اخراج مهاجران: راهی به‌سوی صلح یا جاده‌ای به‌سوی تنش؟
به مردم شریف ایران،
در روزهایی که کشور شما با فشارهای خارجی، تهدیدهای امنیتی و بحران‌های داخلی دست‌و‌پنجه نرم می‌کند، حکومت‌تان به‌جای پاسخ‌گویی شفاف در برابر ناکامی‌های اطلاعاتی و امنیتی خویش، تمرکز رسانه‌ای و تبلیغاتی‌اش را بر مهاجران افغانستانی گذاشته است؛ آن‌هم بدون ارایه هیچ‌گونه سند و مدرک روشن.

آیا از خود پرسیده‌اید که اخراج میلیون‌ها انسان بی‌دفاع، واقعاً امنیت می‌آورد؟ یا آنکه راه را برای ناامنی‌های بیشتر در مرزها، گسترش فقر در منطقه و رشد گروه‌های تندرو و قاچاق فراهم می‌سازد؟
جرم، یک عمل فردی‌است. تروریسم، ملیت نمی‌شناسد. اگر فردی از هر کشوری مرتکب جنایتی شده باشد، قانون باید او را مجازات کند، نه آن‌که تمام یک ملت بی‌پناه هدف خشم و انتقام قرار گیرد. این برخورد، نه عدالت است و نه تدبیر؛ بلکه تلاشی‌است برای پنهان‌ساختن ناتوانی حکومت‌تان در برابر تهدیدات واقعی.

مردم عزیز ایران: اگر حافظه تاریخی خود را مرور کنید، می‌دانید که مهاجران افغانستانی در دهه‌های اخیر، در دشوارترین لحظات، در کنار شما ایستاده‌اند. از جنگ ایران و عراق گرفته تا نبردهای سوریه، لبنان و عراق، هزاران جوان افغانستانی در دفاع از آن‌چه «محور مقاومت» خوانده می‌شد، خون دادند و جان باختند. اما امروز، حکومت‌تان آن فداکاری‌ها را نادیده می‌گیرد و به‌جای دشمن خارجی، به مهاجر بی‌دفاع می‌تازد.

این سیاست، تنها یک تصمیم نادرست سیاسی نیست؛ بلکه پیامدهای بلندمدت و عمیقی برای روابط میان دو ملت به همراه دارد. از بی‌ثباتی مرزها گرفته تا خدشه‌دار شدن پیوندهای فرهنگی و انسانی میان ایران و افغانستان. فراموش نکنید که ایران امروز با هیچ‌یک از همسایگان خود روابط حسنه و پایداری ندارد. در صورتی‌که تنش‌ها افزایش یابد، کدام همسایه پناه‌گاه خواهد بود؟ تاریخ گواه است که روزگار می‌گردد. اگر امروز مهاجران افغانستانی را برانیم، چه بسا فردا خود ناگزیر از پناه‌جویی باشیم.
در جهانی که مرزهای فرهنگی و انسانی، مهم‌تر از مرزهای سیاسی‌اند، چنین برخوردی با مهاجران نه تنها نقض صریح حقوق بشر و قوانین بین‌المللی‌ست، بلکه اخلاق و کرامت انسانی را نیز زیر سؤال می‌برد. کسانی که دیروز یک ملت بودند و امروز هم‌زبان و هم‌فرهنگ‌اند، نباید قربانی فرافکنی‌های حکومتی و ناکارآمدی‌های داخلی شوند.

برادران ایرانی من: زمان آن رسیده که میان آن‌چه واقعیت زندگی مهاجران افغانستانی‌است و آن‌چه رسانه‌های حکومتی وانمود می‌کنند، تفاوت قائل شوید. سیاست‌ها تغییر می‌کنند، حکومت‌ها می‌روند، اما فرهنگ‌ها و ریشه‌های مشترک باقی می‌مانند. نگذاریم هیاهوی امروز، رابطه‌ای را که نسل‌ها ساخته‌اند، ویران کند.
در پایان، یک‌بار دیگر بیندیشیم: آیا اخراج میلیون‌ها انسان زحمت‌کش و وفادار، راهی‌است برای رسیدن به صلح پایدار؟ یا جاده‌ای‌است به‌سوی تنش، انزوا و بی‌ثباتی بیشتر ایران؟

کاظم همایون

>>>   واقعا وحشت ناک خانواده بیرون کردن

>>>   خودتون رو خسته نکنید جناب همایون
من سالهاست با مردم ایران در این کانال اطلاع رسانی بارها به بحث نشستم متاسفانه درصد بالایی از مردم ایران نفرت بخصوصی از مردم افغانستان دارند که تا به حال بنده به دلیل موجهی نرسیدم هزار بار دیگر هم ایران با کشوری درگیر شود و بار هزار و یکم مردم افغانستان کنار ایران باشند به چیزی خریدار نیستند در وقت نیاز شهید و بعدش نام ملیشه بران می گذارند اگر یک نفر جرم کند آنقدر آن را بزرگ می کنند تا به این نفرت بیفزایند اگر یک لشکر جان فدا شوند فقط ملیشه ای بودند و بس
بهتر است ما ملت افغانستان هم قید این دوستی یکجانبه را بزنیم برگردیم و در کشور خود با افتخار زندگی کنیم و یکبار برای همیشه به خود بفهمانیم که در جهان بینی دولت های ایران افغانستانی یا کارگر خوبیست یا گوشت دم توپ خوبی تا وقتی ما از نظر حکومت و قدرت ظعیف هستیم طبیعیست این رفتار های خود برتر بینی در جامعه ایران
حرف آخر نوشته ام شامل همه مردم ایران نیست بهترین دوستانم ایرانی هستند شریف ترین انسان هارا هم در ایران دیدم
اما دید عموم مردم همان است که گفتم

>>>   بهتر نیست با این واقعیت کنار بیاییم که مهمانی اجباری، تلخ‌ترین قسمت آوارگی‌است؟
اتفاقا خیلی تلخ‌تر از بی‌کاری و بی‌پولی ...
چون نه خانه‌ای از توست، نه خیابانی برایت امن است و نه نانی را بی‌منت به دست می‌آوری ...
سخت‌ترین و دشوارترین کارها را می‌کنی اما تحقیر و توهین می‌شوی.

در کشورهایی مثل ایران، تاجیکستان، هند یا پاکستان، باید برای لقمه‌ی همان روز بجنگی ...
با آن‌هم در آنجا نه پناهنده‌ای، نه شهروند؛ نه حقوقی داری و نه پناهی ...
همه‌چیز با توهین شروع می‌شود، با تحقیر ادامه پیدا می‌کند، و با خاموشی تو تمام می‌شود.

چمدان درد را تا کی به دوش بکشیم، وقتی هیچ مرزی سهم ما نیست؟
شماری از ایرانی‌ها شما را (ما را) دوست ندارند. در گذشته‌ها ملت ایران کم‌وبیش پشتیبان ما بودند. اکنون همه‌ی شان ما را نمی‌خواهند.
حتی آن‌هایی‌که اکت حامی مهاجر و پناهنده می‌کردند هم سکوت کردند.
هر که نان از عمل خویش خورد
منت حاتم طایی نبرد
* آن‌هایی که می‌خواهند بنویسند پس چرا خودت بر نمی‌گردی ...
من هم بر می‌گردم، با این تفاوت که اینجا منت حاتم طایی نکشیدیم و مهمان اجباری نیستیم‌. کار می‌کنیم. مالیه می‌پردازیم، حاکم سرنوشت خود هستیم. به یک توهین کوچک هم قطعا قانون رسیدگی خواهد کرد.

وحید پیمان

>>>   Amir H. Moghaddam
درباره اخراج افغانستانی‌ها و آنچه کار را به اینجا رساند، تلاش کردم دیدگاه‌های هر دو طرف را منعکس کنم. متن کامل در وب‌سایت خبری انصاف‌نیوز در دسترس است. فقط یک نکته:
هم‌میهن ایرانی: این روزها با بسیاری از افغانستانی‌هایی که هم قانونی ساکن ایران هستند و هم ده‌ها سال است پای‌شان ‌را از ایران بیرون نگذاشته‌اند برخوردهای ناشایست و بعضا فیزیکی صورت می‌گیرد. به گونه‌ای که جرأت بیرون رفتن از خانه برای خرید نان را هم ندارند. لطفا مدارا کنید. اگر مهاجر غیرقانونی می‌شناسید به پلیس معرفی نمایید. شما حق و اجازه برخورد ندارید. اگر هم مهاجری به‌صورت قانونی ساکن کشور است، لطفا حرمت نگه دارید. اجازه توهین و طعنه و… ندارید. انشاءالله هرگز ایران دچار جنگ و نا امنی نشود که بفهمیم چرا افغانستانی‌ها علی‌رغم این همه سختی و ناملایمات، باز هم ناچارند به ما پناه بیاورند.
هم‌تبار افغانستانی: یادتان باشد ایرانی‌ها وقتی شرایط و زمینه فراهم بود، مهمان‌نوازان خوبی برای میلیون‌ها مهاجر و پناهجو بودند. ولی واقعا نادیده گرفتن قوانین مرزی و حرمت یک کشور و حضور چند میلیون مهاجر غیرقانونی که بعضا دست به رفتارهای تروریستی یا جاسوسی برای اسرائیل می‌زند، دولت و ملت ایران را ناچار کرده جدی‌تر به موضوع ورود کند و خواهان اخراج همه مهاجران غیرقانونی شود. البته که هر نوع رفتار فراقانونی در حین انجام این کار، ناشایست است و باید متوقف شود. ما و دوستان هم در این زمینه داریم به دستگاه‌های اجرایی تذکرات لازم را می‌دهیم.

>>>   Sayedeshaq Shojai
بی برنامگی و ناهماهنگی نهادهای ایرانی درباره مهاجرین هم برای مهاجرین و هم برای ایرانیان چالش‌های زیادی ایجاد کرده است. باز گذاشتن مرزها پس از سقوط جمهوری و سرازیر شدن جمعیت کلان به سمت ایران یک نمونه است. درحالی که در دو سال گذشته عزم بر اخراج مهاجرین کردند، پنج نمایندگی ایران در افغانستان روزانه به صورت انبوه ویزا صادر کرده تا یورو دریافت کنند و نیاز ارزی برطرف شود. دوشب پیش مومنی وزیر کشور، از این ناهماهنگی ناله کرد و گفت: سال گذشته یک میلیون ویزا صادر شده است. دود این اقدامات ناسنجیده چشم مهاجرین را کور کرده است.

>>>   Mahmood Qassemi
دولت ایران فقط به فکر منافع خود است و برای دست یابی به این منافع به هیچ قانونی پایبند نیست. روند بی برنامه مهاجرین این روزها مشخص می‌کند که انسان ها برای این کشور ارزشی ندارند. همانند بوجی های سیمان در انبارهایی به نام اردوگاه بدون امکانات نگه داشته می‌شوند و در آخر هم با مخارج سنگین آنها را گویی از زندان آزاد می‌کنند.
لعنت به این گونه سیاست و لعنت به حکومت فعلی که در مقابل این ظلم سکوت کرده و منتظر است تا طعمه ها از مرز ها به این طرف انداخته شوند تا شکارشان کند.
دنیا واقعا دیگر بدرد نمی‌خورد...
هیچکس به اصول انسانی پابند نیست...

>>>   من یک ایرانیم
سخنی با مهاجرین افغانستان
سال های زیادی است کشور ما درگیر تحریم شدید و روز افزون کشورهای غربی و بخصوص امریکاست
با اینحال طبق امار حداقل بیش از شش میلیون مهاجر که بیش از نود وپنج در صد انان افغانی هستند در این کشور زندگی می کند
بالغ بر ۲۵۰هزار میلیارد تومان یارانه فقط برای نان به انها داده می شود
هیچ کدام از انان حتی یک ریال مالیات به دولت پرداخت نمی کنند در حالی که یک حقوق بگیر دولت قبل از پرداخت حقوق مالیات ان از حقوقش کم می شود
سالیانه میلیون ها لیتر بنزین و گازوئیل توسطه همین مهاجرین به افغانستان قاچاق می شود
وبسیاری از کالاهای اساسی مانند ارد که در ایران به ان یارانه پرداخت می شود به ان کشور قاچاق می گردد
در این روزگار که کشور ایران شدیدا در مضیقه ارز و دلار است هیلیون ها دلار به افغانستان قاچاق می شود
واز ان طرف مواد مخدر و اسلحه گرم به ایران قاچاق می شود
برای نمونه یک مهاجر که ۲۱بار رد مرز شده، اقرار کرده هر بار برای کمک به مخارج سفر یا سلاح ویا مواد مخدر به کشور وارد نموده است
بسیاری از اتفاقات تروریست مانند فاجعه حرم شاهچراغ، فاجعه حرم مشهد، و قتل داریوش مهرجویی وهمسرش به بدترین صورت توسط مهاجرین افغان صورت گرفت...
سخن زیاد است
فقط وجدانا سئوال می کنم اگر مهاجری در کشور شما اینگونه رفتار می کرد با او چگونه برخورد می کردید؟

>>>   مهاجر افغان: اخراج می‌شویم و صاحب‌خانه هم پول ما را می‌خورد.
یک مهاجر افغان می‌گوید تا پنج روز باید خاک ایران را ترک کند ولی صاحب‌خانه حاضر نیست پول گروی خانه را بدهد.
او حدود دو ماه پیش پول گروی خانه‌اش را از صاحب‌خانه طلب کرده بود.

>>>   مهاجر افغان: هیچ نهادی برای جلوگیری از اخاذی از مهاجران وجود ندارد.
یک زن افغان در پیام صوتی می‌گوید ماموران ایرانی شبانه به خانه‌های افغان‌ها در تهران رفته و آنها را بازداشت و اخراج می‌کنند.
او گفت که وضعیت مهاجرین وخیم است و ماموران ایرانی به بهانه‌های مختلف از مهاجرین پول می‌گیرند و هیچ نهادی وجود ندارد که اخاذی از افغان‌ها را پیگیری کند.