتفاقات خاورمیانه، موضوع اکراین در شرق اروپا، تلاش برای تداوم حضور امریکا در عراق، موضوع هسته یی ایران، حالا نوبت به افغانستان رسیده است. افغانستان تحت کنترول طالبان، بستر خوبی برای مقابله با هژمونیک گرایی چین است که در تحت راهبرد جنوب آسیای امریکا، به آن پرداخته می شود؛ چیزی که در مسیر همخوانی منافع هند، نیز قرار دارد.

اما هند در تلاش است تا با استفاده از موقعیت پیش آمده، با استفاده از همراهی امریکای تحت رهبری ترامپ که به شدت به چین می تازد و واکنش تندی بر ناملایمت های منطقه پس از خروج امریکا دارد، بهره برداری چند منظوره یی کند. جلب اعتماد طالبان، احیای نفوذ در افغانستان، استفاده از موقعیت افغانستان در جهت ترانزیت منطقه ای که از طریق بندر چابهار ممکن است و تلاشی در جهت محدود سازی نفوذ چین و پاکستان در افغانستان، بخشی از دلایل اصلی این همراهی راهبردی با امریکا است که هند در آن پیشقدم شده است. مطمئنا، هندی با درک وضعیت پیش آمده و با مدنظرداشت اهداف کلیدی و منافع حیاتی شان، حاضر شده اند تا روابط شان را با طالبان، تحکیم بخشیده و در آینده افغانستان، سهم داشته باشند.

هند این بار با این همراهی راهبردی با امریکا، بخشی از یک راهبرد منطقه ای امریکا در مرکز، جنوب و شرق آسیا شده است. هند با نگاهی راهبردی در تلاش است تا از یک طرف، برنامه های اقتصادی خود را شامل تامین نفت مورد نیاز اش از منطقه تامین کند و از سوی دیگر، می کوشد تا در برنامۀ جدید امریکا، شریک کلیدی و دارای نفوذی باشد که بتواند از منافع حیاتی و راهبردی خود دفاع کند.

باید گفته شود که آنچه در مورد نقش هند در منطقه سخن زده می شود، همه متاثر از دیدگاه های ناسیونالیسم هندی، منافع حیاتی اقتصادی و امنیتی و تلاشی در جهت تقویت بنیاد های امنیتی سیاست خارجی این کشور است که منبعث از کنش و واکنش های رقبای اصلی آن یعنی چین و پاکستان است. هند اگرچه در یک تضاد دایمی امنیتی با پاکستان قرار دارد، اما این بار مساله هژمونیک گرایی چین به مراتب بیشتر از تهدید یک پاکستان سقوط کرده در یک بحران فراگیر سیاسی، امنیتی و اقتصادی است که عجالتا تهدید آن، برای هند کمتر احساس می شود.

با مدنظرداشت قاعده جدید بازی، هندی ها با روش های سنتی سیاست صبر و شکیبایی و تحلیل از وضعیت جدید، در تلاش اند تا حمایت امریکا را در منطقه داشته باشند. به همین منظور، پس از سقوط جمهوریت که شاهد حضور روز افزون چین، روسیه و ایران در افغانستان تحت تسلط طالبان بودیم، هندی ها با اتخاذ یک سیاست محتاطانه، مترصد فرصت بودند تا بخشی از سیاست های چند جانبه گرایانه ی رقبای محور آسیایی شوند که در تحت راهبرد جنوب آسیای امریکا، قابل تبیین است.

هندی ها با تعمیق روابط شان با طالبان، می خواهند نشان دهند که تنها محور آسیایی، صاحب یکه تاز میدان افغانستان نیست و منافع هند باید در راستا، جهت مراعت شود. حال دیده شود که واکنش منطقه نسبت به این اقدام راهبردی هند در جهت حضور یابی دوباره در مساله افغانستان و در مسیر همراهی راهبردی با امریکا در بستر رقابت های امریکا با محور آسیا، چگونه تعبیر می شود؟ آیا موضع محور آسیا، همچنان بر بنیاد تعامل با رژیم طالبان پیش می رود و یا اینکه منطقه نیز از ابزار و امکانات خود در جهت مقابله با این راهبرد که هند مهم ترین شریک آن در منطقه حساب می شود، استفاده برده و با اتخاذ یک سیاست مقابله جویانه در صدد سبوتاژ خواهد بود.

عبدالناصر نورزاد

>>>   باید از حقیقت فرار نکنیم مرد فولادین وابر مرد
تاریخ مفید دین و دنیا که آتش شعله ور شده ۵۰پنجاه ساله به آرامی تبدیل کرد دشمنان قاتل هزاران مجاهد وملت عفو نمود و آرمان پنجاه ساله ملت را به ارمغان آورد درین مدت سه نیم سال شب و روز در تلاش برای بهبودی و امنیت کشورش است نظم ویران شده پنجاه ساله منظم ساخت وتمام کشور های مداخله گر را دستشان را از افغانستان کوتا کرد هزاران صفت نیک آن نمیتوانم بیان واو فقط ملاهبت الله امیرالمومنین فعلی افغانستان خوایی ویانخوایی است
سید عبدالفدوس راسخ از ولایت فاریاب ولسوالی گرزیوان

>>>   هند از زمانی که استقلال خود را از بریتانیا گرفت و به دوکشور هند و پاکستان تقسیم شد،روابط نزدیک هم با افغانستان داشت و هم با شوروی وقت.
با افغانستان بخاطری که افغانستان خط دیورند زا برسمیت نمی شناخت و روابط خوب با پاکستان نداشت و با شوروی بخاطری که هندوستان خاطرات خوب از غرب ،خصوصاً اشغال هند توسط انگلستان نداشت.
حتی در زمان موجودیت قوای شوروی در افغانستان نیز روابط نزدیک با هردو کشور داشت و در راس این روابط حزب کانگرس هند قرار داشت.
از همین خاطر حزب کانگرس هند تلفاتی را نیز بخاطر این روابط خود متقبل شد.که در اثر توطئه خارجی صورت گرفت،منجمله قتل اندراگاندی و راجیف گاندی،رهبران این حزب.
روابط کلتوری نزدیک نیز با افغانستان داشت،چنانچه در اکثر سینما های افغانستان فلم های هندی و بالیوود نمایش داده میشد و در رستورانت ها خواندن ها و موسیقی هندی نشر میشد و دوفلم هندی نیز بنام های دهرمهاتما و خداگواه در هندوستان پر شده بودند.
روابط فعلی هند با طالبان روی مجبوریت است. هرچند دفاع طالبان از طالبان پاکستانی،یک نقطه سیاست مشترک هردو کشور است که باعث مشکلات در پاکستان میشود،اما اگر ایالت خیبر پشتوتخواه دوباره به افغانستان تعلق بگیرد و یا کم ازکم خودمختاری بدست بیاورد،در آنصورت روی موضوع کشمیر تحت اشغالی هند،پاکستان و دولت طالبان نظر مشترک دارند و باعث ایجاد مشکلات به هند میشود.
در مورد فلسطین نیز سیاست طالبان چنین است و در مورد سوریه نیز چنین است و هرجایی که یک طرف جنگ کشور های اسلامی و یا مناطق اسلامی تحت کنترول دیگر کشور ها باشد،طالبان از جانب مسلمان ها حمایت میکند.

>>>   این درست است که پاکستان از ترس هند که صوبه پنجاب از دستش دو باره به شکم مادرش برود مجبور است تا سرحد مرگ ار خود واکنش نشان دهد.
وطنخوا

>>>   هند یک کشورصادق ودوست مردم ودولت افغانستان است واین صداقتش را درگذشته ها نشان داده است اماچرکستان این را تحمل کرده نمی تواند که ما اردوی قوی درآینده داشته باشیم.لذا طالبک ها را درکشورخود نگهداشته است والقاعده را تقویه می کند
ازافغانستان

>>>   هند بند میسازد و میرود!
در این بین اگر افغانستان با پاکستان و ایران و ترکمنستان درباره آب های مرزی تعامل نکند، به عنوان یک کشور محاط به خشکی بیشتر در انزوا و فشار همسایگان قرار می گیرد، پس تعامل با همسایگان بیشتر از اتحاد با قدرت های منطقه ای و بین المللی اهمیت دارد.

>>>   حدس من:
زمانیکه قراردادصلح امریکا وطالب دردوحه امضاشد،شایعاتی پخش شدکه این پروتوکول ضمایمی نیز داردکه محرم است.حدس من.
-امریکاپذیرفته است که دولت را به طالبان تسلیم دهدودرسقوط دولت فعلی همکاری کند ودولت جدیدطالبی راپس ازرویکارامدن کمک مالی وتسلیحاتی کند.
-طالب پذیرفته است که علیه منافع امریکا ومتحدینش عملی انجام ندهدودرضمن درمناطق سین کیانک چین واسیای میانه تحرکات منحوس مذهبی رابراه بیاندازند.
نتیجه:سقوط متداوم ولسوالیهاتصادفی نه بلکه پلان شده است وطالب امدنی.

>>>   ايران بزرگترين مرز وا با افغانستان دارد و كل اين مرز ديت طالبان و پشتون هاست و براي امنيت مرزها بايد با طالبان مذاكره كند شماها چه توهينها مه نكرديد اما هند كه هيچ مرزي با افغانستان ندارد با طالبان چكار دارد

>>>   گاهی کشور های بزرگ هم دچارسر در گمی وگمراهی میشوند مگر هندو ها نمیدانند که طالب دست پرورده ای ای اس ای وشامل برنامه های بزرگ جهانی اند قرار باشد کهقدرت را جداگانه ویا باشراکت بدست بگیرند باز هم ناچار اند که باهمه کشورها یکسان رویه وعلافات داشته باشند وهرگاه هندوستاناز ارباب طالب هراس ندارد از مزدور وغلامش چه تشویش در سر دارند اگر هندوستان هزار باربا طالبها ببینند ودر پای انها زر بریزند بازهم انچه دونر هاشان هدایت میدهند انطور عمل خواهند نمود
حاجی ولایت خان صافی مقیم پاریس

>>>   ايران بزرگترين مرز وا با افغانستان دارد و كل اين مرز ديت طالبان و پشتون هاست و براي امنيت مرزها بايد با طالبان مذاكره كند شماها چه توهينها مه نكرديد اما هند كه هيچ مرزي با افغانستان ندارد با طالبان چكار دارد

>>>   هم‌ وطنان گرامی بنا بقول بعض دوست‌ها. طالب ها نه مسلمان هست ونه هم افغان ونه هم آزاد طالبان در حقیقت مزدوران و پیش مرگان استعمار سیاه یعنی چرکستان است. طالبان یعنی دشمن تشنه بخون تمام انسانها است طالبان تشنه بخون تمام افغانان‌ در افغانستان است. طالب و القاعده هر دو روی یک سکه هستن طالب خود القاعده هست و ‌القاعده طالب است. هوشدار من بر تمام جهانیان اینست اگر جلوی خلافت اسلامی طالبان بموقع گرفته نشود و این سرطان واگیر بمراتب خطرناک تر از بیماری کرونا است و ‌خواهد بود خواسته یا نا خواسته دامن گیر تمام جهان خواهد شد. امارت اسلامی در واقع همان خلافت اسلامی است.
اگر میخواهید ریشه های این پدیده های پلید را بدانید لطفا در درون ارتش و آی اس آی پاکستان جستوجو کنید. اگر مخواهید از شر این بیماری مهلک رهای یابید لطفا پاکستان را منزوی سازید وتحریم‌ همه جانبه کنید و این غده سرطانی یعنی پاکستان را از بین ببرید و این غده باید خشکانیده شود. جنرالان ارتش پاکستان آنقدر مکار وحیله گر اند که اصلا فکرش را هم نتوانید و ارتش پاکستان حتی بمردم‌ خودش رحم نمی کند چی رسد بدیگر کشور ها.ارتش پاکستان هیچ‌ چیزی جز زور را نمی شناسد، ۸۰٪ ارتش پاکستان افکار القاعده و داعشی دارد.
تحریم همه جانبه پاکستان یک فریضه برای تمام جهانیان است.
انجینیر اسد کابل

>>>   جهاد بر ضد طالبان فرض و واجب است چون طالبان مسلمان نیستن مسلمان‌ مسلمان را نمی کشد طالبان منافق ومزدوران بیگانه ومتجاوز محارب و قاتل ملت مسلمان افغانستان. طالب را هر جای گیر کردید بکشد خون ندارد. طالب را کشتید غازی هستین اگر در برابر این گروه ....و خون خوار شهید شدین جنت فردوس جای تان است.
شیخ الاسلام قاری عبدالصبور

>>>   هرگاه طالب فقط دست نشانده ای پاکستان باشد هندو ها ویا هندی ها چرا با پاکسان مذاکره نمیکنند تا طالب وواضح است که منبع ومنشاء طالب کمی بالاتر ازین است وحتی انهای که طالب را ساخته اند پاکستان را هم ایجاد نموده اند وکلید هردو بدست انها است وحتی امروزه که ظاهرا پاکستانی ها بنا برمجبوریت های اقتصادی به دامان چینای ها افتیده وملیارد ها دلار سرمایه گذاری چین را به کشورش جلب نموده وبه سر چینای ها کلاه گذاشته باز هم از حیطه ای قدرت ارباب اول بیرون نشده یگانه کشوریست در جهان که بودنه وپیشک رادریک قفس نگه میدارد واتفاقا این سیاست نفاق مابانه را در طول تاریخ دنبال نموده وموفق هم هستند وقتی هندوستان میداند ومعتقد است که طالب اجنت وعمیل پاکستان است نشستن با انها اصلا مفید فایده نیست ولی شاید جانب هند میداند که اداره وکنترول طالب ها بدست قدرتهای بزرگتر از پاکستان است وموضوع طالب را به پاکستانی ها اجاره داده انددرینصورت هندوها وهر کشور دیگری حق دارند کمی امید وار باشند میشود با طالب ویا با بخشی از انها گفتگو ومذاکره نمود وشاید هم روش روسیه وایران وحتی چین اینها را هم امید وار کرده که ولو بی نتیجه ویا با نتیجه ای ولو اندک یکبار مزه ای دهن طالب را هم تست نمایند وعلت تاسیس طالب هم در ابتدا سقوط دولت ربانی وبعد بد نام سازی وجهه ای اسلام ومسلمین بود که درین راستا هندوها هم همنوا اند اما شاید این نشست طالب وهند در دل پاکستانی ها خدشه وارد نماید که که طالب انطوری که حکومت شان ادعا دارد فرمان را کاملا ازینها نمیگیرند بلکه از رده های بالا اب میخورند
حاجی ولایت خان صافی مقیم پاریس

>>>   کشور‌ دوست هندوستان ما افغان‌ها را حمایت نظامی وغزای کند ما افغان‌ها در برابر چتلستان سال‌های درازی خواهیم جنگید تا چتلستان را همانند شوروی از ‌پای در نیاوریم از پا نخواهیم نشست. این بیماری‌واگیر و کارخانه های تروریزم باید از بین بیرود.
افغان سرخ رو

>>>   این نتیجه تلاشهای کشورهای منطقه برای تقویت محور طالبان ضدامریکایی است. پیمان نظامی با هند به معنای تقویت این محور در برابر نوکر امریکا در منطقه است. اگر تنها یک نفر میان طالبان میبود که ضدامریکایی باشد کشورهای منطقه او را با قدرت میرساندند چون در این روزگار جنگ شرق و غرب هیچ کشور شرقی نباید مهره بازی غرب شود. ترکیه و پاکستان بی دخالت کشورهای بلوک شرق غرق در مشکل اقتصادی بودند، مشکل امنیتی هم برایشان ساخته میشود تا فرصت مزدوری برای اربابان خود نداشته باشند.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است