در نشست استماعیه «کمیسیون جنگ افغانستان» در کانگرس امریکا که روز جمعه ۲۲ حمل برگزار شد، شماری از مقام‌های بلندپایه سیاست‌گذار امریکایی، جنرالان و برخی از مقام‌های پیشین دولت جمهوری مخلوع افغانستان شرکت کردند.
در این نشست به پرسش‌های مهمی در مورد سال‌های نخست حضور نیروهای امریکایی در افغانستان پاسخ داده شد.

شمیلا چودری، رییس این کمیسیون گفت: «تمرکز نشست بر سال‌های ابتدایی جنگ امریکا در افغانستان، یعنی از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۸ بود.»
به گفته او، در این سال‌ها موضوعات مهمی مانند سقوط نخستین حکومت طالبان، نابودی القاعده، ملت‌سازی در افغانستان، مبارزه با تروریزم و سایر مسائل مرتبط مورد بحث قرار گرفت.

در این نشست، جنرال دیوید بارنو، فرمانده پیشین نیروهای نظامی امریکا در افغانستان، نبود هماهنگی و تداوم در رهبری نظامی امریکا را دلیل شکست این کشور در افغانستان عنوان کرد.
او گفت: «با آن‌که در طول ۲۰ سال، امریکا ۱۵ جنرال ارشد نظامی و ۱۲ سفیر به افغانستان فرستاده بود، اما نبود هماهنگی میان تلاش‌های سیاسی، دیپلماتیک، نظامی و اقتصادی امریکا باعث شکست این مأموریت شد.»
بارنو همچنین گفت که پاکستان در جنگ افغانستان با امریکا همکاری کرده است.

در بخش دیگر نشست، اندرو ناتسیوس، رئیس پیشین اداره انکشاف بین‌المللی امریکا (USAID)، گفت: «سیاست‌گذاران در واشنگتن گمان می‌کردند که با هزینه‌های هنگفت می‌توانند نتایج خوب و مثبتی در افغانستان به‌دست آورند، اما با گذشت زمان مشخص شد که این تصمیم‌ها درست نبود و وضعیت افغانستان را بدتر ساخت.»
او اضافه کرد: « اردوی امریکا و سیاستمداران افغان تنها در پروژه‌های ساختمانی پیشرفت را می‌دیدند، در حالی که پیشرفت واقعی در ساخت و تقویت نهادها بود.»
به گفته ناتسیوس، بخش زیادی از پول‌های امریکا در افغانستان صرف پروژه‌های ساختمانی شد.

به گزارش رادیو آزادی، این نشست استماعیه که چهار ساعت ادامه داشت، به بررسی ابعاد مختلف حضور بیست‌ساله امریکا در افغانستان پرداخت، اما شرکت‌کنندگان تأکید کردند که همچنان نیاز است تا درباره موضوعات مهم‌تری از جمله دلایل حمله امریکا به افغانستان و افراد دخیل در این تصمیم‌گیری، بحث‌های بیشتری صورت گیرد.

کد (9)

>>>   افغانستان از تقطه نظر استراتیژبک جایی نیست که در آن در جنگ پیروز شد.
اکر هم پیروز شد،جایی نیست که بدون پروبلم به اشغال آن دوام داد. به دلایل زیر:
یک منطقه جغرافیایی صعب العبور که جنگ در آن مشکل است.
مردم نهایت مذهبی و با کلتور وفرهنگ خویش و در عین حال بی سواد.
کشور های منطقه بشمول همسایه های افغانستان مانند روسیه و چین و ایران و هندوستان و همچنان کشور های مسلمان منطقه و سایر کشور های اسلامی ،مخالف اشغال افغانستان هستند.
دولت هایی که به حمایت نیرو های خارجی در افغانستان بمیان می آیند نیز ملی گرا و مذهبی هستند و برای نیرو های خارجی ناکار آمد هستند.
و در آخر رهبر های سیاسی و نظامی گماشته شده کشور های اشغالگر در افغانستان نیز از جنگ خسته میشوند و با گرفتن رشوه و غیره امتیازات،زمینه شکست را در جنگ فراهم میکنند و همچنان تغیر رهبری در خود کشور اشغالگر نیز سبب دلسردی از جنگ و در نتیجه سبب خروج سرباران اشغالگر از افغانستان میشود.
نا گفته نباید گذاشت که یک تعداد سرباران خارجی که در جنگ در افغانستان اسیر میشوند،توسط مجاهدین سر هایشان بریده میشود و تصاویر و ویدیو های آن به فامیل های آنها ارسال میشود و در نتیجه مخالفت اشغالگران با جنگ زیاد تر میشود.
هرچند قوای خارجی نیز ار چنین جنایات جنگی استفاده میکنند. اما مادران و پدران سربازان کشته شده میگویند که اینداعمال شما باعث دوباره زنده شدن وابستگان ما نمیشود .
در نتیجه مجبور به خروج از افغانستان میشوند.

>>>   چرا این قدر تفرحه میروید صغرا و کبرا میچنید لازم نیست یک حرف بزنید خلاص افغانستان قبرستان امپراتوری ها است تمام این کل جهان میداند